เช้าต่อมา
จากัวร์เดินลงมาจากชั้นบน พ่อนัย แม่สน ออดี้ ซีคลูมองหน้าเขาด้วยความกังวลใจและสงสัย เพราะจากัวร์เดินลงมาด้วยใบหน้านิ่งขรึมแถมไม่ทักทายใครเลย จากัวร์ปลายตามองทุกคนแล้วถอนหายใจแรงๆ เพราะเขากำลังคิดถึงเรื่องทีจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้านี้
" ตาจาร์" แม่สนเรียกชื่อลูกชายด้วยความเป็นห่วง เพราะเมื่อวานจากัวร์กลับมาถึงบ้านก็ค่ำ อาหารเย็นก็ไม่ทานจากัวร์เดินหน้านิ่งขรึมขึ้นไปบนห้องทันที พอมาตอนเช้าก็แบบเดิมเงียบ นิ่งๆ ขรึม แต่อารมณ์ด้านในคงเดือดผุดๆเพราะห่างใครบางคนแน่ๆ จากัวร์เลื่อนเก้าอี้ออกมา พร้อมกับเขานั่งลงบนเก้าอี้โดยไม่สนใจจะพูดคุยกับใครทั้งนั้น เขาใช้มือข้างที่ไม่เข้าเฝือกคนข้าวต้ม พ่อนัย ถอนหายใจแรงๆ
" แกทำไมเงียบ เป็นอะไร" พ่อนัยอดถามลูกชายไม่ได้เพราะท่านเป็นห่วง ถึงแม้จะรู้เหตุผลก็ตาม จากัวร์ไม่สนใจคำถามเขาก้มหน้าเงียบๆคนข้าวต้ม
" คิดถึงอยากนอนกอด ' เมีย ' ละสิไอ้พี่จาร์ หึหึ"
