สามวันต่อมา...
"ให้ผมไปด้วยดีมั้ย"
จากัวร์หยิบรองเท้ามาสวมให้หญิงสาวตรงโซฟา วันนี้เธอมีนัดคุยกับลูกค้าช่วงบ่าย เป็นคนมีอายุขึ้นเลขห้าแล้วแต่ว่าจะแต่งงานใหม่ ก็เลยติดต่อมายังบริษัทของเธอเป็นออแกไนซ์จัดงานครั้งนี้
"คุณไปทำงานเถอะค่ะ เลขาร้องไห้แล้วมั่งเอกสารกองเต็มโต๊ะละ"
"โธ่เอ้ย ผมทำเวลาไหนก็ได้ผม ผมเป็นห่วงคุณนี่นา"
"โรสท้องยังไม่โตเลยค่ะ ยังทำงานไหวอีกหลายเดือน เพราะฉะนั้นคุณควรไว้ใจกันบ้าง"
จากัวร์ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะยอมให้เธอขับรถไปพบลูกค้าเอง
"ก็ได้ครับ ผมไปส่งที่รถ"
โรสลุกขึ้นกุมมือคนรักเดินไปตรงลานจอดรถ จากัวร์ยื่นหน้าไปจุ๊บริมฝีปากบางก่อนจะค่อยๆลูบผมเธอ
"ถึงต้องทักมาบอกก่อนนะ ถ้าไม่โทรมาจะโดนลงโทษ"
"รู้แล้วค่ะ เจอกันตอนเย็นนะคะ"
"ครับ เดินทางปลอดภัยนะ"
เขาขยับออกห่างก่อนจะปล่อยให้หญิงสาวขับรถออกไป มองตามด้วยสายตาห่วงใยสุดขีด ตลอดการเดินทางใจเขาพะวงหน้าพะวงหลัง ห
