“ผู้หญิงเราไม่ได้สบายหรอกค่ะคุณหอม แต่ความลำบากที่เราเจอเป็นความลำบากที่แสนหวานนะคะ ดูหน้าน้องเหมือนสิคะ ดูดนมเก่งมาก” นมแอ้มมองแก้มอ้วนๆ ของมะลิลินที่กำลังดูดนมแม่ที่นุ่งเพียงผ้าถุงรัดอก ใช่...เธอนุ่งแค่ผ้าถุง เวลาพี่ชายกับพ่อจะเข้ามาหา เธอถึงจะแต่งตัวเรียบร้อย แต่เวลาอยู่กับนมแอ้มจะมีแค่ผ้าถุงเท่านั้นเพราะมันสะดวก ในตอนแรกเธอก็รู้สึกเขินอายนมแอ้ม แต่นานวันก็เริ่มชิน
“ดูดแรงจนบางทีหอมเจ็บเลยแหละนมแอ้ม และอีกนานไหมคะที่น้องเหมือนจะมองเห็นเรา”
“อีกไม่นานค่ะ ตอนนี้น้องเหมือนก็เริ่มเห็นเรารางๆ แล้วนมว่า เพราะเนี่ยก็สิบสี่วันแล้ว เดี๋ยวก็เริ่มมองชัดขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ แต่นับวันยิ่งกินเก่ง ดูสิคะ แก้มทั้งสองจะแตกแล้ว” นมแอ้มบอกพร้อมกับชี้มือไปที่แก้มอ้วนของหนูน้อยที่ผละปากออกจากเต้าแม่หลังจากอิ่มนม
แว้! แว้! แว้!
พออิ่มก็บิดตัวไปมาพร้อมถีบเท้าและยกมือทั้งสองจับหน้าแม่เล่น
“อ่า...น้องเหมือนคุย
