บทที่ 29 ขอโอกาส (1/2)

1201 คำ

“ผมว่าไหน ๆ ก็มาถึงขนาดนี้แล้ว ไปดูภาพให้รู้แล้วรู้รอดไม่ดีกว่าเหรอครับ” เสียงเข้มของพยัคฆ์เอ่ยขึ้นหลังจากเงียบมานาน น้ำเสียงที่เปล่งออกมาเรียบนิ่งแต่มันกลับทำให้คนที่มีชนักเย็นวาบไปทั่วแผ่นหลัง พูดจบขายาวก็เดินนำออกไปโดยมีคุณครูประจำชั้นเป็นคนนำไปห้องดังกล่าว และภาพในกล้องวงจรปิดก็เป็นไปอย่างที่เด็กหญิงทั้งสามเล่าก่อนหน้า ในวิชาเรียนศิลปะคุณครูให้เด็กแต่ละคนวาดรูปได้ตามอิสระ น้องรันเลือกวาดรูปครอบครัว หลังจากนั้นเด็กชายทั้งสามก็เข้ามาล้อจนน้องรันทนไม่ไหวผลักเด็กตัวโตกระเด็นจนหัวชนผนัง “แต่ถึงอย่างนั้นลูกคุณก็ผลักลูกฉันจนหัวแตก” “เฮ้อ เพราะแม่เป็นแบบนี้ไงลูกถึงเกเร” พยัคฆ์ถอนหายใจเสียงดัง ก่อนจะหันไปพูดกับเด็กทั้งสามที่ยังไม่มีท่าทีรู้สึกผิดสักนิด “ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้ายังแกล้งแม้กระทั่งเด็กผู้หญิงอย่างนี้ โคตรไม่แมนเลย” ไม่รู้เพราะใบหน้าติดดุหรือน้ำเสียงเข้มที่ใช้นั่นทำให้เด็กทั้งส

อ่านด้วยแอป

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม