“เดี๋ยวก่อนครับคุณหอม” พัดยศปล่อยมือเพณิตาแล้วเปลี่ยนมาคว้าจับมือของเธอที่กำลังจะเดินจากไปรั้งไว้ นั่นยิ่งทำให้เพณิตาโกรธจนต้องปรี่เข้ามาผลักร่างอวบของคนท้องโตให้กระเด็นไปอีกทาง และโชคดีที่โทนี่เคลื่อนไหวเร็ว ทิ้งของในมือไปรับร่างของมะลิลาจึงไม่ได้ล้มได้รับความกระทบกระเทือนอะไรกับเธอและลูกในท้อง
“จะรีบหนีไปไหน เรายังคุยกันไม่จบ” เพณิตาเอ่ยและนั่นทำให้มะลิลาฉุนโกรธทรงตัวได้แล้วสาวเท้ายาวๆ เข้าไปหาเพณิตาแล้วยกมือขึ้นตวัดใส่หน้าอีกฝ่ายจนหันไปตามแรงตบ
“นี่สำหรับคนเลวๆ อย่างคุณ คิดว่าเคยทำร้ายฉันได้ครั้งหนึ่งแล้วจะทำร้ายฉันได้อีกเหรอ จำได้ไหมวันนั้นคุณทำร้ายฉันยังไง” คนท้องเอ่ยเมื่อได้ตบระบายความแค้นไปด้วยการตบหน้าอีกฝ่ายไปหนึ่งครั้งแล้ว
“ฉันกับพ่อของเด็กในท้องหล่อนก็เลวไม่ต่างกันหรอกใช่ไหมคะพี่ยศ ถ้าไม่เลวจริงคงไม่ทิ้งเมียที่แต่งงานด้วยมาอยู่กับกี้หรอกใช่ไหมคะ และคงไม่รู้สินะคะว่าเด็กในท้อง
