ไม่กี่อึดใจแมทธิวก็มาถึงคฤหาสน์ของตัวเอง เขาแทบจะกระโจนลงจากรถเพื่อมุ่งหน้าไปหาแม่ดอกมะลิแสนหวานที่ตัวเองหิวกระหายจนแทบขาดใจในทันที และคงจะใกล้ถึงแล้วหากไม่ถูกเรียกเอาไว้ซะก่อน แมทธิวหยุดเดิน ขบกรามแน่นขณะหันไปปั้นหน้าเย็นชา ไร้ความรู้สึกใส่เจ้าของเสียง
“ไม่อยากเชื่อว่าลูกชายแม่จะโดดงาน...”
“ผม... มีธุระที่ต้องจัดการครับ”
“ธุระอะไรกันถึงทำให้พ่อผู้บริหารดีเด่นแห่งปีหยุดงานได้ หรือว่าลืมของอะไรไว้” เดซี่พยายามเดาในสิ่งที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด แต่ก็ไม่ถูกต้องซะงั้น เพราะพ่อลูกชายตัวดียังคงทำหน้าเยือกเย็น และส่ายหัวดิกเช่นเดิม
“ไม่ใช่หรอกครับ”
แมทธิวตอบเสียงกระด้าง ขณะที่ใบหน้าชำเลืองมองออกไปยังเรือนพักที่เป็นที่อยู่ของผู้หญิงที่ทำให้เขาปั่นป่วนไปทั้งเนื้อทั้งตัวตลอดเวลา เดซี่มองตามไปด้วยสายตาประหลาดใจ
“หรือว่ามาหาหนูมะลิกันล่ะ...”
คนฟังหันขวับมาจ้องหน้าคนพูดทันที แมทธิวพึ่งซาบซึ้ง
