ผ่านคืนเลวร้าย
1218 คำ
บทที่1
ผ่านคืนเลวร้าย
หลังจากที่ฉันต้องอยู่กับไอ้คนใจทราม7วัน7คืน เพื่อรอจนกว่าพี่วิคเตอร์จะบินกลับมา ฉันไม่รู้ว่านี่มันเรื่องอะไรแต่พี่วิคเตอร์ไม่พูดอะไรเลยแต่ฉันรู้ว่าเขาโกรธมากแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะที่นี่คือที่ของพยัคฆ์เมฆา คือสถานที่ที่พร้อมจะฆ่าพวกเราสองพี่น้อง ฉันเดินเสียศูนย์ออกมาช้าๆ จนพี่ชายฉันดึงฉันไปกอดไว้แนบอก
“พี่ขอโทษที่ทำให้วีนัสต้องเดือดร้อน”
“เรากลับกันเถอะค่ะ” ฉันพูดออกมาทั้งน้ำตาพยายามกัดฟันเดินกลับมาที่รถ
บอดี้การ์ดของพี่วิคเตอร์รีบมาเปิดประตูให้เราสองพี่น้องและขับออกมายังบ้านของฉัน คุณแม่รีบเข้ามาสวมกอดฉันท่านเสียใจจนซูบผอม สภาพฉันตอนนี้ใครเห็นก็รู้ว่าคงผ่านศึกมาไม่น้อย แต่ฉันถือว่าโชคดีที่เขาทำแค่คนเดียวไม่ได้ใจยักษ์ส่งให้ลูกน้องเขาด้วย
“วิคเตอร์แม่เก็บเสื้อผ้าน้องแล้ว จะไปเมื่อไหร่ลูก”
“คืนนี้ครับ”
“ปะ ไปไหนคะ” ฉันงงไปหมดแล้วตอนนี้แม่บ้านช่วยกันขนกระเป๋าของฉันลงมาบอดี้การ์ดของพี่วิคเตอร์จึงช่วยกันจนขึ้นรถ
“ไปอยู่กับพี่นะลูก ที่นี่ไม่ปลอดภัยพวกมันไม่ปล่อยเราง่ายๆ แน่”
“ทำไมคะ พี่วิคเตอร์บอกมานะทำไมเขาถึงทำกับเราแบบนี้ พี่รู้ไหมว่าหนูต้องเจออะไรมาบ้าง มันขังหนูไว้ในห้องมืดๆ บางวันก็มีเสียงทำร้ายร่างกาย บางวันก็มีเสียงปืนดังก้องไปหมด พี่ไปทำอะไรให้คนพวกนั้นโกรธฮึก!"
วิคเตอร์ไม่ตอบแต่เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินล้วงกระเป๋าไปยืนอยู่หน้ากรอบรูปของคุณยาย เขาเคยรับปากกับคุณยายเอาไว้ว่าจะดูแลแม่กับน้องให้ดีที่สุดแต่วันนี้ทุกอย่างมันพังเพราะการตัดสินใจของเขาเอง
“ถึงอังกฤษพี่จะบอกเราเอง เรื่องเรียนพี่ให้เลขาจัดการให้แล้วรีบไปอาบน้ำเตรียมตัวเถอะ”
ฉันไม่เข้าใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้คุณแม่รีบพาฉันมาจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรเลย ฉันเหมือนคนโง่ที่จู่ๆ ก็ต้องมารับเคราะห์เท่าที่พังฝั่งนั้นพูดเหมือนเขาต้องการต่อรองอะไรกับพี่ชายฉันเลย
เขาชื่อโบ๊ท.....
สโมสรพยัคฆ์เมฆา
รถสปอร์ตหรูขับเข้ามาจอดบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่จึงรีบมาเปิดประตูและยืนเรียงแถวเพื่อโค้งคำนับให้กับหัวหน้าคนใหม่ที่พึ่งถูกแต่งตั้งเมื่อไม่นานมานี้ เขาเป็นหัวหน้าแก๊งด้วยอายุเพียง22ปีเท่านั้น แต่ความสามารถของเขามากล้นจนทุกคนต่างยอมรับ
“นายครับคุณลัลลาเบลรออยู่ที่ห้องทำงานครับ”
“อืม” ผมตอบกลับบอดี้การ์ดก่อนจะรีบขึ้นไปชั้นสามของสโมสร วันนี้พี่เขยผมไม่มาแต่เจ้แม่งมาทำไมวะ
“ไอ้โบ๊ทแกทำอะไรลงไปรู้ตัวไหม!”
“มาถึงก็แว้ดใส่เลยเป็นอะไรมากไหมวะ”
“ฉันไม่เอาเลือดหัวแกออกก็ดีเท่าไหร่แล้ว แกยังมีความเป็นคนอยู่ไหม รู้ไหมว่าคุณแม่เป็นห่วงแกมากพอรู้ว่าแกเอาน้องของไอ้วิคเตอร์อะไรนั่นมาขังไว้ท่านยิ่งเป็นห่วง แกบอกมาว่าแกทำแบบนี้ทำไม”
“ไม่ใช่เรื่องของเจ้ กลับไปดูลูกดูผัวเถอะไป” ผมเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานแต่พี่สาวผมยังยืนกอดอกมองหน้าผมไม่ยอมไปไหน
“โบ๊ท! ฟังนะ สิ่งที่แกทำมันจะทำให้พวกเราวุ่นวาย ฉันรู้มาบ้างว่าคนชื่อวิคเตอร์ไม่ธรรมดา เขาดูเด็กก็จริงแต่ความคิดและอำนาจเขามีมากกว่าแกแน่ เขาอยู่ในประเทศมหาอำนาจ แกอย่าเอาชีวิตของทุกคนมาเสี่ยงเพียงเพราะผู้หญิงที่ไปจากแกแล้วนะโบ๊ท!!”
ปึ้ง!!!
เสียงทุบโต๊ะดังสนั่นจนบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ด้านนอกตกใจมองหน้ากันเลิ่กลั่กแต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งทำได้แต่ยืนก้มหน้าและภาวนาให้คุณวาโยหรือคุณไบร์ทกลับมาไวๆ
“เจ้ไม่รู้เรื่องอะไรก็อย่ามาพูดแบบนี้ กลับไปได้แล้วผมมีงานต้องทำ!”
ลัลลาเบลน้ำตาคลอเธอไม่ได้กลัวน้องชายแต่เธอเป็นห่วงไม่อยากให้น้องชายต้องหลงผิดไปมากกว่านี้ เธอเป็นแม่คนแล้วเธอรู้ดีว่าการที่เห็นลูกเจ็บช้ำทั้งกายและจิตใจมันเป็นยังไง
“อือ ฉันขอให้แกโชคดีก็แล้วกัน!”
หลังจากที่ลัลลาเบลกลับออกไปแล้วโบ๊ทก็จมอยู่กับความคิด เขาเองก็ไม่ได้อยากทำร้ายผู้หญิงคนนั้นแต่ด้วยอารมณ์ที่ทางฝั่งวิคเตอร์เล่นกับเขามันก็มากเกินไป ทุกคนภายนอกรู้ว่าโมจิสบายดีเป็นนายหญิงของภูตะวันแต่เขาสืบเสาะอยู่ตลอดจนรู้ว่าโมจิถูกกระทำไม่ต่างจากที่เขาทำกับวีนัสเลย
และที่เขาต้องทำเพราะภูตะวันวางแผนที่จะโค้นล้มพยัคฆ์เมฆาโดยหันไปจับมือกับแก๊งวิคเตอร์ เขาจึงต้องทำเพื่อให้ทางวิคเตอร์ได้รับรู้ว่าไม่ควรคิดจะมาเป็นศัตรูกับเขา
ลอนดอน ประเทศอังกฤษ
ทันทีที่เครื่อง Landing บอดี้การ์ดก็รีบตรงเข้ามาเพื่อก้มคำนับฉันกับพี่ชายพวกเขารายงานสถานการณ์อะไรกันก็ไม่รู้ฉันฟังออกแต่ไม่เข้าใจเพราะฉันไม่รู้ว่าที่นี่พี่ชายฉันทำงานอะไร รู้เพียงแต่จิวเวลลี่เท่านั้นที่พี่ชายจะยกให้ฉันดูแล
“คุณวีนัสผมชื่อฮาเวิร์ด คุณวิคเตอร์ให้ผมคอยดูแลคุณวีนัสและอำนวยความสะดวก หากคุณวีนัสต้องการอะไรสามารถแจ้งผมได้เลยครับ”
“ค่ะ” ฉันหันไปมองพี่ชายตอนนี้เขาดูตึงเครียดเหลือเกิน ฉันถูกพามายังตึกสูงเฉียดฟ้าที่นี่คือสำนักงานวิคเตอร์ หลายคนคงไม่เข้าใจ วิคเตอร์ก็เหมือนนามสกุลใครๆ ก็ต่างเรียกพวกเราว่าวิคเตอร์ ที่อังกฤษคุณแม่บอกว่าใครก็ไม่กล้ามายุ่งกับวิคเตอร์เพราะที่นี่ไม่ต่างจากประเทศไทย ประเทศไทยมีพยัคฆ์เมฆาแต่ที่นี่มีวิคเตอร์ควบคุม
“ฮาเวิร์ดฉันอยากรู้ว่าพี่ชายฉันไปทำอะไรมาพวกนั้นถึงจะตามฆ่าพี่ชายฉัน”
“เรื่องนี้คุณวีนัสรอถามคุณวิคเตอร์เองดีกว่าครับ ผมพูดไม่ได้”
ฉันถอนหายใจทิ้งทันทีเมื่อได้คำตอบจากบอดี้การ์ด ฉันถูกพาขึ้นมาบนเพนท์เฮาส์ชั้น40 ส่วนเพนท์เฮาส์ของพี่ชายฉันอยู่ชั้น42 ชั้น41เป็นชั้นนันทนาการเป็นที่พักผ่อนส่วนรวมของฉันกับพี่ชาย
-----------------------------------------------
ไรท์ปรับบทจากภาคที่แล้วไปบ้าง น้องโบ๊ทยังคงเป็นสายห่ามเหมือนเดิมนิสัยได้พ่อไบร์ทมาเต็มๆ
- ผู้เขียน
