คนที่ไม่เกรงกลัวใครอย่างธารธารา บัดนี้แววตาดูเรียบนิ่งไม่มีความกลัวเกรงต่อสิ่งใด ค่อยๆ แง้มประตูแล้วย่องออกจากห้องนอนพร้อมกับไม้หน้าสามที่ถือกระชับไว้ในมือ หากแต่ยังเดินไปไม่ถึงไหนกลับต้องสะดุ้งตกใจ เพราะมีมือของใครบางคนมาปิดปากเธอแล้วกระซิบบอกให้เงียบเสียง ตอนแรกใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแต่พอได้ยินเสียงกระซิบใจก็ฟูขึ้นมาเป็นกอง
“ผมเองคุณ” เขาบอกเธอในขณะที่สายตามองตรงไปยังทิศทางของเสียงที่ดังอยู่บริเวณหน้าบ้าน เหมือนมีใครกำลังเดินไปเดินมา
“ตกใจหมดเลยคุณ” เธอถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกนึกว่าคนร้ายมาปิดปาก แต่ถ้าเป็นคนร้ายละก็โดนจัดการแน่ ไม้หน้าสามพร้อมฟาดหัว
“คุณออกมาทำไม”
“ฉันได้ยินเสียงแปลกๆ คิดว่ามีโจรเข้าบ้าน”
“ผมก็ได้ยิน คุณหลบไปก่อน เดี๋ยวผมไปดูเอง”
“ไม่เอาฉันจะไปดูด้วย”
“แต่มันอันตราย ผมไปดูคนเดียวก็พอ”
“ไม่ไป นี่มันบ้านฉัน”
“โอเคๆ คุณอยู่ข้างหลังผมก็แล้วกัน”
ชายหนุ่มเห็นแล้วว่า
