ใต้อาณัติหัวใจคนเถื่อน

ชาร์ล

ตอนที่2 ชาร์ล

ชาร์ลอุ้มคนเจ็บข้อเท้าตามหลังผู้จัดการของหญิงสาวเข้าไปในห้องแต่งตัว ก่อนจะวางเธอลงบนเก้าอี้อย่างเบามือ

“อยากไปโรงพยาบาลบอกได้นะ”

“ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ เสื้อของคุณ...”

“เก็บไปเถอะ” หญิงสาวกับผู้จัดการของเธอลอบสบตากัน แม้ยังไม่เห็นป้ายก็รู้ว่ามันต้องตีตราแบรนด์ดังแน่นอน

“ขอบคุณคุณชาร์ลนะคะ ไม่อย่างนั้นทรายแก้วคงได้อับอายไปมากกว่านี้”

“นามบัตรอยู่ในกระเป๋าเสื้อ เผื่อมีปัญหาอะไร” ธาริกามองนัยน์ตาสีเทาที่มองมายังเธออยู่พอดี ก่อนจะเป็นเธอที่หลบตาเขาไปเสียก่อน เลยไม่ได้เห็นสายตาและมุมปากที่เปื้อนยิ้มของเขา

“บุญพาวาสนาส่ง พูดถึงเขาก็ได้เจอเลย”

“เขาคือผู้ชายของซินดี้เหรอคะ”

“นังนั่นเป็นผู้หญิงของเขาต่างหากล่ะ”

“เขาใหญ่แค่ไหนคะ”

“ก็พอตัว แล้วข้อเท้าเป็นไง ไปหาหมอมั้ย” ฉัตรทองก้มมองข้อเท้าของธาริกาที่เธอบอกว่าเจ็บ แต่ก็ไม่ทันได้สังเกตว่าเจ็บข้างไหน

“ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ ทรายแค่ไม่อยากเดินกลับเลยหลอกให้เขาอุ้มออกมา”

“หืม ฉลาดนะแก” ธาริกาถอดเครื่องประดับสีเหลืองอำพันออกเตรียมส่งมันคืนให้ทีมงานเช็คก่อนกลับ สำหรับความวุ่นวายของคืนนี้เธอไม่ควรต้องรับรับผิดชอบหรือขอโทษใครเพราะความผิดนั้นมันเป็นของซินดี้ นางเอกจอมฉก แต่ขอโทษพร่ำเพรื่อไว้ก่อนนั่นแหละดี

“ทรายขอโทษคุณอีฟด้วยนะคะ ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น” ธาริกายกมือขึ้นไหว้อาภาพรเจ้าของห้างเครื่องประดับแบรนด์ดังของไทย หญิงสาวที่ธาริกายกมือไหว้นั้นก็รู้ดีว่าหล่อนไม่ได้ตั้งใจ แถมเธอเองก็ยังย้ายธาริกาไปเดินชุดธรรมดาอีก

“ไม่เป็นไรหรอก เรื่องมันเกิดไปแล้ว”

“ขอบคุณคุณอีฟมากเลยนะคะที่ยังเมตตาทราย สำหรับวันนี้ทรายรู้สึกผิดจริง ๆ ค่ะ” อารยาพยักหน้าให้เธอส่ง ๆ อดหงุดหงิดไม่ได้ที่เกิดความผิดพลาดขึ้นในงาน

“ไป จะได้กลับไปนอนกันสักทีจะเช้าอีกแล้ว”

“พี่ฉัตรง่วงมั้ย ทรายขับให้ได้นะ”

“ไม่ง่วงหรอกซัดกาแฟมาแล้ว แกทำงานมาเหนื่อย ๆ ก็งีบเถอะ”

“พี่ฉัตร”

“หืม”

“พรุ่งนี้ทรายมีงานที่ไหนนะคะ”

“มีอีเว้นท์งานนมเปรี้ยวที่ห้างไง แต่ไม่ต้องรีบตื่นเดี๋ยวฉันโทรปลุกตอนเก้าโมงเช้า” ธาริกาที่ตาแทบปิดเต็มทีเพราะนอนน้อยมาหลายวันติดเดินตามแรงจูงของผู้จัดการไปราวกับเด็กน้อย โดยไม่รู้เลยว่ามีคนในรถหรูมองเธออยู่ทุกฝีก้าว

“คุณชาร์ลคะ..”

“ฉันไม่อยากได้ยินเสียงเธอ” เสียงทุ้มต่ำพูดตอกหน้านางเอกสาวเจ้าน้ำตาเต็ม ๆ ซินดี้นั่งกอดอกอย่างไม่พอใจเมื่อรู้ว่าคนที่เขาตั้งใจมองคือธาริกา...

.....

“ธาริกา เพียงตระกูล เข้าวงการตอนอายุ 19 ด้วยการชักชวนเข้าวงการจากฉัตรทองหรืออภิชาติ เธอมีชื่อเสียงจากการเล่นบทร้ายและฉากเรทอย่างถึงใจ เคยถูกปล่อยข่าวว่าในอดีตเป็นเด็กนั่งดริ๊งค์และมีแม่เป็นผู้หญิงขายตัวแต่ก็ไม่ได้รับการแก้ข่าวจากเธอแม้แต่ครั้งเดียว มีแค่นี้ครับ” ชาร์ลฟังสิ่งที่เลขารายงานซึ่งเหมือนการอ่านประวัติคนเสียมากกว่า เขายกมือขึ้นให้ยุทธนาหยุดรายงานไว้เพียงเท่านั้น

“ติดต่อเธอไม่ใช่เรื่องยากครับคุณชาร์ล”

“รอฝั่งนั้นติดต่อมา”

“ครับ” ยุทธนาเลขาท่าทางเฉิ่มเบ๊อะรับคำสั่งจากเจ้านายและกลับที่นั่งประจำตำแหน่งของตัวเองด้านหน้าของห้องทำงาน

.....

ธาริกาตื่นก่อนที่ผู้จัดการของเธอจะโทรปลุก แม้ว่าร่างกายจะยังต้องการเวลานอนอีกนิดแต่เธอก็อยากตื่นมาดูข่าวที่ตัวเองเกือบจะเปลือยอกในงาน แต่น่าแปลกที่ไม่มีสำนักข่าวไหนเล่นข่าวนี้เลยทั้งที่มันควรจะเกิดความวุ่นวายได้แล้ว

“เส้นใหญ่จริง ๆ สินะ” หญิงสาวที่ยังคงนอนอยู่บนที่นอนบ่นขึ้น เธอคิดว่าที่ข่าวเงียบคงเพราะซินดี้อยากให้ปิดข่าว ซึ่งมันแทบจะทำแบบนั้นไม่ได้เลย

“ชาร์ล เจนธนาวัตน์ นามสกุลไทย.. ลูกครึ่งเหรอ” ความสงสัยเกิดหลังจากอ่านชื่อในนามบัตรที่มีอยู่ในกระเป๋าเสื้อของเขาจริง ๆ ธาริกาคว้าสมาร์ทโฟนขึ้นมาอีกครั้งเพื่อหาข้อมูลของเขา

ชาร์ล เจนธนาวัตน์ นักธุรกิจนำเข้าอัญมณีรายใหญ่ของไทย เขามีเชื้อสายไทย-อิตาลี่ โสด

“มีแค่นี้เองเหรอ” หญิงสาวเข้าทุกเว็บไซต์ที่ปรากฏชื่อของเขา แต่ข้อมูลก็มีให้สืบเพียงเท่านี้จริง ๆ จะมีบอกเพิ่มแค่เขาอายุ 30 ปีนี้เท่านั้น

“แก่จัง”