เนื้อทองพยายามบ่นกับเจ้าสัวศรีชัยทุกครั้งที่มีโอกาส ว่าเธอชอบที่นี่มาก แต่ไม่ว่าจะพูดไปแบบไหน เจ้าสัวศรีชัยก็ดูไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนใจเลย จนเนื้อทองเริ่มจะคิดจริง ๆ แล้วว่า หรือเจ้าสัวจะรู้เรื่องของเธอแล้วจริง ๆ แต่ถึงจะคิดแบบนั้น เนื้อทองก็ไม่ได้ทำกระโตกกระตาก ความหวังที่จะได้อยู่ที่นี่เพื่อนเริงรักกับเข้มต่อไปดูริบหรี่จนแทบไม่เหลืออะไรให้หวังแล้วเธอจึงตั้งใจที่จะทำตามความต้องการของตัวเองครั้งสุดท้าย นั่นคือการได้เริงรักกับผู้ชายมากหน้าหลายตาที่เคยขอเข้มเอาไว้
พอถึงเวลา เนื้อทองก็เดินลงจากเรือนไปที่กระท่อมอย่างเช่นทุกวัน แต่คราวนี้เธอตื่นเต้นกว่ามาก เพียงแค่คิดจินตนาการว่าตัวเองจะถูกรุมโทรม เนื้อตัวมันก็คันยุบยิบไปหมด
“ผมให้พวกมันไปรออยู่ในสวนแล้ว ผมมารอรับคุณนายไปด้วยกัน” เข้มที่นั่งรออยู่หน้ากระท่อมบอกกับคนที่เพิ่งมาถึง
“ได้มากี่คน” เนื้อทองเอ่ยถามอย่างร้อนใจ
“6 รวมผมด้วยก็เจ็ด” คน
