เป็นอีกครั้งที่ต้องตื่นขึ้นมาเดียวดายบนเตียงเพียงคนเดียว ในขณะที่คนที่เคยประคองกอดอยู่ตลอดทั้งคืนหายไปอย่างไร้ร่องรอย มะลิค่อยๆ ยันกายบอบช้ำที่เกิดจากการร่วมรักมาราธอนของแมทธิวมาหลายชั่วโมงติดต่อกันลุกขึ้นนั่ง ใบหน้างามเต็มไปด้วยความขมขื่น ความอัปยศวิ่งพล่านอยู่ภายในอกอย่างรุนแรง
เขาไม่เคยใยดี ไม่มีแม้แต่คำหวานสักคำยามที่ได้รับสิ่งที่ต้องการแล้ว แมทธิวจากไปโดยที่ไม่มีแม้แต่คำล่ำลา ก็อย่างว่าล่ะนะ หล่อนมันไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาต้องการนี่ แล้วทำไมเขาจะต้องมารักษาน้ำใจด้วยล่ะ แค่เขาเจียดเวลามานอนร่วมเตียงด้วยก็ถือว่าเป็นบุญนักหนาแล้ว มะลิคิดอย่างเจ็บปวด กัดฟันก้าวลงจากเตียง แต่เท้าบางยังไม่ทันได้แตะกับพื้นห้องดีเลย ประตูห้องนอนของตัวเองก็เปิดออกซะก่อน และร่างสูงใหญ่สมบูรณ์แบบของแมทธิวก็ก้าวเข้ามา เงาแดดที่สาดส่องมาด้านหลังของเขานั้นยิ่งทำให้ผู้ชายคนนี้ลึกลับและน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก
“คุณแมทธิว..
