ขังรัก SM+++

วาเลนไทน์แสน( ดีของหมออัลม่า )( น่าเบื่อของใครบางคน)

วันวาเลนไทน์

วันนี้คือวันวาเลนไทน์ของทุกๆปี ที่ รพ. ทุกๆ รพ. ก็คึกคักได้ด้วยสติกเกอร์รูปหัวใจเต็มเสื้อผ้าไปหมด พยาบาลสาวๆต่างขอติดสติ๊กเกอร์ให้หมอหนุ่มๆอย่างลูกเจ้าของ รพ. และหมอหนุ่มๆใน รพ. ส่วนคนไข้ของหมออัลม่าคนหนึ่งก็กำลังรอให้คุณหมอของเขามาตรวจร่างกายอยู่เหมือนกัน ไทเลอร์มองที่ประตูทางเข้าตลอดเวลา เขารออย่างใจจดใจจ่อ

ก๊อกๆๆๆ หมออัลม่าเดินมาหยุดหน้าห้องคนไข้ของเธอ เธอเคาะประตูเพื่อเป็นสัญญาณบอกให้คนด้านในได้รับทราบพร้อมกับเปิดประตูเข้ามา ไทเลอร์มองสำรวจที่เสื้อกาวน์ของคุณหมอสาว เขาเห็นสติ๊กเกอร์รูปหัวใจสีแดงหลายดวงติดตามเสื้อกาวน์ของเธอ

' ใครนะติดให้เยอะแยะไปหมดเลย คุณหมอคนสวย' ไทเลอร์พลางคิดในใจ พลางมองหน้าคุณหมอที่เดินตรงมากหาเขา

" เป็นยังไงบ้างคะวันนี้คุณไทเลอร์" หมออัลม่าเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับคำถามและรอยยิ้มเหมือนทุกวัน ไทเลอร์ที่นั่งอยู่บนเตียงคนไข้เขายิ้มให้เธอทันที เขามองหน้าของคุณหมอสาวแสนสวยแล้วก็ยิ้มอ่อนโยนให้เธอตลอดเวลาอย่างลืมตัว เพราะตั้งแต่ที่เขาฟื้นขึ้นมาคนแรกที่เขาเจอคือเธอ

" ยังเจ็บอยู่เลยครับ" ไทเลอร์บอกอาการของตัวเองให้หมออัลม่าฟัง หมออัลม่าเดินมาหยุดที่ข้างขอบเตียงของเขา เธอมองสำรวจใบหน้าคนไข้แล้วยิ้มก่อนจะก้มหน้าลงไปมองที่อื่นเพราะเขาแค่ฟกช้ำตามร่างกายเท่านั้น มือของเธอล้วงเข้าไปหยิบถุงมือสีขาวในกระเป๋าเสื้อมาสวม

" เดี๋ยวหมอจะตรวจร่างกายคุณไทเลอร์ก่อนนะคะ" หมออัลม่าบอกคนไข้ตรงหน้า ไทเลอร์มองการกระทำของคุณหมอสาวนิ่งๆ ลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่ในห้องหันหลังให้เจ้านายทันที หมออัลม่าหยิบไฟฉายขึ้นมามืออีกข้างใบหน้าของเขา พลางยื่นใบหน้าสวยเข้ามาใกล้ๆ นิ้วโป้งค่อยๆดึงขอบตาด้านล่างของคนไข้ล่าง ไฟฉายส่องดู หมออัลม่าทำด้วยความชำนาญ ไทเลอร์หรี่ตามองริมฝีปากของคุณหมอใกล้ๆ หมออัลม่าปล่อยใบหน้าของเขาออก และหยิบเครื่องมือฟังเสียงหัวใจมาเสียบเข้าที่รูหูสองข้าง

" ขออนุญาตนะคะ" หมออัลม่าบอกคนไข้ที่เอาแต่มองหน้าของเธออยู่ ไทเลอร์ยิ้มพลางแกะเสื้อ รพ. ออกลงไปกองที่เอวของเขา หมออัลม่าใช้เครื่องมือฟังหัวใจทาบลงที่ หน้าอกด้านซ้ายก่อน ไทเลอร์สะดุ้งเล็กน้อยเพราะความเย็นที่โหละ หมออัลม่าอมยิ้มที่มุมปาก ไทเลอร์หรี่ตามองหน้าหมอสาวไม่วางตา

" ปกติแต่แปลกจังนะคะ หัวใจเต้นแรงมากๆเลย" มออัลม่าพูดออกมาเสียงเบาๆด้วยความสงสัย พยาบาลที่ยืนอยู่ด้านหลังอมยิ้มเพราะเธอเข้าใจคนป่วยอย่างดี

' หมอสวยขนาดนี้หัวใจไม่เต้นแรงก็บ้าแล้ว' ไทเลอร์พลางคิดในใจ เขาลืมตัวยกมือขึ้นมาเกาท้ายทอยของตัวเอง พลางมองหน้าของคุณหมอสาวด้วยสายตาหวานเยิ้มอย่างลืมตัว

" มีแฟนหรือยังครับ" ไทเลอร์ถามหมออัลม่าอย่างลืมตัว หมออัลม่าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนไข้สุดหล่อ เธอหน้าแดง ยิ้มอายๆ พลางเม้มปากเข้าหากัน หัวใจเต้นแรงเพราะครั้งแรกที่โดนผู้ชายถามแบบนี้

" ............" ทั้งสองคนสบตากันนิ่งๆ ลมหายใจอุ่นๆของไทเลอร์สาดรดที่ใบหน้าของหมออัลม่า พยาบาลและลูกน้องที่อยู่ในห้องยืนนิ่งๆเงียบๆ เหมือนรอคำตอบจากปากคุณหมอสาวเช่นกัน

" ยังค่ะ" หมออัลม่าตอบเสียงหวาน พลางดันตัวยืนตรงและหันไปมองทางอย่าง ทำแก้มป่องและเป่าลมออกจากปากของตัวเองเบาๆมือสั่นเหงื่อซึมมือแต่มือของเธอเย็นมากๆ ไทเลอร์มองการกระทำของคุณหมอสาวแล้วยิ้มกว้างๆ

" จีบได้ไหมครับ" ไทเลอร์ถามต่อ เพราะไหนๆเขาก็พลั้งปากถามแล้วนี้ ถือโอกาสนี้รุกต่อเลยแล้วกัน หมออัลม่าหันมามองหน้าคนไข้สุดหล่อแบบชาวตะวันตก ทั้งสองคนสบตากันอีกครั้ง พยาบาลและลูกน้องกั้นหายใจเพื่อรอคำตอบจากปากคุณหมอสาวอีกครั้ง

" จีบได้ค่ะ" หมออัลม่าตอบเสียงหวานและแผ่วเบา แต่ทุกคนในห้องได้ยินชัดเจน ทุกคนถอนหายใจออกมาเบาๆ

" ไอ้เฮนเดอร์ไปซื้อดอกกุหลาบสีแดงมาให้กูเอาช่อใหญ่ๆ พร้อมช็อกโกแลตกล่องใหญ่ๆ สติ๊กเกอร์รูปหัวใจสีแดงใหญ่มากให้กูด้วย" ไทเลอร์สั่งลูกน้องเสียงดัง หมออัลม่ามองหน้าไทเลอร์พลางอมยิ้ม หัวใจเต้นแรง เธอพึ่งเข้าใจว่าการมีคนจีบมันตื่นเต้นแบบนี้ๆเอง

" ครับนายน้อย" เฮนเดอร์ตอบเสียงดังพร้อมกับเดินออกไปนอกห้องทันที เพื่อไปทำตามเจ้านายสั่ง พยาบาลหน้าแดงเขินไปตามๆกันเหมือนคุณหมอ ไทเลอร์หันมามองหน้าคุณหมออัลม่าพลางยิ้มที่มุมปาก

" คุณหมออัลม่าไม่แพ้ดอกกุหลาบใช่ไหมครับ" ไทเลอร์ถามด้วยความเป็นห่วงสุขภาพของเธอ หมออัลม่ายิ้มและส่ายหน้า

" อัลชนะทุกอย่างค่ะคุณไทเลอร์ คริๆๆๆๆ" หมออัลม่าตอบหยอกล้อ ไทเลอร์ยิ้มกว้างๆ พลางมองใบหน้าของคุณหมออย่างหลงใหล

" หึหึ ครับชนะน็อคด้วย " เขาหัวเราะในลำคอชอบใจพลางพูดออกมาเบาๆ เพราะเขาเผลอพูดออกมาและจะออกมามากกว่านั้นว่า ' เธอชนะน็อคเขาแล้ว' แต่เขารอไม่นานเลยเฮนเดอร์ก็เดินเข้าพร้อกกับช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่มากจริงๆ และช็อกโกแลตกล่องใหญ่ๆมากๆ สติ๊กเกอร์รูปหัวใจสีแดงที่ใหญ่มากๆเท่าฝามือของไทเลอร์ ทุกคนหันไปมองทันที ไทเลอร์แปลกใจมากๆเพราะออกไปไม่นานแต่ลูกน้องได้ของมาครบเลย

" ได้มาแล้วครับนายน้อย" เฮนเดอร์บอกเจ้านายพร้อมเดินตรงมาหาที่เตียง ไทเลอร์มองทุกอย่างด้วยความแปลกใจเพราะมันเหมือนเฮนเดอร์หายตัวได้หรือไม่ก็พวกมีพลังบางอย่าง แต่หมออัลม่าไม่แปลกใจเพราะทุกอย่างมีขายใน รพ. ที่นี่ เพื่อเงินที่ขายได้เอาไปสมทบเงินของ รพ. ของเธอ เพื่อช่วยเด็กๆที่บนดอยด้วย

" วันนี้ที่ รพ. มีขายค่ะ คริๆๆๆ" หมออัลม่าบอกคนไข้ของเธอที่ทำหน้าตาตกใจอยู่ ไทเลอร์หันมามองหน้าหมออัลม่าพลางยิ้มที่มุมปากและยกมือเกาท้ายทอยของตัวเอง ไทเลอร์ยื่นมือไปเขากำลังลังเลว่าจะให้อะไรก่อนดี หมออัลม่ามองการกระทำของไทเลอร์นิ่งๆหัวใจเต้นแรงโครมคราม เธอเข้าใจแล้วว่าการโดนจีบครั้งแรกเป็นอย่างไร

" นายน้อยครับ" เฮนเดอร์เรียกไทเลอร์เบาๆ เพื่อเรียกสติเจ้านายที่เอาแต่จ้องมองดอกไม้และกล่องช็อกโกแลตรูปหัวใจอยู่ ไทเลอร์สะดุ้งเล็กน้อย

" คุณหมออัลม่าจะเอาดอกไม้ก่อนหรือช็อกโกแลตก่อนดีครับ" ไทเลอร์หันหน้ามาถามหมออัลม่าๆหน้าแดง พลางยิ้มอายๆ

" อัลแล้วแต่คุณไทเลอร์ค่ะ " หมออัลม่าบอกคนที่จะให้ดอกไม้กับเธอ ไทเลอร์ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย เขาดีใจกับการแทนตัวของเธอ ' อัล ' ไทเลอร์ยื่นมือไปหยิบดอกกุหลาบช่อใหญ่ให้เธอทันที

" ดอกไม้ช่อผมขอ ' จีบ' น้องอัลนะครับ" ไทเลอร์บอกหมออัลม่าที่ยืนยิ้มหน้าแดงอายๆเขาอยู่ เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้มา พลางก้มลงมองดอกกุหลาบในอ้อมกอด

" ขอบคุณนะคะคุณไทเลอร์" หมออัลม่ากล่าวคำขอบคุณแต่เธอยังก้มลงมองช่อดอกไม้ไม่วาง

' รู้สึกดังจัง' หมออัลม่าพลางคิดในใจ พลางหรี่ตาขึ้นมามองคนให้ที่เขาจ้องมองเธอไม่ละสายตาจากเธอเลย

" น้องอัลชอบไหมครับ" ไทเลอร์ถามด้วยความอยากรู้ หมออัลม่ากัดริมฝีปากล่างแน่นๆ พลางหน้าแดงมากกว่าเดิม หัวใจเต้นแรงโครมคราม เธอสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ

" อัลชอบค่ะ ชอบมากๆๆๆด้วย" หมออัลม่าตอบเสียงหวาน ทุกคนในห้องยืนอมยิ้ม พยาบาลเขินแทนหมออัลม่ามากๆ เพราะคนให้หล่อเหลาราวเทพบุตรไม่ต่างจากพี่ชายและน้องชายของหมออัลม่า ไทเลอร์ยิ้มที่มุมปากหัวใจเต้นแรง เขาหันไปหยิบกล่องช็อกโกแลตจากเฮนเดอร์มาและก้มลงมอง ช็อกโกแลตรูปหัวใจเต็มกล่อง เขายื่นให้เธอทันที

" ในกล่องอาจมีหัวใจเยอะ แต่อกด้านซ้ายของผมมีแค่ดวงเดียวไว้รอน้องอัลนะครับ" ไทเลอร์บอกคนตรงหน้าที่มองกล่องช็อกโกแลตอยู่ หมออัลม่ายิ้มแก้มปริ ตาหยี่ พลางยื่นมือไปรับกล่องช็อกโกแลตมาจากไทเลอร์

" ขอบคุณค่ะ " หมออัลม่ากล่าวขอขอบคุณอีกครั้ง

" ยินดีครับ" ไทเลอร์บอกคนตรวหน้าที่ยืนหน้าแดงเพราะทั้งอายลูกน้องของเขาและเขาด้วย ไทเลอร์มองแล้วยิ่งเอ็นดูชอบใจ เขาหันไปหยิบสติ๊กเกอร์รูปหัวใจอันใหญ่มา พลางก้มลงมองดู เขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ หมออัลม่ามองดูท่าทางของเขา

" คุณพยาบาลครับ" ไทเลอร์เรียกพยาบาลสาวที่ยืนห่างจากหมออัลม่าเล็กน้อย พยาบาลมองหน้างของไทเลอร์ทันที

" ช่วยผมติดสติ๊กเกอร์ที่หน้าอกด้านซ้ายของน้องอัลหน่อยได้ไหมครับ" ไทเลอร์ขอร้องพยาบาลสาว หมออัลม่ามองหน้าของไทเลอร์ทันที

" ค่ะ" พยาบาลตอบพลางเดินไปหยิบสติ๊กเกอร์รูปหัวใจมาจากไทเลอร์ หมออัลม่าหันหน้าไปหาพยาบาลทันที

" ตรงหัวใจของน้องอัลนะครับ" ไทเลอร์เน้นย้ำกับพยาบาลสาว หมออัลม่ายิ้มอายๆ พลางก้มลงมองที่หน้าอกด้านซ้ายของตัวเอง พยาบาลค่อยๆติดสติ๊กเกอร์ลงไปที่หน้าอกด้านซ้ายของหมออัลม่า ไทเลอร์มองอย่างลุ้นๆเหมือนกับหมออัลม่าเช่นกัน

" ขอบคุณครับ" ไทเลอร์กล่าวขอบคุณพยาบาลสาว หมออัลม่าอมยิ้มพลางยืนแทบไม่ไหวเพราะอายของเขามากๆ

" ขอบคุณนะคะพี่ไทเลอร์" หมออัลม่ากล่าวคำขอบคุณอย่างสนิทกัน ไทเลอร์ได้ยินแล้วยิ่งยิ้มกว้างๆด้วยความดีใจ

" ครับ" ไทเลอร์ตอบสั้นๆ พลางมองหน้าของหมออัลม่านิ่งๆ

" เย็นนี้น้องอัลไปไหนเหรอครับ" ไทเลอร์ถามหมออัลม่าๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับไทเลอร์

" ผมไม่อยากทานข้าวคนเดียวนะครับ" เขาบอกหมออัลม่าน้ำเสียงเศร้าๆ หมออัลม่ากลั้นขำ

" อัลว่างค่ะ อัลมาทานข้าวเป็นเพื่อนพี่ไทเลอร์เองค่ะ " หมออัลม่าตอบเสียงหวาน ลูกน้องและพยาบาลต่างอมยิ้มแต่ยืนเงียบๆ ไทเลอร์ยิ้มดีใจ

" น้องอัลใจดีจัง" ไทเลอร์พูด ในใจของเขาแทบอยากตะโกนดังให้ไปหาแด๊ดและมัมที่เดนมาร์กให้พวกท่านได้รู้

" คริๆๆๆก็พี่ไทเลอร์น่ารักกับอัลนี้ค่ะ " หมออัลม่าหัวเราะแก้เขินอายและพูดออกมาแผ่วเบาแทบไม่ได้ยิน หมออัลม่าพูดเสร็จก็ก้มลงมองช่อดอกไม้และกล่องช็อกโกแลตในอ้อมกอด ไทเลอร์ยิ้มเอ็นดู มอวการกระทำแสนน่ารักของหมออัลม่า

" หึหึ" ไทเลอร์หัวเราะในลำคอ

บริษัทนำเข้าเฟอร์นิเจอร์แบรนด์ดัง

จากัวร์นั่งทำงานอยู่ในห้อง ในใจของเขามันกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก เขากำลังรอช่อดอกไม้จากใครบางคนอยู่ เพราะวันนี้คือวาเลนไทน์ มันคือวันแห่งความรัก

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องของเขาดังขึ้น จากัวร์ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย พลางเงยหน้าขึ้นไปมองที่ประตูช้าๆ เขารีบหุบยิ้มทันที เพราะมันคือช่อลิลลี่ที่เชาแพ้เกสรนั้นเอง

" เอาออกไป" เขาสั่งเลขาสาวเสียงเหี้ยม เลขาสาวหยุดชะงักพลางก้มลงมองดูช่อดอกไม้

" ของฟ้าเองค่ะพี่จาร์" เสียงดังมาจากทางด้านหลังของเลขาสาวของเขา จากัวร์ปลายตามองไปที่ด้านหลังของเลขาสาวของเขาทันที น้ำฟ้ายิ้มหวานเยิ้มให้เขา จากัวร์ขบกรามแน่นๆ พลางกำปากกาแทบหัก น้ำฟ้าเดินตรงมาหาเขาพลางปลายตามองช่อดอกไม้เยอะแยะไปหมด แต่เธอดีใจที่วาเลนไทน์ปีนี้ไม่มีของอัลม่า เพราะเลขาสาวรายงานให้เธอฟังแล้ว

" เอาดอกไม้ของฉันมานี้" น้ำฟ้าสั่งเลขาสาวเสียงเรียบ เธอเดินมาหยุดอยู่ที่ด้านข้างของจากัวร์

" น้ำฟ้า !" จากัวร์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเหี้ยมๆ เลขาไม่กล้าเดินเข้ามาใกล้ๆเลย เธอกำลังลังเลต่างหากล่ะ น้ำฟ้าสะดุ้งโหยงพลางหน้าซีด

" ฟ้ามางอพี่จาร์นะคะ " น้ำฟ้าบอกคนที่กำลังเดือดดาล

" ออกไป!" จากัวร์มองหน้าเลขาพร้อมกับสั่งเลขาเสียงดัง เลขารีบเดินอุ้มช่อดอกไม้ของน้ำฟ้าออกไปจากห้องทันที จากัวร์ดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของเขา

" พี่จาร์หายงอนฟ้านะคะ ฟ้าผิดไปแล้วนะคะพี่จาร์" น้ำฟ้าพูดออกมาเสียงเศร้า เพราะคำว่าห่างกันมันหมายถึงเลิกกันนั้นแหละ

" หยุด !" จากัวร์สั่งน้ำฟ้าเสียงเข้ม เขาพยายามข่มอารมณ์เดือดดาลเอาไว้ด้านใน ทั้งสองคนสบตากันน้ำฟ้าน้ำตาคลอเบ้า จากัวร์แววตาว่างเปล่า

" ฟ้าผิดไปแล้วค่ะพี่จาร์ เราไม่ห่างกันนะคะ" น้ำฟ้าพูดขอร้องเขาทั้งๆที่เธอไม่รับว่าตัวเองผิดอะไร จากัวร์สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ

" สองปีที่ผ่านมา" จากัวร์พูดขึ้นมาช้าๆ เพื่อให้น้ำฟ้าได้ยินชัดๆ น้ำฟ้ายืนเงียบๆมือกำเข้าหากัน

" ฟ้ารักพี่จาร์มากไงค่ะ ตลอดระยะเวลาสองปี ฟ้ารักและซื่อสัตย์กับพี่จาร์มากที่สุดไงค่ะ" น้ำฟ้าบอกกับเขา พลางน้ำตาหยดอาบแก้ม จากัวร์ขบกรามแน่นๆ

" รัก เหรอ ?!" เขาถามสั้นๆ พลางแสยะยิ้มสมเพชน้ำฟ้า น้ำฟ้าพยักหน้ารับพลางเดินเข้ามากอดเขาแน่นๆ ใบหน้าซบลงทีอกแกร่งๆ

" ค่ะฟ้ารักพี่จาร์มากๆค่ะ" น้ำฟ้าบอกเขาเสียงหวาน พลางใช้ใบหน้าถูที่อกแกร่งของเขา

" หึ! รักเหรอ ?!" จากัวร์พ่นออกมาจากจมูกโด่งแรงๆ พลาวถามย้ำคำเดิม น้ำฟ้ายิ้มหวานและถูหน้าที่อกแกร่งของเขา

" ค่ะ" เธอตอบเสียงหวานและเน้นย้ำคำเดิมให้จากัวร์ได้เข้าใจเธอ จากัวร์ขบกรามแน่นๆ พลางสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ

" ผมแพ้เกสรดอกลิลลี่" จากัวร์บอกน้ำฟ้าที่กอดเขาอยู่ น้ำฟ้าถึงกับอ้าปากค้าง มือที่กอดอยู่แทบไม่มีแรงกอด ขาที่ยืนอยู่แทบทรุดไม่มีแรงยืน เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา น้ำตาคลอเบ้า เพราะสรรพนามจาก ' พี่ ' เป็น ' ผม ' แล้ว แถมเธอพึ่งรู้อีกว่าเขาแพ้เกสรดอกลิลลี่

" ฟ้าขอโทษค่ะพี่จาร์ ฟ้าลืมว่าพี่แพ้" น้ำฟ้าพูดแก้ตัว จากัวร์ส่ายหน้า

" สองปีน้ำฟ้า!" จากัวร์เน้นย้ำคำเดิมให้น้ำฟ้าได้เข้าใจความหมาย น้ำฟ้ากัดริมฝีปากล่างแน่นๆ พลางซบหน้าลงบนอกแกร่งอีกครั้ง เธอกอดเขาแน่นๆ

" ฟ้าขอโทษค่ะพี่จาร์ ฟ้าขอโทษค่ะ ฟ้าลืม" น้ำฟ้าพูดแก้ตัวเสียงดัง เพราะกลัวเขาไม่เชื่อฟังเธอ จากัวร์แกะมือของน้ำฟ้าที่กอดเขาอยู่ออกจากเขา

" หึ! ห่างกันสักพักนะดีเเล้ว" จากัวร์บอกเน้นย้ำน้ำฟ้าอีกครั้ง น้ำฟ้าส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆ พร้อมกับโผ่ลเข้ากอดจากัวร์อีกครั้งเหมือนเด็ก

" ไม่เอานะคะพี่จาร์ ๆๆๆๆ" น้ำฟ้าพูดออกมาเสียงดังพลางกอดเชาแน่นๆกว่าเดิม

???รอดอกไม้จากสาวล่ะสิพี่จาร์