บทที่ 19 มโน
“ ถ้าพ่ออยากแต่ง ก็แต่งเองสิค่ะ ไม่ต้องลากหนูเข้าไปเกี่ยวหรอก อย่าคิดว่าหนูไม่รู้นะคะ ว่าพ่อจะเอาค่าสินสอดหนูไปแต่งเมียตัวเองอีกทีอะ ”
“ ยัยแจน! ” สีหน้าพ่อโกรธจัด มือกำแน่น
“ หนูพูดแทงใจดำพ่อเหรอ? ” เชิดหน้าต่อ
“ หึ อกตัญญู ไม่สมกับฉันที่เลี้ยงแกมา ไม่ว่าอยากได้อะไรก็หามาให้ ถึงจะแพงแค่ไหนก็ตาม ”
“ อะ อะ ผิดคนแล้วค่ะ คนที่พ่อเอ่ยถึงน่าจะเป็นพี่เจี๊ยบนะคะ พ่ออย่าลืมว่าหนูคือลูกชังของพ่อ ไม่ว่าจะขออะไรพ่อไม่เคยซื้อให้ บ่นว่าแพงๆ ทั้งที่ของที่พ่อซื้อให้พี่เจี๊ยบแพงกว่าหลายเท่า ของในห้องหนูที่บ้าน นับชิ้นได้เลยว่าพ่อซื้ออะไรให้บ้าง และที่ดูเยอะๆ เพราะตากับยายซื้อให้ต่างหาก ”
“ หึ แล้วตอนนั้นทำไมแกไม่ไปอยู่กับตายายสะล่ะ ”
“ ก็เพราะหนูคิดว่ามีพ่อและอยู่กับพ่อจะอบอุ่นไงคะ ”
“ เหรอ แต่แกทำหน้าผิดหวังนะตอนนี้ ” พ่อจ้องหน้าฉัน ด้วยแววตาโกรธจัด
‘ ก๊อก ๆ ก๊อกๆ ’
จู่
