ชาร์ล

848 คำ
ตอนที่2 ชาร์ล ชาร์ลอุ้มคนเจ็บข้อเท้าตามหลังผู้จัดการของหญิงสาวเข้าไปในห้องแต่งตัว ก่อนจะวางเธอลงบนเก้าอี้อย่างเบามือ “อยากไปโรงพยาบาลบอกได้นะ” “ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ เสื้อของคุณ...” “เก็บไปเถอะ” หญิงสาวกับผู้จัดการของเธอลอบสบตากัน แม้ยังไม่เห็นป้ายก็รู้ว่ามันต้องตีตราแบรนด์ดังแน่นอน “ขอบคุณคุณชาร์ลนะคะ ไม่อย่างนั้นทรายแก้วคงได้อับอายไปมากกว่านี้” “นามบัตรอยู่ในกระเป๋าเสื้อ เผื่อมีปัญหาอะไร” ธาริกามองนัยน์ตาสีเทาที่มองมายังเธออยู่พอดี ก่อนจะเป็นเธอที่หลบตาเขาไปเสียก่อน เลยไม่ได้เห็นสายตาและมุมปากที่เปื้อนยิ้มของเขา “บุญพาวาสนาส่ง พูดถึงเขาก็ได้เจอเลย” “เขาคือผู้ชายของซินดี้เหรอคะ” “นังนั่นเป็นผู้หญิงของเขาต่างหากล่ะ” “เขาใหญ่แค่ไหนคะ” “ก็พอตัว แล้วข้อเท้าเป็นไง ไปหาหมอมั้ย” ฉัตรทองก้มมองข้อเท้าของธาริกาที่เธอบอกว่าเจ็บ แต่ก็ไม่ทันได้สังเกตว่าเจ็บข้างไหน “ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ ทรายแค่ไม่อยากเดินกลับเลยหลอกให้เขาอุ้มออกมา” “หืม ฉลาดนะแก” ธาริกาถอดเครื่องประดับสีเหลืองอำพันออกเตรียมส่งมันคืนให้ทีมงานเช็คก่อนกลับ สำหรับความวุ่นวายของคืนนี้เธอไม่ควรต้องรับรับผิดชอบหรือขอโทษใครเพราะความผิดนั้นมันเป็นของซินดี้ นางเอกจอมฉก แต่ขอโทษพร่ำเพรื่อไว้ก่อนนั่นแหละดี “ทรายขอโทษคุณอีฟด้วยนะคะ ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น” ธาริกายกมือขึ้นไหว้อาภาพรเจ้าของห้างเครื่องประดับแบรนด์ดังของไทย หญิงสาวที่ธาริกายกมือไหว้นั้นก็รู้ดีว่าหล่อนไม่ได้ตั้งใจ แถมเธอเองก็ยังย้ายธาริกาไปเดินชุดธรรมดาอีก “ไม่เป็นไรหรอก เรื่องมันเกิดไปแล้ว” “ขอบคุณคุณอีฟมากเลยนะคะที่ยังเมตตาทราย สำหรับวันนี้ทรายรู้สึกผิดจริง ๆ ค่ะ” อารยาพยักหน้าให้เธอส่ง ๆ อดหงุดหงิดไม่ได้ที่เกิดความผิดพลาดขึ้นในงาน “ไป จะได้กลับไปนอนกันสักทีจะเช้าอีกแล้ว” “พี่ฉัตรง่วงมั้ย ทรายขับให้ได้นะ” “ไม่ง่วงหรอกซัดกาแฟมาแล้ว แกทำงานมาเหนื่อย ๆ ก็งีบเถอะ” “พี่ฉัตร” “หืม” “พรุ่งนี้ทรายมีงานที่ไหนนะคะ” “มีอีเว้นท์งานนมเปรี้ยวที่ห้างไง แต่ไม่ต้องรีบตื่นเดี๋ยวฉันโทรปลุกตอนเก้าโมงเช้า” ธาริกาที่ตาแทบปิดเต็มทีเพราะนอนน้อยมาหลายวันติดเดินตามแรงจูงของผู้จัดการไปราวกับเด็กน้อย โดยไม่รู้เลยว่ามีคนในรถหรูมองเธออยู่ทุกฝีก้าว “คุณชาร์ลคะ..” “ฉันไม่อยากได้ยินเสียงเธอ” เสียงทุ้มต่ำพูดตอกหน้านางเอกสาวเจ้าน้ำตาเต็ม ๆ ซินดี้นั่งกอดอกอย่างไม่พอใจเมื่อรู้ว่าคนที่เขาตั้งใจมองคือธาริกา... ..... “ธาริกา เพียงตระกูล เข้าวงการตอนอายุ 19 ด้วยการชักชวนเข้าวงการจากฉัตรทองหรืออภิชาติ เธอมีชื่อเสียงจากการเล่นบทร้ายและฉากเรทอย่างถึงใจ เคยถูกปล่อยข่าวว่าในอดีตเป็นเด็กนั่งดริ๊งค์และมีแม่เป็นผู้หญิงขายตัวแต่ก็ไม่ได้รับการแก้ข่าวจากเธอแม้แต่ครั้งเดียว มีแค่นี้ครับ” ชาร์ลฟังสิ่งที่เลขารายงานซึ่งเหมือนการอ่านประวัติคนเสียมากกว่า เขายกมือขึ้นให้ยุทธนาหยุดรายงานไว้เพียงเท่านั้น “ติดต่อเธอไม่ใช่เรื่องยากครับคุณชาร์ล” “รอฝั่งนั้นติดต่อมา” “ครับ” ยุทธนาเลขาท่าทางเฉิ่มเบ๊อะรับคำสั่งจากเจ้านายและกลับที่นั่งประจำตำแหน่งของตัวเองด้านหน้าของห้องทำงาน ..... ธาริกาตื่นก่อนที่ผู้จัดการของเธอจะโทรปลุก แม้ว่าร่างกายจะยังต้องการเวลานอนอีกนิดแต่เธอก็อยากตื่นมาดูข่าวที่ตัวเองเกือบจะเปลือยอกในงาน แต่น่าแปลกที่ไม่มีสำนักข่าวไหนเล่นข่าวนี้เลยทั้งที่มันควรจะเกิดความวุ่นวายได้แล้ว “เส้นใหญ่จริง ๆ สินะ” หญิงสาวที่ยังคงนอนอยู่บนที่นอนบ่นขึ้น เธอคิดว่าที่ข่าวเงียบคงเพราะซินดี้อยากให้ปิดข่าว ซึ่งมันแทบจะทำแบบนั้นไม่ได้เลย “ชาร์ล เจนธนาวัตน์ นามสกุลไทย.. ลูกครึ่งเหรอ” ความสงสัยเกิดหลังจากอ่านชื่อในนามบัตรที่มีอยู่ในกระเป๋าเสื้อของเขาจริง ๆ ธาริกาคว้าสมาร์ทโฟนขึ้นมาอีกครั้งเพื่อหาข้อมูลของเขา ชาร์ล เจนธนาวัตน์ นักธุรกิจนำเข้าอัญมณีรายใหญ่ของไทย เขามีเชื้อสายไทย-อิตาลี่ โสด “มีแค่นี้เองเหรอ” หญิงสาวเข้าทุกเว็บไซต์ที่ปรากฏชื่อของเขา แต่ข้อมูลก็มีให้สืบเพียงเท่านี้จริง ๆ จะมีบอกเพิ่มแค่เขาอายุ 30 ปีนี้เท่านั้น “แก่จัง”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม