ไอรักทรุดนั่งลงกับพื้นปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาจนกว่าจะพอใจ เพื่อที่เธอจะได้กลับขึ้นมาเข้มแข็งอีกครั้ง สิ่งเดียวที่ หล่อเลี้ยงหัวใจให้อยู่ต่อไปได้ในตอนนี้คือคำว่ารัก แม้ความเกลียดจะมากมายขนาดไหนก็ตาม
เธอจะเลือกเป็นคนโง่ ยอมจ่ายความเจ็บปวดเพื่อให้ได้อยู่เคียงข้างเขาให้ได้นานที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนนี้จะทนรับความเจ็บได้เพราะอย่างน้อย ๆ เธอก็ได้ทำเพื่อความรักในครั้งนี้มากที่สุดเท่าที่กำลังเธอจะทำได้
ต่อให้วันหนึ่งจะต้องเดินจากบ้านหลังนี้ไปด้วยหัวใจที่แหลกสลาย เธอก็จะยอมรับในความโง่งมของตนเอง จะยอมจากไปโดยไม่เสียดายโอกาสเพื่อยื้อความรักครั้งนี้
“มันดึกแล้วนะคะ ไปนอนกันเถอะ”
เธอเลือกจะเดินเข้ามาหาสามีในห้องทำงานเสมือนว่าเมื่อสักพักก่อนหน้านี้ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นมาก่อน ไอรักใช้วิธีแกล้งลืมอย่างนี้เสมอเธอถึงยังสามารถอยู่ในบ้านหลังนี้ได้ต่อโดยที่ไม่ต้องปะทะฝีปากกับคนในบ้านนัก พอถูกว่าถูกบ่นก็แกล้ง
