คุณพี่ที่(ร้าย)รัก

เพื่อนสนิทของน้องชาย

“อะไรนะพราว?”

“จูบได้ห่วยแตกมาก!”

พราวนภาย้ำด้วยใบหน้ามั่นใจกับคำตอบของตัวเอง ต่างจากคนฟังที่รู้สึกโกรธนิดๆกับคำพูดและท่าทางของเธอ

“ยังไม่ได้ลองของจริงเถอะ”

“เหรอ? ลองดูไหม พี่ก็อยากรู้ว่าริวจะเก่งแค่ไหน”

คนฟังถึงกับชะงัก เธอเรียกเขาว่าริวสองครั้งแล้วนะ เธอไม่ได้เห็นเขาเป็นวิน ซ้ำยังชวนเขาทำเรื่องน่าหวาดเสียวอีกด้วย

“ล้อเล่น?”

ใบหน้าแดงก่ำที่จ้องมอง ทำให้เขาตัดสินใจถามออกไป พี่พราวแม่งเมาแหละ ถึงได้พูดแบบนี้ออกมา ปกติเห็นหน้าเขาแทบจะพุ่งกัดหัว ไม่มีทางที่เธอจะอยากเอาปากนุ่มๆ มาสัมผัสกับปากผู้ชาย ที่ครั้งหนึ่งเธอเคยด่าว่าปากเน่าอย่างเขาแน่

“ริวคิดว่าพี่ล้อเล่นไหมคะ”

ล้อเล่นชัวร์! มีอะไรให้เขามั่นใจ ใบหน้าแดงก่ำ ตาฉ่ำเยิ้มขนาดนั้น เมาหนักแน่ๆ คำพูดคนเมามันเชื่อได้ที่ไหนวะ

“นี่! ไม่ทำเหรอ?”

ริวถอนหายใจ มองคนที่ลุกขึ้นนั่งจ้องเขาตาหวานหยด พลางระงับอารมณ์อยากที่พวยพุ่ง

เขากลัวนะเว้ย กลัวว่าจูบแล้วมันจะหยุดแค่จูบไม่ได้นะสิ พี่พราวน่ากินน้อยซะเมื่อไหร่ หน้าอกอวบอิ่มแทบจะทะลุชุดออกมาอยู่แล้ว ขาอ่อนนี่ไม่ต้องพูดถึง เขาเห็นมันอยู่ในสายตาตลอด เพราะชุดเธอมันสั้นมาก จนแทบจะเห็นกางเกงชั้นใน ทุกอย่างที่เป็นพี่พราวในตอนนี้ โคตรน่า…เลย

“ไม่เล่นแล้วพราว”

ริวหมุนตัวหันหลังให้ร่างเย้ายวน เป็นการปฎิเสธไปในตัว เขาไม่กล้าก้าวข้ามเส้นนั้นไป กลัวตัวเองจะห้ามใจไว้ไม่ได้อีก กลัวว่าถ้าก้าวไปตรงนั้น จะไม่สามารถกลับมาเป็นแบบเดิมได้ ไม่รู้ว่าสร่างเมาแล้วพราวนภาจะว่ายังไง ที่แน่ๆคือเขากลัวเธอจำเรื่องในตอนนี้ไม่ได้

“ก็บอกว่าไม่เล่นไง”

พราวนภาดึงมือคนที่หันหลังแรงๆ ให้เขาหันกลับมา เธอไม่ได้ล้อเล่นนะเว้ย! คนเขาอุตส่าห์ทำใจกล้าชวนจูบ ก็น่าจะรับๆไปเหอะ ไอ้เด็กบ้า!

ร่างเพียวระหงใช้ร่างสูงในการพยุงตัวยืน เมื่อใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกันก็ยกมือโอบรอบลำคอแกร่งไว้ ดึงรั้งไว้แน่นเพราะสภาพตัวเองไม่เอื้ออำนวย เดี๋ยวร่วงไปกองอยู่บนเตียง

เมาแหละ! แต่แม่งเสือกมีสติ และรู้สึกเพียงแค่อยากทำตามใจตัวเองเท่านั้น

“หายเมาแล้วอย่าลืมนะพราว”

น้ำเสียงทุ้มเอ่ยชิดริมฝีปากนุ่ม กดเข้าหาเพื่อมอบจูบของตัวเองให้คนอายุมากกว่า ลิ้นร้อนเป็นฝ่ายนำ เพราะพี่พราวนั้นเอาแต่กอดเกี่ยวลำคอเขาแน่น ไม่ยอมขยับลิ้นตาม เหมือนตั้งใจพิสูจน์จริงๆ ว่าเขาจูบเป็นหรือเปล่า

“อือ”

เสียงหวานครางอย่างชอบใจ เมื่อจูบของริวนั้นรู้สึกดีกว่าที่เคยจูบมา เขาไม่ได้เอาแต่ใจตัวเองบังคับให้เธอตอบสนอง แต่ลากไล้ลิ้นไปทั่ว ให้เธอรู้สึกอยากจะตอบสนองเขาเอง ต่างจากคนอื่นๆ ที่บังคับจูบเอาเอง จนเธอรู้สึกไม่ดีเลย

มือหนาเคลื่อนลงต่ำ ขย้ำบั้นท้ายกลมกลึงเบาๆอย่างลืมตัว รสชาติหวานหอม ปนกลิ่นเหล้า เร้าอารมณ์จนเขาอยากปลดปล่อย ตอนนี้ไม่ใช่แค่เขาที่มัวเมาไปกับจูบ แต่คนที่เบียดกายเข้ากับอกก็เช่นกัน เธอกำลังตอบสนองเขาอย่างเร่าร้อน ด้วยการเกี่ยวลิ้นไปมาอย่างช่ำชอง จนเขามีอารมณ์อยากจะทำมากกว่าจูบ

“อื้อ”

ดวงตาหวานฉ่ำหลับลงช้าๆ ด้วยความรู้สึกชอบใจ เด็กนี่จูบเก่งชะมัด จูบจนเธอหายใจไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอยากจูบต่อ

“ลืมตามองกันก่อนสิ”

คิริวผละออกไปนิดหน่อย เอ่ยขอร้องให้คนเมาจ้องตา ดวงตาหวานฉ่ำลืมขึ้นมองช้าๆ จนหัวใจคนที่มองเธออยู่ตลอดกระตุกนิดๆ

แม่งเอ้ย! หยุดไม่ได้แล้ว!

คิริวขยับตัวขึ้นไปบนเตียง กดริมฝีปากลงไปจูบอีกครั้ง ครั้งนี้มันเร่าร้อนขึ้น เพราะพี่พราวแม่งเอาลิ้นตัวเองออกมาให้เขาดูดดันอยู่ด้านนอก พี่พราวแม่งจูบเก่งชะมัด เธอเป็นผู้หญิงที่ฮอตมาก และมีแฟนมาแล้วหลายคน

คิดแล้วหงุดหงิดเหมือนกัน แต่ไม่ถือหรอก เคยมี แต่ตอนนี้ไม่มีไง เขามีสิทธิ์ที่จะจีบเธอ และตั้งใจจะรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้

“ถ้าตื่นมาแล้วจำกันไม่ได้ จะโดนตีหนักๆ”

คิริวพูดพลางโน้มตัวคนเมาลง ให้แผ่นหลังเธอแนบไปกับผ้าปูเตียงสีหวาน โดยมีเขาตามขึ้นไปคร่อมทับ ปากยังคงสร้างความวาบวามไม่หยุด ในขณะที่มือเขาเริ่มถอดเสื้อคนเมาออกทีละชิ้น เริ่มที่เสื้อครอปไหมพรมรัดรูปที่มีกระดุมติดอยู่เพียงไม่กี่เม็ด

ทันทีที่กระดุมหลุดออก หน้าอกอวบๆก็เผยโฉมให้เห็น เขาทำค้างไว้แค่นั้น เพราะแขนพี่พราวยังเกี่ยวรอบคอเขาอยู่ เมื่อถอดเสื้อไม่ได้ เขาเลยเลื่อนมือไปถอดกระโปรงสั้นแค่คืบ ที่มันผ่าสูงจนถึงต้นขา ถอดเสร็จก็ก้มลงไปมอง อยากรู้อะว่าพี่พราวใส่ชุดชั้นในแนวไหน

ลูกไม้สีดำทั้งบนทั้งล่าง ก็นะ เหมาะกับผู้หญิงแรงๆแบบพี่พราวดี

“หยุดทำไม”

คนที่ยังติดใจรสชาติจูบแสนหวานถามเสียงกระเส่า ปล่อยมือออกจากลำคอแกร่ง เพื่อใช้มันลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกกำยำ เด็กนี่โตขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่คิดว่าคิริวจะมีร่างกายใหญ่โตขนาดนี้มาก่อน

“พราว อย่าเสียใจทีหลังนะ อย่าลืมด้วยว่าคืนนี้เกิดอะไรขึ้น”

ถ้าลืมกู ‘เอา’ ตาย

คิริวต่อคำนั้นในใจ เพราะเขาโดนดึงคอลงไปจูบอีกแล้ว ดูเหมือนพี่พราวแม่งจะติดใจจูบเขาเข้าแล้ว และคราวนี้เธอเป็นคนจูบเขาเอง ลิ้นเล็กขยับไปมาอย่างช่ำชอง ดูดดึงลิ้นของเขาจนเกิดเสียงดังน่าเกียจ แต่กลับเร้าให้รู้สึกอยากมากขึ้น

คนตัวเล็กกว่าพยายามดันให้เขานอนบนเตียง เขาเลยทำตัวเชื่องๆเข้าไว้ เพื่อให้พี่พราวได้ทำทุกอย่างตามใจต้องการ ลิ้นเล็กเริ่มแผลงฤทธิ์ เปลี่ยนจากจูบ มาดูดไปตามลำคอเขา ไม่ได้แรงมาก แต่ก็ไม่ได้เบานัก มันคงขึ้นรอยแหละ แต่แม่งปล่อยให้ทำไปก่อน

“อืม~”

คิริวครางอย่างชอบใจ เขาไม่ใช่พวกไก่อ่อนไร้ประสบการณ์ แต่เป็นผู้นำมาโดยตลอด ไม่เคยรู้สึกเหมือนอยู่ใต้อานัติใครมาก่อน แต่ตอนนี้พี่พราวกำลังทำให้เขารู้สึกแบบนั้น ด้วยการขึ้นคร่อมเขาไว้ทั้งตัว ทำทุกอย่างตามใจ โดยไม่สนใจจะมองหน้ากันเลยสักนิด

มือเล็กแกะกระดุมชุดนักศึกษาออกจากกัน กลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นมัดกล้ามบริเวณหน้าท้อง ต้องออกกำลังกายหนักขนาดไหน ถึงจะมีกล้ามสวยๆแบบนี้ เธออยากมีมัน แต่ไม่ได้ขยันออกกำลังกายเลย

ริมฝีปากเล็กจูบเบาๆบนส่วนที่ตัวเองชอบ ตอนนี้ไม่ได้สนใจจะมองหน้าคนที่ถูกเธอกระทำอยู่เลย เธอสนใจที่เรียนรู้ผู้ชายคนแรก สนใจทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า มากกว่าใบหน้าของผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเธอเคยเกลียด

เธอเคยเกลียดคิริวจริงๆ เพราะน้องมันปากเน่าเห่าแซวเธอไม่หยุด แต่หลังๆมานี้เธอยอมรับว่าเขาเปลี่ยนไปมาก เป็นผู้ชายที่เธอพึ่งพาบ่อยๆ บ่อยกว่าวินที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องเธอซะอีก ส่วนความรู้สึกที่มีต่อเขานั้นเธอไม่รู้ อาจจะรู้สึกดีเพราะมีคนคอยถือหาง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกรัก เหมือนที่เธอรักวิน