ตอนที่29 รุมโทรม ฝันร้ายของวาวา
[มินนี่ TALKS]
โรงพยาบาล
วาวาซบหน้าลงที่บ่าของฉัน เธอฟูมฟายร้องไห้อย่างหนักหลังจากตื่นขึ้นมาแล้วพบฉันกับพี่แจสเปอร์อยู่ในห้องพักผู้ป่วย ฉันรู้มาตลอดว่าที่เมืองนี้วาวาไม่มีญาติ ความรู้สึกโกรธเกลียดไม่มีสักนิดในหัวของฉันจะมีบ้างก็แค่เสียความรู้สึก และเสียดายเวลา เวลาที่คบกันมันควรสร้างให้มิตรภาพมั่นคงเติบใหญ่จนแข็งแรง เสมือนต้นกล้าที่ผ่านเวลาและการรดน้ำพรวนดินจนกลายเป็นต้นไม้ใหญ่ ไม่ใช่เปราะบางพร้อมจะพังทลายลงไปทุกเมื่อได้แบบนี้
“ฉันขอโทษนะมินนี่ ฉันผิดเองที่หลงผู้ชายจนไม่ลืมหูตา ฮือๆ ๆ ๆ ฉันมันโง่เอง”
วาวาคร่ำครวญ ฉันทำได้แต่ปลอบโยนเธอด้วยการยกมือลูบแผ่นหลังวาวาไปมา มันจุกแน่นที่อกจนฉันไม่อาจพูดอะไรออกมาได้จริงๆ ในเวลานี้
“เล่าเรื่องทุกอย่างออกมาให้พวกเราฟัง ถ้าหากเธอสำนึกผิดจริงๆ อย่างที่พูด”
พี่แจสเปอร์เอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันดัง หน้าตาเค้าจริงจังจนกล
