บทที่ 13 แอบ
สองวันต่อมา…
‘ กรุ๊งกริ๊ง~ ’
“ ยินดีต้อนรับนะคะ ตระกร้าใส่ของอยู่ซ้ายมือค่ะ หาอะไรไม่เจอมาสอบถามได้นะคะ~ ” ฉันพูดออกไปเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าว่ามีคนเดินเข้ามาในร้านบวกกับเสียงโมบายที่แขวนอยู่มันส่งเสียงกระดิ่งออกมาด้วย
“ พี่ทัพคะ กุลอยากได้ขนมหวานๆ สักชิ้นสองชิ้นค่ะ ” น้ำเสียงหวานที่ดังขึ้น และชื่อที่เรียกขานกัน ทำให้ฉันที่นั่งเขียนรายการสินค้าที่หมดไปเพื่อที่จะสั่งซื้อเพิ่มเข้ามา ถึงกับเงยหน้าขึ้นมองทันที
ทำไมวะ ทำไมต้องมาด้วยกัน เห็นแล้วรู้สึกร้อนที่ตาเพราะความอิจฉาและริษยาครอบงำ
“ พี่ทัพ กุลหาขนมเปี๊ยะไม่เจออะ ”
“ ไปถามแม่ค้าดูไหม ”
“ ค่ะ ”
พอได้ยินดังนั้น ฉันก็รีบก้มหน้าลงและทำท่าว่ากำลังเขียนอะไรบางอย่างอยู่ แกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าคนที่เข้ามาในร้านคือใคร ทั้งที่ในใจมันเจ็บขึ้นมาบ้างล่ะ
“ เอ่อ…พี่คะ ขนมเปี๊ยะอยู่ไหนคะ ” ค่อยๆ เงยใบหน้าหวานขึ้น แล้วฝืนส่งยิ้มใ
