บทที่15
สานต่อความสัมพันธ์NC
อี๋!! ฉันรีบดึงมือกลับแต่คุณโบ๊ท กลับดึงฉันลงไปนอนด้วย พอรู้ตัวว่าตัวเองป่วยก็รีบหอมแก้มฉันก่อนจะปล่อยให้ฉันลุกออกมาจากที่นอน เขานอนยิ้มกริ่มแต่เหมือนว่าพิษไข้จะทำให้เขาไม่สบายตัวเลยมีอาการงอแงปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ หายใจไม่ออก
“จะไม่ไหวอยู่แล้วนะทำไมพ่อเบย์ไม่กลับสักที”
“คุณพ่อเบย์กำลังมาค่ะช่วยใจเย็นๆ หน่อยเถอะลูกยังไม่งอแงเหมือนคุณเลย”
“วีนัสฉันหนาวมากเลย”
“เฮ้ออ ฉันรู้แล้วค่ะว่ามีก้าเหมือนใคร” ฉันเดินไปหยิบผ้าห่มอีกผืนมาห่มให้คุณโบ๊ทเด็กๆ ก็นั่งมองด้วยสายตาละห้อยเพราะคุณโบ๊ทแย่งที่นอนลูกจนลูกๆ ต้องขยับมานอนเตียงเล็กด้วยกัน
“มี๊หมอนผมถูกยึดไปแล้วครับ”
“พี่มีก้าแค่หมองให้คุงพ่อนองไปก่องเถอะเขาแก่แล้วเดี๋ยวก็ตาย”
“ว้ายมีญ่าทำไมพูดแบบนี้ลูก ไม่เอาไม่พูดแบบนี้อีกนะคะ”
คุณโบ๊ทแอบยิ้มให้ลูกก่อนจะหยิบหมอนคืนให้มีก้า ตอนนี้ห้องนอนนี้มีคนป่วยให้ฉันดูแลถึงสามคน
