“ไม่ไปก็ไม่ไปสิอีตาบ้า”
เพลงจันทร์บ่นพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะทิ้งสะโพกลงบนเตียงนุ่มอย่างแรงตามอารมณ์ซึ่งกำลังกรุ่นโกรธชายหนุ่มห้องข้างๆ
ก๊อก..ก๊อก..
เพลงจันทร์หันไปมองที่ประตูหน้าห้องพลางนึกว่าเป็นใคร จึงเดินไปส่องดูที่ตาแมว
“อีตาคีรีเหรอ ชิ! มาทำไม หรือว่าจะรู้สึกผิด”
หญิงสาวคิดได้ดังนั้นจึงวิ่งไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะเปิดก๊อกเพื่อเอาน้ำมาป้ายที่ขนตาหนาของตัวเองให้เปียกชุ่มเหมือนคนพึ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วง
“บอสมีอะไรหรือเปล่าคะ”
คีรีเห็นดวงตาของหญิงสาวตรงหน้าชุ่มไปด้วยน้ำ(ก๊อก) ก็รู้สึกผิดมาก เขาไม่รู้จะทำยังไงนอกจาก..
“เมื่อกี้ขอโทษนะ ผมอยากไปเดินเล่น”
คีรีไม่รู้จะเริ่มง้อเลขาฯ สาวยังไง เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยง้อผู้หญิงคนไหนมาก่อน
“ค่ะ”
“ใส่รองเท้าสิ”
“ใส่ทำไมคะ”
แม้จะตีหน้าเศร้า แต่ในใจของหญิงสาวแอบกระหยิ่มยิ้ม แต่ขอเล่นตัวอีกสักหน่อยเถอะ
“จะออกไปข้างนอกก็ต้องใส่
