"บัว บัวเป็นอะไร" หลินเดินเข้ามาหาบัวที่อยู่ในอ้อมแขนของธาม ถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"บัวหกล้ม แต่ธามทำแผลให้แล้ว"
"ยัยคุณหนูเป๋อเอ้ย ใส่ส้นสูงทีไรเป็นหกล้มทุกที" เปรมว่า
"ไอ้เปรม" บัวฮึดฮัดใส่เปรมที่เอ่ยว่าเธอต่อหน้าคนตั้งเยอะแยะ ต่างยิ้มขำกับสรรพนามที่ใช้ว่าเธอ อย่างไม่จริงจังนัก
"แล้ววันนี้มึงไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมาไอ้เปรม ถึงพึ่งโผล่หน้ามา" โซนถาม
"กูก็เดินดูสาวแถวๆ นี่แหละ" เปรมวางมาด แต่ในความเป็นจริงเขาตามเฝ้าหลินที่เป็นเรซควีนให้ทีมของรัณย์
"กูว่าไปฉลองชัยชนะกันดีกว่า กูโทรจองร้านไว้แล้ว" เรนชักชวน
"บัวไปด้วยกันนะ" โซนเอ่ยชวน
"อะ..." บัวทำได้แค่อ้าปากจะตอบเท่านั้น น้ำเสียงไร้ความรู้สึกก็ดังขึ้น
"คนนอกไม่เกี่ยว" บัวแหงนเงยมองหน้าเจ้าของน้ำเสียงนั้น ใบหน้างามงอง้ำขึ้นมาทันที
"แต่วันนี้บัวเป็นเรซควีนของทีม บัวไม่ใช่คนนอกสักหน่อย" บัวโต้แย้งด้วยน้ำเสียงติดเอาแต่ใจ มองสบสายตากับดว
