ขังรัก SM+++

อดีตแก้ไขไม่ได้

รพ. เอกชน

อัลม่านั่งตรวจคนไข้ปกติเหมือนทุกวัน เธอพยายามข่มอารมณ์ฟุ้งซ่านเอาไว้ด้านใน เพราะเธอมีหลายคำถามและหลายความ สงสัยที่ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ เพราะทางบ้านของเธอก็โทรมาถามเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น

' อัลมันเรื่องอะไรลูก ' เสียงมัมมาริสาถามเธอด้วยความเป็นห่วงและสงสัย

' ทำไมจากัวร์ถึงไปตอแยลูกล่ะ' เสียงแด๊ดเสือเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะลูกสาวบอกแล้วว่าเลิกตอแย เลิกตื้อ เลิกทุกอย่างที่ไปรวกวนจากัวร์แล้ว แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้

' อัล......' อัลม่าไม่มีคำตอบใดๆทั้งสิ้น เพราการกระทำของจากัวร์มันเหมือนคนบ้ามากๆ คนขาดสติเลย

' ข่าวดังในโซเชียลนะลูก เราจะทำยังไงกันดี แล้วแบบนี้คุณไทเลอร์เขาไม่เสียใจหรือถอยห่างจากหนูเหรอลูก' มัมมาริสาพูดออกมาเสียงเศร้าใจ เพราะท่านชอบไทเลอร์มาก หล่อ อบอุ่น สมาร์ท อัลม่าได้ยินก็อึ้ง ตัวแข็งทื่อ แน่นหน้าอกเหมือนหายใจไม่ออก เธอกระพริบตาถี่

' พี่เลอร์' อัลม่าพลางเรียกชื่อของไทเลอร์เบาๆ เธอรู้สึกผิดกับไทเลอร์มากๆเลย ปานนี้เขาจะเห็นคลิปวอนโซเชียลแล้วมั้ง แล้วทำไมเขาถึงไม่โทรหาเธอล่ะ

' แ่นี้ก่อนนะลูกพอดีมีสายซ้อนเข้ามานะ' แด๊ดเสือบอกลูกสาวที่อึ้งๆ เงียบๆอยู่ ท่านกดสายวางทันที อัลม่านั่งก้มหน้าพลางคิงถึงใบหน้าของไทเลอร์ เธอรีบกดโทรศัพท์โทรหาไทเลอร์ทันที

ตื้ดดดดดดดดดด เสียงรอสายดังขึ้นแต่ไม่มีการกดรับใดๆทั้งสิ้น อัลม่ารู้สึกใจหาย น้ำตาคลอเบ้า

' เธอโดนเทอีกแล้วยัยอัล' อัลม่าพูดกับตัวเอง พลางแค้นใจจากัวร์มากๆ เพราะเขาทำให้เธอต้องเจอสายตาของคนมากมายมองเธอ หมอ พยาบาล คนไข้ ข่าวเยอะแยะเต็มหน้าจอทีวี คลิปวิดีโอแต่ละช่องชัดมากๆ อัลม่ากำมือเข้าหากันแน่นๆ

' จากัวร์บ้าไปแล้ว '

' เขาต้องการอะไรจากเธอ'

' ยาหมดหรือเกิดอะไรขึ้นอีก '

" คุณหมอค่ะ คุณหมออัล" เสียงพยาบาลที่ยืนอยู่ด้านข้างเรียกอัลม่าจนเธอได้สะดุ้งเล็กน้อย อัลม่ามองหน้าคนไข้ ที่่เอาแต่จ้องมองเธออยู่

" คุณหมอเป็นแฟนกับผู้ชายคนนี้ใช่ไหมคะ" คนไข้ถามด้วยความสงสัย พลางยื่นโทรศัพท์ที่มีคลิปมาให้เธอดู อัลม่าหรี่ตาลงมองเล็กน้อย พร้อมกับตัวแข็งทื่อ

' อีกแล้ว' เธอพลางคิดในใจ แต่อัลม่ายิ้มให้คนไข้และถอนหายใจแรงๆ.

" เออ......" อัลม่าจุกที่ลำคอพูดอะไรไม่ออก เพราะเธอไม่รู้จะตอบคำถามสังคมอย่างไร คนไข้มองหน้าหมออัลม่าแล้วยิ้ม

" กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด" เสียงกรีดร้องอยู่ด้านนอกดังเล็ดลอดเข้ามาในห้อง อัลม่า พยาบาล คนไข้ถึงกับสะดุ้งตกใจ

" กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" เสียงกรีดร้องดังอีกครั้ง อัลม่าดันตัวลุกขึ้นยืน พร้อมกับเดินออกมาจากห้องด้วยสความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

" ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เธอเป็นหมอที่นี่แหละค่ะ ลูกหลานเจ้าขอ รพ. นี้ค่ะ ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงน้ำฟ้าให้สัมภาษณ์นักข่าวทั้งปล่อยโฮ ทั้งพูดบรรยายบอกไปกับนักข่าวที่จอไมโครโฟนมาหาเธอ น้ำตาของน้ำฟ้านองหน้า ตาบวม อัลม่าถึงกับอึ้งตัวแข็งทื่อ นักข่าวหันไปมองที่หมออัลม่าที่เดินออกจากห้องมา ทุกคนมองเธอด้วยความผิดหวัง

" อาชีพเหมือนจะช่วยคนแต่ที่ไหนได้ชอบแทงข้างหลัง " ผู้จัดการของน้ำฟ้าพูดขึ้นมา เพื่อเรียกสติให้นักข่าวได้สนใจยอัลม่า น้ำฟ้าหันไปมองหน้าผู้จัดการพลางเหยียดยิ้มร้าย อัลม่ากำมือเข้าหากันแน่นๆ

" ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เธอตามตื้อแฟนของน้ำฟ้ามาหลายต่อหลายปีค่ะ ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " น้ำฟ้าปล่อยโฮพร้อมกับเล่าเสียงสั่นเทา อัลม่ารู้สึกจุกอย่างบอกไม่ถูก หมอ พยาบาล คนไข้ นักข่าวต่างมองมาที่เธอเป็นตาเดียว อัลม่าพยายามกำมือที่สั่นเทาให้แน่นๆกว่าเดิม

" ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆ เธออ่อยแฟนของฟ้าตลอดเวลา ฮื่อๆๆๆๆๆๆ " น้ำฟ้าบอกนักข่าวพลางปลายตามองอัลม่าด้วยความสะใจ นักข่าวรีบเดินตรงไปหาหมออัลม่าที่แสนสวย

' จริงๆเหรอเปล่าคะคุณอัลม่า' นักข่าวสาวจ่อไมโครโฟนถามที่อัลม่าทันที

' หมอควรช่วยคนไม่ใช่ทำเหมือนคนดีใครได้นะคะ ' นักข่าวสาวอีคนถามต่อ อัลม่าเอาแต่มองอึ้งๆ เพราะเธอพูดอะไรไม่ออก กล้องทุกตัวจับจ้องที่เธอคนเดียว ทั้งไลฟ์สด ทั้งกดชัตเตอร์รัวๆ น้ำฟ้าเดินมายืนอยู่ข้างๆอัลม่าพร้อมกับผู้จัดการส่วนตัว

" ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆ เธอพยายามแย่งแฟนฟ้ามาตั้งแต่คบกับพี่จาร์ค่ะ ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ. " น้ำฟ้าเริ่มพูดให้นักข่าวฟัง คอมเมนต์ทางบ้านยิ่งหนักกว่าเดิม อัลม่าขบกรามแน่นๆ เธอหันมามองหน้าน้ำฟ้าด้วยคตวาเกลียดชัง เพราะนี้คือครั้งแรกที่เธอเห็นธาตุแท้ของน้ำฟ้า เพราะสมัยก่อนแอ๊บมาตลอด

' เป็นถึงหมอไม่อายเหรอคะแย่งแฟนชาวบ้านแบบนี้นะคะ' นักข่าวถามอัลม่าไมทุกตัวจ่อที่หมออัลม่าคนสวย คอมเมนต์ด่าหมออัลม่าแรงถึงนรก

" .........." อัลม่าไม่ตอบ เธอมองสบตาทุกคนผ่านกล้องมากมายก่อนเธอจะสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เธอพยายามกลั้นอารมณ์อายเอาไว้ด้านใน เธอเธอจะตอบว่า ' ดิฉันมีแฟนแล้วค่ะ ' แต่เธอกลัวไทเลอร์ไม่ชอบใจ เธอกลัวเขาตำหนิเธอ เธอไม่อยากดึงเขาเข้ามาในวงจรปัญญาอ่อนแบบนี้

" ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟ้าท้องด้วยนะคะ " ผู้จัดการส่วนตัวของน้ำฟ้าปล่อยโฮและพูดแทรกขึ้นมา นักข่าวอ้าปากหวอ อัลม่ายิ่งเหมือนมีอะไรมาทุบที่หัวของเธอเลย

' ท้องๆๆกับใครคะ?' นักข่าวถามด้วยความสงสัย น้ำฟ้ายกมือข้างซ้ายขึ้นอวดแหวนเพชรเม็ดใหญ่

" เจ้าของแหวนนี้ล่ะคะ " น้ำฟ้าตอบทันควัน ทุกคนอ้าปากหวอ และอึ้ง เงียบ

' เจ้าของแหวน ใครคะ' นักข่าวสาวคนหนึ่งได้สติและถามทันที

หมับ! ครีย์ยอนดึงร่างของอัลม่าเข้ามากอด ไลอ้อนและกรู๊บยืนกันและขวางไม่ให้นักข่าวถามหรือถ่ายรูปของอัลม่า นักข่าวมองทั้งสามหนุ่มที่หล่อเหลาราวเทพมาจุติ

" อยากรู้อะไรไปถามผู้ชายที่ก่อเหตุสิว่ะ" กรู๊บตะโกนบอกนักข่าวเสียงดัง นักข่าวหน้าซีดเผือด อ้าปากหวอ ครีย์ยอนกอดอัลม่าแน่นๆ มือของเขาปิดใบหูของน้องสาวเอาไว้ ในใจก็แค้นจากัวร์มากๆ

" พวกคุณไม่แหกตาดูเหรอในคลิป ใครเริ่มก่อน" ไลอ้อนตะโกนถามนักข่าวเสียงดัง น้ำฟ้าอ้าปากค้าง พลางโผ่ลเข้ากอดผู้จัดการส่วนตัว พร้อมกับกลั้นใจปล่อยโฮและพูดสวนทั้งกรู๊บและไลอ้อน

" ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องตัวเองผิดยังเข้าข้างอีก ฟ้าโดนแย่งแฟนยังต้องโดนต่อว่าแบบนี้อีก ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆ" น้ำฟ้าพูดเสียงสั่นเครือ พลาง ผู้จัดการเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้น้ำฟ้า อัลม่ามองทุกคนพลางน้ำตาไหลซึมโดนเสื้อเชิ้ตด้านในของครีย์ยอน เพราะเธอรู้แล้วว่าผลกรรมได้ย้อนเข้าหาเธอแล้วตอนนี้ อดีตที่เธออยากจะแก้ไขได้ย้อนกลับมาทำร้ายเธอแล้ว และเธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันคือตราบาปหรือผลของการกระทำในอดีต

" นั้นอดีต แต่ปัจจุบันน้องสาวของผมเธอมูฟออนแล้ว" ไลอ้อนพูดเสียงดังตอบโต้น้ำฟ้า ครีย์ยอนก้มลงมองอัลม่าด้วยความเจ็บปวด

" ไปกันเถอะว่ะ" ครีย์ยอนเอ่ยชวนไลอ้อนและกรู๊บให้ไปจากฝูงนักข่าวที่ล้อมหน้าล้อมหลังพวกเขาทั้งหกคนอยู่ ไลอ้อนและกรู๊บพยายามเดินฝ่าวงล้อมของนักข่าว ครีย์ยอนกอดอัลม่าและเดเินตามหลังทั้งสองหนุ่ม

" แม่ง...ไอ้เ..ี้ยจาร์ มันน่ากระทืบให้สลบคาตีนจริงๆว่ะ" ไลอ้อนพูดออกมาด้วยความแค้นใจที่เพื่อนทำแบบนี้ กรู๊บขบกรามแน่นๆมองหน้าพี่สาวที่เอาแต่ซบอกของครีย์ยอนไม่ยอมผลักออก ทั้งสามหนุ่มหนึ่งสาวเดินมาถึงหน้าห้องหมอไลอ้อนก็หยุดเดิน

" กูจะพาอัลกลับบ้าน " ครีย์ยอนบอกไลอ้อนและกรู๊บให้เข้าใจ อัลม่าเงียบนิ่งๆอึ้งกอดครีย์ยอนอย่างเดียว

" อืมๆ" ไลอ้อนและกรู๊บตอบพร้อมๆกัน อย่างเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ ทั้งสองคนมองหน้าอัลม่า

" อัลผิดเองค่ะ กรรมตามสนองอัลแล้ว" อัลม่าพูดออกมาเสียงอู้อี้ เธอรู้สึกแน่นที่หน้าอกหายใจไม่ออก ลำคอก็เหมือนมีอะไรแข็งๆติดอยู่ ทั้งสามหนุ่มมองหน้ากันพลางถอนหายใจแรงๆ ด้วยความเจ็บใจ เพราะทำออะไรไม่ได้

" อัลนั้นมันอดีตอัลมองข้ามมันไปนะ" ครีย์ยอนพูดปลอบใจน้องสาว ไลอ้อนและกรู๊บมองหน้ากัน

" พาอัลกลับบ้านเถอะ" ไลอ้อนบอกครีย์ยอนๆพยักหน้ารับ พร้อมพาอัลม่าเดินออกไปด้านหลังทันที ไลอ้อนและกรู๊บมองตามหลังครีย์ยอนและถอนหายใจแรงๆ

" แม่ง.. ไอ้เ..ี้ยจาร์ กูอยากกระทืบมันให้ไส้แตกคาตีนกูจริงๆไอ้เพื่อนเวร" กรู๊บพูดออกมาด้วยความโมโหและหงุดหงิดมากๆ ไลอ้อนื่นมือไปตบไหล่ของกรู๊บเบาๆ

" ใจเย็นๆ" ไลอ้อนบอกกรู๊บทั้งๆที่ในใจของเขาก็เดือดไม่ต่างกัน ทั้งสองหนุ่มเดินไปยังจุดที่มีน้ำฟ้าและนักข่าวยืนให้สัมภาษณ์กัน น้ำฟ้าพูดไปร้องไห้ไป

" ตอแหลพอหรือยังว่ะ" กรู๊บตะโกนถามน้ำฟ้าและผู้จัดการ นักข่าวอ้าปากหวอ อึ้ง ไลอ้อนและกรู๊บขบกรามแน่นๆ เพราะตอนนี้ รพ. ของพวกเขาไม่มีอะไรจะเสียแล้ว

" ไสหัวออกไปจาก รพ. ไปตอแหลที่อื่น" ไลอ้อนตะโกนบอกนักข่าวและน้ำฟ้า ทุกคนใน รพ. อมยิ้ม หมอและพยาบาลถอนหายใจแรงๆ เพราะพวกเขารู้ดีว่าหมออัลม่าไม่ได้แย่งของๆใคร เพราะเมื่อวาเลนไทน์หมออัลม่ายังดินเนอร์กับหนุ่มหล่อ แถมได้ดอกไม้ช่อโตๆกับหนุ่มหล่ออยู่เลย หมอและพยาบาลที่นี่ไม่มีใครเชื่อข่าวที่น้ำฟ้าพูดแน่นอน เพราะถึงจะจริงมันอาจเป็นแค่อดีตของหมออัลม่าก็ได้

" ไปสิว่ะ!" กรู๊บตะโกนไล่นักข่าวและน้ำฟ้า ผู้จัดการของน้ำฟ้าปากคว่ำใส่ พอดีกับยามเดินเข้ามาพร้อมกับตำรวจ

" กรุณาออกไปด้านนอกด้วยครับ " เสียงยามและตำรวจบอกกับนักข่าวและน้ำฟ้าอย่างสุภาพ ทุกคนเดินออกไปอย่างว่าง่ายๆทันที ไลอ้อนและกรู๊บมองตามหลังน้ำฟ้าและนักข่าว พวกเขาถอนหายใจแรงๆ

บริษัทนำเข้าเฟอร์นิเจอร์แบรนด์ดังของจากัวร์

" ตาจาร์! นี้แกจะทำยังไงต่อไปบอกพ่อสิ" เสียงของพ่อนัยดึงมาจากประตู พร้อมกับแม่สนที่มองหน้าลูกชายด้วยความผิดหวังและเสียใจที่ลูกชายทำเรื่องเลวร้ายขนาดนี้

" ใช่! หนูอัลเสียหาย แถมตอนนี้นักข่าวเต็ม รพ. สัมภาษณ์ด้วย" แม่สนพูดด้วยความโมโห เพราะท่านโทรไปหาแด๊ดเสือและมัมมาริสา ทั้งสองคนไม่ขอพูดหรือเคลียร์อะไรตอนนี้ เพราะรอลูกสาวและรอปรึกษากับพี่ชายก่อน

" คุณแม่ครับ ข่าวแป๊บๆเดียวคนก็ลืมครับ" จากัวร์พูดอย่างซิวๆสบายๆเพราะเขายังไม่ได้เห็นข่าวที่นักข่าวบุกไปสัมภาษณ์อัลม่าที่ รพ. เขาพึ่งประชุมเสร็จ

" พี่ๆๆแย่แล้วครับ" เสียงของออดี้ดังมาจากประตูทางเข้า พร้อมกับหน้าตาตื่น จากัวร์เงยหน้าไปมองทันที ออดี้เดินถือโทรศัพท์ตรงมาหาพี่ชาย

" ดูสิครับพี่" ออดี้ยื่นโทรศัพท์ให้จากัวร์ได้ดู เขาก้มลงดูข่าว สัมภาษณ์ที่มีน้ำฟ้าปล่อยโฮเสียงดัง เขาขบกรามแน่นๆ

" งามหน้าไหมไอ้ลูกตัวดี" พ่อนัยถามลูกชายประชดประชัน แม่สนแทบลมจับ เพราะท่านไม่เคยเจอมรสุมหนักขนาดนี้

" มีลูกชายเหมือนมีลูกสาว " พ่อนัยพูดต่อ เพราะหัวบันไดบ้านของท่านไม่แห้งเลย เดี๋ยวจะนางแบบคนใหม่ไหนจะนาเอก ไหนจะนักศึกษาหาค่าเทอม

" คุณพ่อคุณแม่จะซีเรียสอะไรนักหนาครับ ผมเลิกกับน้ำฟ้าแล้ว แล้วแหวนนั้นก็ปลอม เราเงียบๆเอาไว้ก็จบ" จากัวร์พูดอย่างลอยตัว

" แต่แกต้องออกมาพูดบ้าง ไม่ใช่เงียบ เพราะทุกคนอยากรู้เรื่องของแกในตอนนี้" พ่อนัยบอกลูกชาย จากัวร์และออดี้มองหน้ากัน พลางถอนหายใจแรงๆ

" สำส่อนจนคนอื่นเดือดร้อน ยังไม่สำนึกอีก" แม่สนกลั้นใจพูดไม่เพาะออกมาเพราะท่านไม่ไหวจริงๆ จากัวร์และออดี้อ้าปากค้าง

" คุณแม่ครับแรงไปนะครับคำนี้" ออดี้พูดออกมาเหมือนน้อยใจแม่สน พ่อนัยขบกรามแน่นๆ

" แรง! แต่คนที่ตอนนี้แก่ควรคิดถึงคือหนูอัล!" พ่อนัยบอกกับจากัวร์ เพราะผลกระทบมากมายที่ตามมา

" หนูอัลมาแฟนแล้ว แล้วแฟนหนูอัลล่ะเขาจะคิดยังไง" พ่อนัยถามลูกชาย เพราะท่านเข้าใจผู้ชายด้วยกัน จากัวร์แสยะยิ้มร้ายที่มุมปาก

" แฟน ! ยัยอัลไม่มีหรอกครับ" จากัวร์พูดเสียงดังสวนกลับพ่อนัยกลับทันควัน พ่อนัยและแม่สนมองหน้ากัน

" แกต้องแก้ข่าว ทำยังไงก็ได้ให้ทุกอย่างคลี่คลายและยุติธรรมที่สุด" พ่อนัยสั่งลูกชายตัวแสบ

" แก้ข่าว!" จากัวร์พูดทวนคำพูดของพ่อนัย

" หือ!" พ่อนัยตอบในลำคอ พลางถอนหายใจแรงๆ

" ตอนนี้ด้วย" แม่สนสั่งอีกคน เพราะท่านอยากให้เรื่องมันจบๆไป ท่านไม่ไหวแล้วกับเรื่อราวที่บ้าๆนี้

" งั้นอีกหนึ่งชั่วโมงผมจะนัดนักข่าวมาที่นี่นะครับ" ออดี้บอกทุกคน จากัวร์มองหน้าออดี้ เขาถอนหายใจแรงๆ

" บ้าซิบ!" เขาพูดพึมพำออกมาด้วยความหงุดหงิด เพราะมันเหมือนพวกไร้สาระมีมาแต่ยุ่งเรื่องชาวบ้าน งานอื่นมีเยอะแยะที่ควรไปทำแต่พวกนักข่าวก็ไม่ไปทำ

" อืม!" จากัวร์ตอในลำคออย่างเบื่อหน่าย

" แกรู้ใช่ไหมว่าควรตอบนักข่าวยังไง " พ่อนัยถามลูกชาย เพราะท่านกังวลใจมากๆ ท่านกลัวจากัวร์สติแตกใส่นักข่าว

" ครับ ถามมาตอบไปแค่นั้นจบ" จากัวร์ตอบง่ายๆ เพราะเขาเป็นคนตรงๆอยู่แล้ว

" ง่ายเกิ๊นนนน" ออดี้เอ่ยแซว เขทก็เดาทางนักข่าวไม่ค่อยถูกว่านักข่าวจะถามอะไร

" สั่งคนเตรียมห้องประชุมเพื่อแก้ข่าว" พ่อนัยบอกออดี้ แม่สนส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่าย

ร้ายจนน่าตบน้ำฟ้า ???