“เพราะผมเป็นห่วงคุณ!”
มือหนารวบข้อแขนเล็กทั้งสองข้าง ไม่ให้ต่อต้านเขา
“ฉันก็เป็นห่วงพ่อแม่ของฉันเหมือนกัน!”
“แล้วถ้าคนที่มันฆ่าคุณ รู้ว่าคุณยังไม่ตาย มันจะปล่อยให้คุณมีชีวิตรอดไหม ผมสามารถเซฟชีวิตครอบครัวคุณได้ แต่ผมกลัวว่าผมจะเซฟชีวิตของคุณไม่ได้!” เขาโต้ตอบกลับ ด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่า พลางกระชับร่างเล็ก เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง
“ผมไม่อยากให้คุณต้องไปเสี่ยงกับคนพวกนั้น ถ้าอยู่ที่นี่ ผมจะปกป้องคุณด้วยชีวิตของผม แต่ถ้าคุณไปอยู่ในที่ของคุณ ผมกลัวเหลือเกิน วะ ว่าผมจะปกป้องคุณไม่ได้!” เสียงทุ้มสั่นเทิ้ม แสดงความรู้สึกชัดเจน ว่าไม่อยากให้เธอต้องไปเสี่ยงอันตรายในโลกแห่งความเป็นจริงที่เธอเคยอยู่ เธอเคยโดนฆ่าครั้งแรก ครั้งที่สองก็อาจจะไม่ได้โชคดี แต่เธอก็ยังอยากที่จะกลับไปแก้แค้นคนที่คิดจะฆ่าเธอ ไม่ว่ามันจะเป็นใคร มันต้องไม่ตายดีอย่างแน่นอน
“สามปี ฉันจะอยู่ที่นี่แค่สามปีเท่านั้น”
“เพนนี
