ร่างบางของน้ำค้างนั่งเหม่ออยู่ในห้องหลังจากจิรันดร์มาส่งเธอตั้งแต่เย็นจนตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้วที่น้ำค้างยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน นั่งจมอยู่กับความเจ็บปวดที่มันตอกย้ำเธอไม่หยุด
“พี่กำลังจะโทรหาหยาดพอดีเลย”
น่าขำสิ้นดีที่เธอคิดว่าเขาจะหึงหวงเธอบ้าง ไม่อย่างนั้นเขาไม่บอกว่าเธอต้องไปทำธุระกับเขาทั้งที่มันไม่ได้มีธุระอะไรอยู่เลยสักนิด เพราะแบบนั้นเธอจึงตอบตกลงให้จิรันดร์มาส่งเพื่อต่อต้านเขา เพื่อไม่ให้ตัวเองเป็นรองเขาทุกเรื่อง
แต่สุดท้ายสิ่งที่เกิดขึ้นคือเขากลับพูดคุยกับคนรักของเขาด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเหมือนกับไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมกับนัดแนะที่จะไปหาคนรักของเขาอีกด้วย สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับเขาเลยใช่ไหม สุดท้ายแล้วเมื่อเธอกับหยาดทิพย์อยู่ต่อหน้าเขมันต์ เขาก็เลือกหยาดทิพย์อย่างนั้นสินะ
ใบหน้าเล็กเงยขึ้นเพื่อให้น้ำตามันไหลย้อนกลับไปอีกครั้ง พร้อมกับร่างบางที่ลุกจากโซฟาและเ
