บ้านพ่อนัย
บรื๋อวววววววววววเอี้ยดดดดดดดด เสียงเหยียบคันเร่งดังตั้งแต่ประตูทางเข้าบ้านของพ่อนัยเวลาดึก แถมเสียงเบรคดังลั่นจนเกิดควันจากการเสียดสีของยางรถ กลิ่นเหม็นไหม้ของล้อตลบอบอวล
"จากัวร์ !ไอ้บ้า! นายพาฉันมาบ้านนายทำไม! " อัลม่าถามด้วยความตกใจและตื่นกลัว จากัวร์หันหน้ามาสบตากับเธอพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุม
" พา มา เอา " จากัวร์ตอบตรงๆเน้นๆทีละคำให้อัลม่าได้ยินชัดๆอย่างไม่อาย อัลม่าอ้าปากค้าง ตาโต
" ไม่เอา! ไอ้บ้า! ไอ้สาระเลว! ไอ้สำส่อน!" อัลม่าด่าจากัวร์พร้อมกับหมุนตัวเพื่อไปเปิดประตูรถลง
หมับ! มือของเขาคว้าข้อมืออีกข้างของอัลม่าเอาไว้ พร้อมกับดึงร่างเล็กมานั่งบนตักแกร่งของเขา อัลม่าถึงกับใจหายวาบ
" ข้อหาเยอะนะรู้ไหม" จากัวร์กระซิบบอกอัลม่าเสียงเหี้ยมๆ พร้อมเปิดประตูรถออกกว้างๆ เขาอุ้มอัลม่าลงไปด้วย
" ไม่น่ะ! ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยด้วย! " อัลม่าร้องเอะอะโวยวายกับบรรยากาศ
