คู่(ขา)ข้างใจ

Chapter 10

(ฮืออออ)

เขาอ้าปากค้างอยู่นาน พูดอะไรไม่ออกเหมือนคนหูอื้อนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น ทางด้านของหญิงสาวก็เอาแต่ร้องไห้ ก่อนหน้านี้เธอเป็นลมล้มพับกลางห้องทำงาน ลำบากผู้ช่วยต้องพามาโรงพยาบาลตื่นขึ้นมาอีกทีต้องนอนให้น้ำเกลือเพราะร่างกายอ่อนแอมาก คุยกับคุณหมออยู่พักใหญ่ อยู่ๆเขาก็จับไปตรวจปัสสาวะผลตรวจออกมาเป็นที่ช็อคของเธออย่างมาก

'คุณกำลังตั้งครรภ์ครับคุณโรส แล้วที่ร่างกายอ่อนแอแบบนี้คงเพราะแพ้ท้องหนักจนทานอะไรไม่ได้ ตอนนี้ต้องให้น้ำเกลือจนกว่าจะดีขึ้น เดี๋ยวหมอจะเพิ่มยาแก้อาเจียนให้จะได้ทานอะไรได้บ้าง'

สิ่งแรกที่เธอนึกถึงคือใบหน้าของชายหนุ่ม เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะไปเสวยสุขในขณะที่เธอต้องอุ้มท้องเด็กน้อยแถมคลอดออกมาต้องเลี้ยงอีกตลอดชีวิต ไม่มีทางที่เธอจะยอมเสียสละคนเดียวเด็ดขาด เขาคือต้นเหตุทั้งหมดเพราะฉะนั้น...

'ต้องรับผิดชอบ!!!'

(ถ้าวันนี้คุณไม่มาหาโรส โรสจะตีลูกในท้องของตัวเองให้ตายไปเลย ฮึก! ไหนๆก็ไม่มีคนรับผิดชอบแล้วนิ)

จากัวร์เหมือนจะได้สติ เขารีบเอ่ยเสียงอ่อนโยนเพื่อเอาใจหญิงสาว ใครจะยอมปล่อยให้เธอทำแบบนั้นล่ะนั้นลูกทั้งคนนะเว้ย

"คุณใจเย็นๆนะโรส ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่ในเมือง ผมมาทำงานบนดอย คุณอย่าเพิ่งคิดอะไรร้ายๆแบบนั้นเลยนะผมขอร้อง"

(งั้นคุณต้องมาหาโรสตอนนี้ เดี๋ยวนี้ด้วย!)

เขาเริ่มกุมขมับตัวเองด้วยความเคร่งเครียด จะไปหาตอนนี้ได้ยังไงรถก็ไม่มีเพราะตามเพื่อนมา ไม่น่ามาเลยจริงๆให้ตายสิ ถ้าตอนนี้เขาอยู่ที่รีสอร์ตคงรีบไปหาเธอแล้ว

"ตอนนี้คุณที่ไหน"

(ฮึก! อยู่โรงพยาบาล หมอบอกว่าแพ้ท้องหนักจนเป็นลมไม่มีแรงเลย เพราะคุณคนเดียวเลยที่ทำให้คนสวยอย่างฉันต้องมาลำบากแบบนี้)

"โอเคคุณใจเย็นๆนะ ผมรับผิดชอบทุกอย่างเลยครับ ตอนนี้ผมจะหาทางกลับลงไป ยังไงวันนี้ผมไปหาคุณได้แน่นอน รอได้มั้ย"

เขาพยายามเกลี้ยกล่อมหญิงสาวให้ใจเย็น เธอหยุดร้องเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่เขากำลังสื่อก่อนจะตอบกลับมาเสียงดีขึ้น

(ก็ได้ โรสรอคุณนะ ต้องมานะโรสไม่อยากอยู่คนเดียว)

"โอเค งั้นคุณต้องนอนพักผ่อนนะ พยายามทานข้าว ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้เลย"

(ก็ได้ ถ้าวันนี้คุณไม่มาโรสทำจริงๆด้วย)

"ผมไปตอนนี้เลย รอนะ"

จากัวร์กดวางสายก่อนจะรีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะ ต่างคนต่างลุกขึ้นเขารีบบอกลาทุกคนแล้วลากเพื่อนสนิทออกมา ยังไงเขาต้องรบกวนคนขับรถของเพื่อนไปส่งก่อน เป็นวิธีที่เร็วที่สุดแล้ว

"น้ำ... กูต้องลงไปด่วนยังไงรบกวนคนขับรถมึงไปส่งกูที"

"นี่มึงเสียใจถึงขนาดนั้นเลยเหรอ กูไม่น่าเอามึงมาเลยอ่ะต้องมาเห็นภาพบาดตาอะไรแบบนั้น"

น้ำมองเขาอย่างเห็นใจ เห็นอะไรคาตาแบบนั้นเป็นใครก็คงปวดใจมากเนาะ จากัวร์ไม่มีเวลาจะมาอธิบายเพราะมัวแต่ห่วงโรส ร่างกายเธอในสัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นหนักมากทานอะไรไม่ค่อยได้ ยิ่งมาเป็นลมจนเข้าโรงพยาบาลแบบนี้เขาต้องดูแลอย่างใกล้ชิด ส่วนเรื่องที่เธอข่มขู่จะตีท้องตัวเอง ไม่มีทางที่โรสจะทำเธอไม่ใช่คนจิตใจร้ายกาจแบบนั้นเขารู้ดี แต่ที่ต้องรีบเพราะเป็นห่วงสภาพร่างกายและจิตใจของเธอมากกว่า

"ไม่มีเวลาจะอธิบาย แต่เอาเป็นว่าให้คนขับรถไปส่งกูก่อน ถ้าว่างจะโทรมาเล่าให้ฟังทุกอย่าง"

"มีเรื่องอะไรด่วนเหรอวะ.. อ่ะๆไปส่งกูที่รีสอร์ตแล้วมึงก็กลับเลย"

"ขอบใจมากเว้ย รีบไปเถอะ"

จากัวร์รีบขึ้นรถไปทันที แบบนี้ต้องทำเวลาแล้วทำยังไงก็ได้ให้ถึงในตัวเมืองให้ไวที่สุด

ทางด้านของโรสหลังจากวางสายเธอก็เอามือปิดจมูกเมื่อจีน่ายกอาหารมาให้ตรงหน้า

"เอาออกไปเลยโรสเหม็นค่ะ"

"แต่คุณไม่ยอมทานอะไรเลย แบบนี้จะได้ออกจากโรงพยาบาลมั้ยคะ"

จีน่าเหนื่อยใจมาก ไม่ใช่ว่าคุณโรสเธอเรื่องมากแต่เธอทานไม่ได้จริงๆ ตอนนี้เธอก็เริ่มจนปัญญาแล้วไม่รู้จะพูดยังไงไม่รู้จะเกลี่ยกล่อมแบบไหนเธอถึงจะยอมทานข้าว

"ไม่อยากกินอ่ะ มันจะอ้วกตลอดเลย"

"แล้วโทรศัพท์ไปหาคุณจากัวร์ทำไมพูดขู่แบบนั้นล่ะคะ ตอนนี้คงใจเสียหมดแล้วมั่ง"

จีน่ามองเจ้านายใจนึกสงสารคุณจากัวร์ที่ถูกหญิงตรงหน้าข่มขู่ว่าจะตีท้องตัวเองอย่างนั้น คงเป็นกังวลแน่ๆ

"โรสพูดไปอย่างนั้นแหละ เขาจะได้รู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันส่งผลขนาดไหนกับชีวิตคนๆหนึ่ง"

"แล้วจะเอายังไงต่อคะ"

"เขาต้องรับผิดชอบลูกในท้องของโรสค่ะ ไม่รู้แหละต้นเหตุเพราะเขาเองที่ดื้อด้านไม่ยอมป้องกัน เพราะฉะนั้นต้องมารับสภาพกับสิ่งที่โรสต้องเจอด้วย ถ้าคุณแม่คุณพ่อ พี่ชายของโรสรู้นะ เห้อ..."

เธอเริ่มกังวลไปถึงครอบครัวของตัวเอง ปกติโรสจะเป็นคนที่หวงเนื้อหวงตัวมากขั้นสุด ถึงจะถูกเลี้ยงมาแบบวัฒนธรรมตะวันตก แต่แม่ค่อยข้างหัวโบราณมากกับเรื่องพวกนี้ มันไม่ใช่แค่อุ้มท้องแล้วคลอดออกมา มันยังมีไปถึงเรื่องครอบครัวของเธอและเขาอีก พ่อแม่ของคุณจากัวร์เธอก็ไม่เคยเจอถ้าพวกเขาไม่ยอมรับขึ้นมาอีก... ไม่อยากจะคิดเลย

"พวกท่านตามใจคุณโรสตลอด ถ้าอธิบายดีๆคงไม่โกรธหรอกค่ะ แถมจะเห่อหลานด้วย"

"โรสคิดว่างั้นแหละ แต่ถ้าทางครอบครัวของคุณจากัวร์รับไม่ได้โรสก็ไม่ได้แคร์นะ จริงๆลูกคนเดียวเลี้ยงเองได้แหละ แต่ยังไงเขาต้องมารับรู้ในสิ่งที่โรสต้องเจอ ไม่มีใครอยากเสียสละปล่อยให้ผู้ชายไปเจอสิ่งดีๆในขณะที่ผู้หญิงอย่างเราทนอุ้มท้องมีตำหนิติดตัวหรอก"

จีน่ามองหญิงสาวด้วยความรู้สึกที่มันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น เธอเป็นผู้หญิงเก่ง ฐานะทางบ้านก็รวย ไม่มีทางที่จะมาแคร์เพราะท้องไม่มีพ่อหรอก

"ก่อนอื่น คุณโรสต้องทำความเข้าใจกับตัวเองก่อนนะคะว่าที่ทำทั้งหมด เพราะอยากให้เขามารับผิดชอบหรือเพราะคุณรักเขาและตัดใจไม่ได้ คุณจากัวร์ไม่ใช่คนที่ไร้ความรับผิดชอบเลยนะคะ เขาแคร์คุณมาก ถ้ากลับมาครั้งนี้จีน่าอยากจะให้คุณโรสอย่าปิดกั้นหัวใจของตัวเอง ยอมรับความรู้สึกของตัวเองแล้วปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ จีน่าอยากให้คุณโรสมีความสุขนะคะหวังดีมากด้วย"

โรสถึงกับอึ้งไปเมื่อเจอคำพูดตรงๆของผู้ช่วยสาว นั้นก็คงเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เธอกินไม่ได้นอนไม่หลับสองสามวันมานี้ ตอนนี้เธอยังสับสนอยู่ที่ว่าโทรไปบอกเขาข่มขู่สารพัดเธอทำเพราะอะไร

'เพราะแค่ต้องการความรับผิดชอบ หรือต้องการรั้งเขาไว้กับตัวเอง'

"ไม่รู้แหละโรสง่วงแล้ว"

หญิงสาวไม่ยอมรับหัวใจของตัวเอง แถมยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ปิดหูปิดตามุดอยู่ในผ้าห่มอีก จีน่าส่ายหน้าอย่างปลงๆ ปากแข็งไปเถอะเจ้านายเอ๋ย.. ถ้าคุณจากัวร์กลับมาครั้งนี้ท่าทางจะอ้อนเขาหนักแน่ๆ