คุณนายสายเผ็ด Chapter 4 นายทองมั่น
1202 คำ
ขึ้น...ลง...
ดึ๋ง...ดึ๋ง...
ขึ้น! ลง! ขึ้น! ลง!
ดึ๋ง! ดึ๋ง! ดึ๋ง! ดึ๋ง!
ตั้บตั้บตั้บตั้บ!
“อูวส์ อูยส์ ซี๊ด อาส์” รัศมีฉายขยำนมตัวเองไปด้วย กระแทกร่างใส่ชายหนุ่มไปด้วยราวกับเขาเป็นเครื่องบำบัดความใคร่ของหล่อน หญิงสาวหลับตาจือปาก ส่งเสียงซี๊ดซ๊าดและเริ่มเร่งเครื่องด้วยความกระสัน
“อูยส์ ฉายจ๋า ฉายจ๋า พี่ไม่ไหวแล้ว!”
พรวด!
“อาส์...!!!”
รัศมีฉายถอนหายใจด้วยความสุขเมื่อเขาหลั่งออกมาตอนที่หล่อนถึงสวรรค์ครั้งแรกพอดี หล่อนไม่มายด์เรื่องที่เขาไม่อึดเท่าทองดี เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เอากัน เขาจะตื่นเต้นจนเผลอหลั่งออกมาเร็วก็ไม่แปลก ทองดีสอนหล่อนไว้
“อุ๊ย” หญิงสาวอุทานเมื่อเสียงโทรศัพท์ดัง หล่อนก้าวลงจากตัวเขาแล้วหยิบกางเกงในมาสวมอย่างเสียดาย กะว่าจะชวนต่อยกสองเสียหน่อย ไม่รู้แม่โทรมาทำไม หล่อนรู้ว่าเป็นเบอร์ของมารดาเพราะตั้งเสียงรอสายของแม่ไว้ด้วยเพลงโปรด ต่างจากเสียงรอสายอื่นๆ “สวัสดีค่ะคุณแม่”
เสียงที่ดังกลับมาไม่ใช่เสียงแม่ รัศมีฉายถึงกับชะงักมือที่กำลังกลัดกระดุมเสื้อนักศึกษาด้วยมือเดียว เมื่อเสียงนั้นบอกกับหล่อนว่า
“โทรจากโรงพยาบาลนะคะ เจ้าของโทรศัพท์ประสบอุบัติเหตุ ดิฉันจึงโทรหาเบอร์แรกที่มีการติดต่อค่ะ”
เสียงหวานๆ พูดอะไรอีกมากมายที่รัศมีฉายแทบไม่ได้ยินเพราะหล่อนหมดแรงยืน ทรุดลงนั่ง น้ำตาไหลพรากเป็นสาย
สุรพศคว้าโทรศัพท์ไป ก่อนจัดการเสื้อผ้าของตัวเองและเธอให้เรียบร้อย แล้วพารัศมีฉายไปโรงพยาบาลแห่งนั้นอย่างรวดเร็ว!
พ่อแม่และทองดีเสียชีวิตในอุบัติเหตุอย่างยากจะเชื่อ... เพราะมีสิบล้อหลับในพุ่งมาประสานงากับรถตู้ของบ้านหล่อน รัศมีฉายผ่านช่วงเวลาของการสูญเสียไปอย่างเบลอๆ งงๆ หล่อนไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย เพียงน้ำตาไหลบ้างบางครั้ง มันจุกจนร้องไม่ออก และไม่รู้ว่าชีวิตจะดำเนินต่อไปอย่างไรดี
“คุณหนูคะ” แจ่ม แม่บ้านเก่าแก่เรียกรัศมีฉายจากทางด้านล่างของเก้าอี้ไม้สักในวัดหลังพระสวดจบ เมื่อหญิงสาวก้มมองไป แจ่มก็ชี้มือออกไปทางด้านนอกศาลา “ไอ้มั่นมันขอให้อิฉันมาถามค่ะ ว่าคุณหนูจะให้มันทำงานต่อแทนพ่อ หรือให้มันเก็บของออกจากบ้านไปหลังงานเผาศพพ่อมันพรุ่งนี้เลย”
รัศมีฉายจำได้ว่าทองดีมีลูกชายอายุอ่อนกว่าหล่อนหกเจ็ดปีเห็นจะได้ นี่ศพของทองดีก็สวดอยู่ศาลาข้างๆ โดยมีรัศมีฉายเป็นเจ้าภาพที่จ่ายแค่เงิน นอกจากนั้นเป็นธุระของบุคลากรวัดที่จัดการงานทั้งสองศาลาให้ตามฐานะของผู้ตาย
ทางนี้รวยก็สวดหลายคืนหน่อย แต่ข่าวว่าพรุ่งนี้จะเผาทองดีแล้วหลังสวดมาแค่สามคืน
หญิงสาวมองไปเห็นเงาตะคุ่มยืนอยู่ หล่อนเม้มปาก ก่อนหันไปหาว่าที่เจ้าบ่าวที่ยังคงขอให้พิธีวิวาห์เกิดขึ้นตามกำหนดการเดิม และหล่อนเองก็ตอบตกลงเพราะไม่รู้จะล้มเลิกงานแต่งที่พ่อแม่จัดการไว้เรียบร้อยแล้วไปทำไม ในเมื่อว่าที่ผัวของหล่อนก็เอาเก่งใช้ได้...
“พี่พศ ฉายไปคุยเรื่องจ้างงานกับเด็กในบ้านแป๊บนึงนะคะ”
“ครับ เดี๋ยวพี่ดูแลทางนี้ให้เอง”
เมื่อชายหนุ่มรับปาก หญิงสาวจึงลุกเดินไปหาทองมั่น หนุ่มน้อยอายุแค่สิบหกปี มีวุฒิการศึกษาแค่ ม.3 รัศมีฉายรู้ว่าทองดีไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ให้ลูกเลยเพราะไม่มีเงินเก็บ ทองมั่นคงไม่ได้เรียนต่อ จะขับรถเหมือนพ่อก็ยังอายุไม่ถึงเกณฑ์ทำใบขับขี่
ทองมั่นเป็นผู้ชายตัวโตโครงร่างใหญ่ เขาสวมเสื้อดำกางเกงดำ ยืนกุมสองมือไว้ตรงเป้า ก้มหน้าต่ำ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นรัศมีฉายเดินมาหา แม้จะอายุน้อยกว่าแต่หนุ่มน้อยก็สูงกว่ารัศมีฉายมาก หญิงสาวจึงต้องแหงนหน้าคุยกับเขา
“มั่นออกจากบ้านไปตอนนี้จะทำอะไร”
ชายหนุ่มก้มหน้า ตอบอุบอิบ ท่ามกลางเสียงพระสวดรอบสุดท้ายของคืนนี้
“ไม่รู้ครับ”
รัศมีฉายถอนหายใจ ยกมือกอดอก
“ก็ไม่ต้องออกไปสิ ไม่ต้องลาออกจากโรงเรียนด้วย พ่อของมั่นช่วยอะไรฉันไว้เยอะก่อนลุงดีจะตาย”
เสียงของรัศมีฉายสั่นเครือ หล่อนหันไปปาดน้ำตาออกจากหางตา สำหรับหล่อน ทองดีไม่ใช่แค่วัตถุทางเพศ แต่เขาเป็นผู้ใหญ่ที่สอนอะไรหล่อนหลายอย่าง โดยเฉพาะลีลาบนเตียง
หญิงสาวเงยหน้ามองทองมั่นอีกครั้ง ชายหนุ่มไม่ได้หน้าตาเหมือนทองดีเลยเพราะเขาเหมือนแม่ที่ตายไปแล้วมากกว่า
เขามีเครื่องหน้าครบกว่า คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปากรูปกระจับราวกับบินไปศัลยกรรมมาจากเกาหลี ยิ่งโตยิ่งเริ่มออกกำลังกาย ก็ดูเหมือนจะ ร่างใหญ่บึกบึนขึ้นด้วย
“เพื่อตอบแทนลุงดี ฉันจะส่งมั่นเรียนจนจบ ม.6 แล้วกัน เรียนจบแล้วก็ไปสอบใบขับขี่มา จะได้มาทำงานขับรถให้ฉันแทนลุงดี”
ทองมั่นเงยหน้ามองรัศมีฉายอย่างไม่คาดคิด ก่อนยกมือไหว้เจ้านายสาวด้วยความซึ้งใจ
“ขอบคุณครับคุณฉาย”
รัศมีฉายพยักหน้าเศร้าๆ ก่อนเดินเข้างานศพของพ่อแม่หล่อนไป โดยไม่รู้เลยว่าทองมั่นยังคงมองตามด้วยดวงตาทั้งรัก เคารพ บูชา หลงใหล...
เขาเคยแอบเห็นพ่อเล่นรักกับรัศมีฉายหลายครั้ง แอบคิดถึงรูปร่างอวบอัด เอวคอด สะโพกแน่น แล้วแอบไปช่วยตัวเองอยู่บ่อยๆ
ทองมั่นหวังว่าไม่มีพ่อแล้ว รัศมีฉายจะหันมามองเขาบ้าง ใช้เขาบ้าง ให้เป็นนายบำเรอเขาก็เอา!
แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่ชายตาแลเขาเลย
ทองมั่นเดินคอตกกลับไปศาลาสวดศพพ่อ เขาปลอบใจตัวเองว่าแม้ไม่ได้เชยชมให้สมใจ ก็ขอเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงหอมๆ ไปชั่วชีวิตแล้วกัน
หกปีต่อมา...
คฤหาสน์หลังงามของรัศมีฉายกลับมาวุ่นวายอีกครั้งหลังจากคนใช้เก่าแก่และคนขับรถได้แต่นั่งๆ นอนๆ กินเงินเดือนและดูแลคฤหาสน์ไปวันๆ มาเป็นเวลาหลายปี เพราะตอนนี้รัศมีฉายกำลังจะกลับมาอยู่บ้านเป็นการถาวร!
“คุณฉายเป็นคนยังไงเหรอป้า”
ส้มแป้นเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่พร้อมกับสมชายคนสวนวัยดึก แต่ก่อนบ้านนี้มีแค่ป้าแจ่มกับทองมั่นที่ช่วยกันดูแลบ้าน ช่วยกันทำสวน แต่เมื่อรัศมีฉายจะกลับมา หล่อนจึงสั่งให้แจ่มหาสาวใช้และคนสวนเพิ่มเพราะงานจะมีให้ทำมากกว่าเดิม
“ก็ใจดีนะ แกไม่เคยด่าคนใช้เลย พูดกับพวกเราเพราะๆ มาตลอด ตั้งแต่เด็กจนโต” แจ่มปัดฝุ่นไปด้วยเล่าไปด้วย
- ผู้เขียน
