“สวัสดีครับพ่อเลี้ยงอำพล” สิงหราชยกมือขึ้นไหว้ด้วยคนทั้งที่ในใจไม่อยากทำ เขาไม่อยากไหว้คนแก่แต่อายุเลยแต่ก็ต้องทำตามประเพณีไทย เดี๋ยวจะโดนสังคมประณามหาว่า ไม่รู้จักหัวหงอกหัวดำ
“อ้าวคุณสิงหราชก็อยู่ด้วยเหรอ” ตอแหลมากคนออกจะตัวเบ้อเร่อกลับทำเหมือนมองไม่เห็น สิงหราชคิดในใจ
“ครับ” ชายหนุ่มส่งยิ้มมารยาทให้ ก่อนจะขยับตัวเข้าไปยืนอยู่ใกล้ๆ หญิงสาวอีกนิดคล้ายเป็นเกราะกำบังความปลอดภัย พ่อเลี้ยงหัวงูหาได้สนใจสายตาของสิงหราช ยังยิ้มหวานให้ธารธาราไม่ยอมหยุด
“หนูธารามาเลือกรองเท้าเหรอจ๊ะ ผมจ่ายให้เอาไหม” คนแก่หัวล้านทองหยองเต็มตัวเอ่ยเสียงหวาน ถ้าหนูธาราบอกจะเหมาทั้งร้านเขาก็พร้อมจ่าย หากแต่สิงหราชกลับไม่ยอมจึงเอ่ยขัดเสียงเย็น
“ไม่รบกวนพ่อเลี้ยงอำพลหรอกครับ” ผู้ชายรุ่นลูกมองผู้ชายรุ่นพ่อด้วยแววตาไร้ความเคารพ
พ่อเลี้ยงอำพลอายุหกสิบกว่าแล้วยังจะอยากจีบสาวอีก อายุขนาดนี้ควรเข้าวัดปฏิบัติธรรม ไม่ใช่ห
