จ๊วบจ๊วบจ๊วบ
ตั้บตั้บตั้บ!
เสียงหอบหายใจกระเส่าดังผสานเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ทองมั่นขยุ้มผมหญิงสาวแล้วจูบอย่างปรารถนา อย่างดุดัน อย่างหวงแหน!
กระทั่งเรืองฤทธิ์ร้องลั่น ใกล้ถึงฝั่งฝัน คนขับรถกล้ามปูจึงผละปากออกอย่างเสียดาย
“โอ!!!”
ตั้บ!!!
สิ้นเสียงกระทบครั้งสุดท้าย น้ำสวาทก็กระฉูดใส่ถุงยางอนามัยที่ทองมั่นให้มา
ท่ามกลางอาทิตย์อัสดง... ความมืดเริ่มย่างกรายมาเยือนเรืองฤทธิ์หมดแรงล้มลงคุกเข่าโดยมีเจ้านายสาวอยู่ในอ้อมแขนด้วยเขาก้มลงจูบรัศมีฉายอย่างดูดดื่ม ก่อนถอนริมฝีปากพลางหอบหายใจ ด้วยความเหนื่อยและเมาราคะ
“ปล่อยคุณนายได้แล้ว”
เมื่อเงยหน้ามอง เรืองฤทธิ์จึงเห็นว่าทองมั่นสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว คนขับรถกล้ามบึ๊กหยิบชุดเดรสสีขาวของรัศมีฉายมาพันร่างให้เจ้านาย ก่อนประคองเธอให้ลุกแล้วอุ้มไว้ในอ้อมแขน
“ให้ผมพาไปอาบน้ำนอนนะครับคุณนาย”
“จ้ะ ทองมั่น”
รัศมีฉายรับคำอย่างอิดโรย หล่อนกอดและซบหน้
