บทที่ 3
2132 คำ
“นี่ลุง ลุงพาขึ้นมาบนห้อง จะให้หนูทำงานอะไรอะ?”
เธอเปิดประเด็นถาม ทั้งที่สีหน้าบอกว่าทำงานไม่ไหว เล่นดื่มเหล้าเพียวไปตั้งหลายขวด ต่อให้สร่างเมา แต่ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็ยังอยู่ ขนาดยืนตรงยังยืนไม่ค่อยได้เลยเนี่ย
“ถ้าจะให้ชดใช้ด้วยร่างกาย ได้! เดี๋ยวหนูจัดให้”
เธออยากทำให้มันจบๆ ไป จะได้ไปนอนพักเสียที เลยพุ่งตัวเข้าหาชายร่างสูงใหญ่ แล้วดึงคอเสื้อเขาลงมาหวังจูบ ทว่าเขากลับใช้ฝ่ามือดันหน้าผากมนสวย พร้อมกับใช้มืออีกข้าง จับข้อมือเล็กเอาไว้ เพื่อห้ามไม่ให้เธอปลดเข็มขัดกางเกง
“ลุงจะเล่นตัวทำไมเนี่ย อยากให้หนูชดใช้ไม่ใช่เหรอ?”
“บอกให้ทำงานชดใช้” พูดเสียงราบเรียบ หน้านิ่งสุดๆ
“ก็นี่ไง เดี๋ยวหนูขึ้นขย่มให้ทั้งคืนจนถึงเช้าเลย เป็นไง”
“เป็นผู้หญิงอย่างว่าหรือไง?”
“อย่างว่า? หมายถึงกะหรี่ ปั๊บ! อะเหรอ~”
พูดติดตลกพลางยิ้มหวานเชื่อมโปรยเสน่ห์
“หนูเป็นให้ได้นะ ถ้าลุงจะยกเงินสามล้านให้”
“หึ…”
ขำแบบนี้หมายความว่ายังไง ชอบหรือไม่ชอบ?
“มาม่ะ หนูเก่งเรื่องบนเตียงนะ เชื่อมือหนูได้เลย”
พูดจบ เธอก็จับมือแกร่งกร้านพาไปที่โซฟาสีดำตัวใหญ่ เออ ลืมบรรยายภายในห้อง เอาเป็นว่า ห้องแต่งเป็นโทนดาร์ก สีดำทั้งห้อง บ่งบอกถึงความเป็นผู้ชายไร้สีสัน ทว่าข้าวของเครื่องใช้ ก็ดูมีคลาส แต่ห้องเธอหรูหรากว่านี้หลายเท่า ฉะนั้นเธอไม่ตื่นเต้นกับความรวยระดับนี้หรอก เบสิกมาก
พรึบ!
จากที่เป็นฝ่ายต้องผลักเขาลงไปนั่ง กลับกลายเป็นเธอถูกกดลงไปนอนบนโซฟา เธอก็นึกว่าเขาจะเล่นด้วย เลยถ่างขาให้ ทว่าเขากลับเลื่อนมือขึ้นมาบีบคอ นาทีนั้น คิดว่ากูตายแน่ เจอฆาตกรโรคจิต มาดคนรวย เหมือนในหนังแน่นอน
“อะ อึก!”
คนตัวเล็กดิ้นพล่าน สองมือจับข้อแขนแกร่งกร้าน ที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดนูนที่กำลังบีบรัดลำคอระหงแน่นขนัด
ทว่าเขากลับไม่บีบให้เธอขาดอากาศหายใจตาย แค่บีบให้รู้สึกว่ากำลังจะตาย จากนั้นก็คลายแรงบีบ แล้วดึงข้อแขนเรียวให้คนตัวเล็กลุกขึ้นจากโซฟา แล้วพาไปที่ห้องน้ำ พร้อมกับโยนผ้าเช็ดตัวให้หนึ่งผืน พร้อมชุดคลุมอาบน้ำสีขาว
“โรคจิตหรือไง แค่ก แค่ก แค่ก!”
ด่าไปไอไป เพราะยังรู้สึกเจ็บขัดบริเวณลำคอขาว เมื่อส่องกระจก ก็ถึงกับตาเบิกโพรง เพราะลำคอขึ้นเป็นรอยช้ำชัดเจน นี่แค่บีบไม่ถึงสิบวิ ยังเป็นขนาดนี้ อีกหน่อย ถ้าเธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจ เขาจะไม่ฆ่าหั่นศพหมกห้องนี้เลยเหรอ!?
พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย ลูกช้างยังมีผัวไม่ครบหนึ่งหมื่นคนเลย อย่าให้ตายทั้งที่ยังสวยแซ่บขนาดนี้นะ สาธุ!
ขอไว้ก่อน ทำมาหลายล้าน ยังใช้เรือนร่างไม่คุ้มเลย
ตืดดดด! [อีโซฟี]
พอเพื่อนโทรมา ก็รีบกดรีบสายทันที
[อีหงษ์ มึงยังไม่ตายใช่ไหมเพื่อนรักกก!?]
“กูตายแล้ว ที่ถือสายอยู่คือวิญญาณของกูเอง”
[ปากดีแบบนี้ แสดงว่ายังไม่ตาย] อีเก้งพูดแทรก
“พวกมึงไม่ต้องมาแช่งกูเลยนะ เป็นเพราะพวกมึงนั่นแหละ ที่เล่นพิเรนทร์ จนทำให้กูต้องมาอยู่กับผู้ชายโรคจิต”
[ฮะ! ผู้ชายโรคจิต!?]
“ก็เออดี กูนึกว่าแม่งจะบ้ากาม เลยเสนอตัวชดใช้หนีสามล้าน แต่แม่งก็ดันมาบีบคอกูเหมือนในหนังที่เราดูเลยมึง”
[เฮ้ย! แต่หนังที่เราดู มันเป็นหนังฆาตกรโรคจิตนะมึง]
“ก็ใช่ไง เห็นเงียบขรึม มาดคุณหมอ แต่ตอนบีบคอกู สายตาแม่งเหมือนฆาตกรโรคจิตเลยว่ะ ดีนะ ที่บีบไม่ถึงตาย ไม่อย่างนั้น กูจะตามไปหลอกหลอนพวกมึง โทษฐานทำให้กูต้องตายทั้งที่ยังสวยแซ่บขนาดนี้” พูดไป ถอดเสื้อผ้าไป ทว่ายังไม่ทันได้พูดต่อ สมาร์ตโฟนก็ถูกใครบางคนเก็บไปต่อหน้าต่อตา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร เขาเดินเข้ามาทั้งที่เธอเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว แต่ดีหน่อย ตรงที่เขาไม่เหลียวมองเธอเลย
“นี่กูอยู่กับโรคจิตจริงๆ เหรอวะเนี่ย?”
คิ้วเรียงสวยขมวดติดกัน พลางกวาดสายตามองหาอาวุธ แต่กลับไม่มีอะไรที่ใช้ทำร้ายผู้ชายคนนั้นได้เลย ดีไม่ดี เธออาจจะโดนทุบหน้าแหก เหมือนในหนังที่ดูมาก็ได้ (อินจัด)
“ไม่ได้ หน้าสวยๆ กูจะแหกไม่ได้เด็ดขาด กูต้องทำตัวดี เผื่อจะมีหนทางในการหลบหนี” เธอคิดเป็นตุเป็นตะขณะอาบน้ำ จิตใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่ก็ไม่ได้ขาดสติจนคิดหนี ทางที่ดี ทำตามที่เขาสั่งไปก่อน สบโอกาส ค่อยหาทางหนี
กรึบ~
หลังจากอาบน้ำ ชำระล้างกลิ่นแอลกอฮอล์จากเรือนร่างเสร็จสรรพ คนตัวเล็กในชุดคลุมอาบน้ำก็เดินออกมา เธอชอบแต่งตัวเซ็กซี่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เลยสวมชุดคลุมแหวกอก ให้เห็นร่องนมขาวอวบที่แม่ให้มา ภูมิใจนำเสนอแบบสุดๆ
พรึบ!
เสื้อเชิ้ตสีดำถูกโยนมาคลุมหัว หมดกันความเซ็กซี่
“นี่ลุง!”
หลุดวีนแตกแต่พอนึกได้ว่าต้องทำตัวดี ก็รีบปิดปากเงียบ แล้วเดินกลับไปเปลี่ยนเป็นสวมใส่เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งแขนยาว แล้วปลดกระดุมบนสามเม็ด ไม่ใส่บราเซีย กับกางเกงใน
“คนอะไร น่าโดนอึ๊บชะมัด~” ร่างเล็กยืนกัดปากเซ็กซี่อยู่หน้ากระจก แต่พอเห็นเงาสะท้อนคนด้านหลัง กำลังยืนกอดอกจ้องมองมาที่เธอ ก็รีบหันขวับไปถลึงตาโตใส่ ในทันที!
“ตามมา”
เขาไม่สนใจที่เธอถลึงตาใส่ แต่กลับออกคำสั่งทั้งที่ตอนนี้มันตีห้าแล้ว ปกติเธอจะมีซัมติงกับผู้ชายเวลานี้ แล้วก็เป็นพวกไม่มีไม่ได้ ถ้าไม่เสร็จด้วยหรรมผู้ชาย ก็ต้องเสร็จด้วยนิ้วตัวเอง ว่าแล้วก็รีบไปล็อกประตูห้องน้ำแล้วจัดสักหนึ่งรอบ
ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน ฉันต้องเสร็จ!
“อือ อ๊า อ๊ะ เสียวร่องจังเลย ซี้ดดด แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ!”
สาวสวยนั่งถ่างขาอยู่บนชักโครก แล้วสอดนิ้วเข้าไปบำเรอความสุขสมให้ตัวเอง พร้อมกับบีบนวดเต้าอวบ เขี่ยเม็ดสีชมพูหวาน ที่ถูกแหวกออกมานอกเนื้อผ้า เธอใช้เวลาไม่ถึงสามนาที ก็สามารถกระชากตัวเองขึ้นไปบนสรวงสวรรค์ได้
กรึบ~
เปิดประตูอีกครั้ง ก็ต้องชะงัก เพราะคนตัวสูงยืนรออยู่
“โทษทีนะลุง หนูเป็นโรคขาดเรื่องพวกนี้ไม่ได้อ่ะ”
เธอยอมรับไปตามตรง ครางดังขนาดนั้น เขาคงได้ยิน
“เป็นโรค หรือว่าเสพติดกันแน่?”
“อ่า จะเรียกว่าเสพติดก็ได้นะ แต่ไม่มีผู้ชายคนไหนทำได้ถึงใจเลยสักคน ส่วนใหญ่ก็ตายเรียบตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรก ถ้าหนูไม่เกี่ยวเบ็ด สามนาทีไม่มีวันเสร็จหรอก ผู้ชายบางคน เป็นชั่วโมงยังทำให้หนูเสร็จไม่ได้เลย” เธอพูดจาตรงๆ แบบไม่ปิดกั้นใดๆ เพราะถ้าหากไม่อยากรู้ เขาคงไม่เปิดประเด็นถาม
“ลุงอยากลองกับหนูสักยกไหม?”
“ไม่”
“ทำไมล่ะ หนูไม่สวยสำหรับลุงเหรอ?”
ส่งสายตายั่วยวน มือลูบแผงอกแกร่ง
“หรือว่าลุงไม่แข็ง นกเขาไม่ขันกันล่ะ?”
เขาไม่ตอบ แล้วจับข้อมือขาวนวลให้หยุดลูบ
“ไปทำงาน”
“บนเตียงเหรอ?” ยิ้มกรุ้มกริ่ม พลางขยิบตาให้
“หึ…” กระตุกยิ้มมุมปาก แล้วพาเธอเข้าไปในห้อง
งานนี้เสร็จอีหงษ์แน่! ไม่เคยซั่มกับโรคจิต ไม่รู้ว่าจะแซ่บไหม ขอแค่ไม่ฆ่ากันก็พอ แม่จะจัดให้ถึงใจเลย คอยดู๊ววว
กรึบ~
ประตูห้องถูกเปิดออก ต้องเป็นประตูห้องนอนแน่ๆ
พอก้าวขาเรียวเข้าไปหนึ่งข้าง เธอก็ไม่รอช้า กระตุกแขนแกร่งให้เจ้าตัวหันกลับมา ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปประกบจูบ แต่ยังไม่ทันได้จูบ ฝ่ามือหนาก็ยกขึ้นมาปิดกั้นริมฝีปากนุ่ม ก่อนที่ดวงตาคมกริบจะจดจ้องในเชิงตำหนิอีกแล้ว
“ดุหนูทำไม ลุงอยากให้หนูทำให้ไม่ใช่เหรอ?”
เธอพูดเสียงแผ่ว ปลายเท้ายืดเกร็งสุดฤทธิ์ เพราะตัวเขาสูงมาก เลยต้องใช้วงแขนทั้งสองข้างในการโอบรอบลำคอ
“ตั้มกันหน้าประตูเร้าใจดีออก ลุงอยากลองไหม?”
“ไม่” ปฏิเสธแบบไม่ต้องคิดอีกแล้ว (เฮ้อ! เซ็งเป็ด)
“ปลุกไม่ขึ้นแบบนี้ นกเขาของลุงคงตายไปแล้วสินะ”
ร่างเล็กปล่อยวงแขนออกจากต้นคอแกร่ง แล้วหดตัวกลับไปอยู่ระดับต่ำกว่าอก พร้อมกับทำหน้าบึ้ง ไม่สบอารมณ์
“แล้วงานที่จะให้ทำคืออะไรล่ะ เปิดไฟในห้องสิ”
เธอเห็นว่าในห้องมืดสนิท เลยบอกให้เขาเปิดไฟ
พรึบ!
ทันทีที่ไฟเปิด เธอก็เห็นตู้กระจกขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ภายในห้อง ในตู้กระจกนั้น เหมือนป่าขนาดย่อมจำลองอยู่ภายในตู้ และสิ่งที่โดดเด่นจากสีเขียว ก็คือสีเหลืองอร่ามของงูตัวหนึ่ง ที่กำลังผงกหัวไปมา ใช้ดวงตาสีแดงจดจ้องมาที่เธอ
และแน่นอน เธอไม่ใช่คนกลัวงู ผิดหวังไปได้เลย ถ้าจะเปิดตัวมาแล้วจะทำให้เธอกรี๊ดกร๊าด สิ่งเดียวที่ทำให้เธอกรี๊ดได้ ก็คือหมอศัลยกรรมทำหน้าเน่า นอกนั้น อีหงษ์ไม่กลัว
“ลุงจะให้หนูเลี้ยงงูเหรอ?”
สาวสวยหันไปถามคนตัวสูง
“ประมาณนั้น งูตัวนี้ชื่อ ราชันย์ เจ้าของไม่ยอมมารับได้สองปีแล้ว” เขาพูดประโยคหลัง เสียงแผ่ว จนแทบไม่ได้ยิน
“อ้อ งูตัวนี้โดนทิ้ง ไม่ใช่งูของลุงเอง งั้นสิ?”
พอเธอพูดว่า ‘โดนทิ้ง’ เขาก็ทำสีหน้าแปลกๆ
“ทำไม งูโดนทิ้งแล้วลุงสะเทือนใจทำไมเหรอ?”
“แต่ช่างเถอะ สรุปว่า ลุงจะให้หนูมาทำงานเลี้ยงงูเหลือมตัวนี้ เพื่อชดใช้แทนค่าเสียหายสามล้านถูกต้องไหม?”
“ดูออกด้วยเหรอ ว่าเป็นงูเหลือม?”
“นี่ลุง ถึงหนูจะดูโง่ แต่ที่จริงหนูฉลาดนะ หนูแค่คอสเพลย์สมองเพื่อนเฉยๆ เอาเป็นว่า หนูรู้วิธีการเลี้ยงงู เพราะหนูเคยได้กับผู้ชาย ที่เลี้ยงงูมาก่อน” สาวสวยยิ้มแป้นด้วยความภาคภูมิใจ เพราะครั้งหนึ่ง เคยไปมีซัมติงกับผู้ชายเพลย์บอยที่เลี้ยงงูเหลือมเหมือนกัน ตอนนั้น ผู้ลีลาดี ทำจนเสร็จ (หนึ่งในล้าน) เธอเลยอยู่ซ้ำเป็นอาทิตย์ แต่ตอนนี้มันหายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ชื่อยังจำไม่ได้เลย ทั้งชื่อคน และชื่องูเหลือม
ปัง!
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกตกใจ เมื่อจู่ๆ ประตูก็ปิดกระแทกเสียงดังใส่ พอเธอหันไปมอง คนตัวสูงก็ไม่ยืนอยู่ในห้องนี้แล้ว
“เป็นอะไรของเขา?”
คิ้วเรียงสวยขมวดผูกโบได้ไม่ถึงเสี้ยว คนตัวเล็กก็รีบเดินไปดูงูเหลือมตัวใหญ่ที่อยู่ภายในตู้กระจก แล้วพูดทักทาย
“ไง ราชันย์ ฉันชื่อหงษ์นะ เป็นเมียพ่อแกในอนาคต”
เธอพูดพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม แล้วเปิดกระจกเพื่อเอางูออกมาเล่น ภายในห้อง นอกจากตู้กระจกใหญ่แล้ว ก็มีมุมอาบน้ำงู ที่สร้างด้วยหินอ่อนสีดำทมิฬ ส่วนอีกฝั่งหนึ่งของห้อง ก็เป็นตู้แช่อาหารสด (เดาเอา) กับชั้นวางวิตามินบำรุงงูตัวนี้ จะว่าไปเขาก็เลี้ยงดีอยู่นะ ยกห้องทั้งห้องให้งู มิหนำซ้ำยังติดแอร์ให้ด้วย มีโซฟามุมห้อง ถ้าให้เธอนอนในห้องนี้ ก็ได้
“โอ๊ะ! กำลังจะลอกคราบเหรอ ตาขุ่นเชียว”
สาวสวยเอ่ยถาม ขณะที่งูตัวนั้นกำลังแลบลิ้นแผล่บๆ เพื่อสำรวจกลิ่นใหม่ ไม่นานนัก งูเหลือมก็เริ่มเลื่อยขึ้นมาบนแขนแล้วพาดต้นคอระหง แต่ความยาวสามเมตร เกรงว่าเธอจะรับน้ำหนักไม่ไหว เลยทรุดตัวลงนั่งกลางห้อง ให้งูแบ่งน้ำหนักส่วนหนึ่งลงไปที่พื้น แล้วเธอจะค่อยๆ ช่วยลอกคราบงู
- ผู้เขียน
