“ปล่อยหนูนะ!”
สาวสวยแผดเสียงดังลั่นโรงพยาบาล ก่อนที่คนตัวสูงจะวางร่างเล็ก ยืนต่อหน้าพ่อแม่ ของคนที่เธอเพิ่งตบเมื่อตะกี้
“ราชารู้จักเด็กคนนี้ด้วยเหรอ?”
“รู้จัก” เขาตอบกลับคู่กรณี ราวกับว่ารู้จักกันมาก่อน
“แล้วทำไมต้องมาตบลูกสาวเราด้วย เราไม่เข้าใจ?”
“อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกัน ยังไงเราขอโทษแทน…”
“ไม่ต้องขอโทษ”
เธอพูดแทรก พร้อมกับมองไปยังผู้ให้กำเนิด ที่กำลังประคบประหงมลูกสาว แล้วมองตอบเธอด้วยสายตาขุ่นเคือง
“ไม่ตบพ่อกับแม่มันก็ดีเท่าไรแล้ว”
“แพรหงษ์!”
เสียงทุ้มเข้มตำหนิ จนคนทั้งโรงพยาบาลสะดุ้ง สายตาของเขาน่ากลัวมาก แต่เธอกลับไม่สนใจ เอาแต่มองค้อนครอบครัวนั้น ด้วยความเกลียดชัง อยากจะตบมันทุกคน
“ถ้าเป็นแบบนี้ ไปโรงพักดีกว่า”
“ไปสิ” เธอสวนกลับ ด้วยน้ำเสียงท้าทาย
“ราชา พาเด็กคนนี้ไปเจอกันที่โรงพักนะ”
“ปิ่น เราขอได้ไหม เด็กคนนี้เป็นภรรยาของเรา”
“แต่ภรรยาของนายตบลูกสาวเรานะ เราไม่โ
