ฮูหยินผู้เฒ่าเรียกหยางเอ้อหลางผู้เป็นหลานมายืนข้างกาย หยางเอ้อหลางผู้มีใบหน้าเคร่งขรึมสูงส่งอยู่ตลอดเวลากลับดูอ่อนโยนนักเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้เป็นย่า ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มคงเห็นเพียงในเวลานี้ ด้านข้างกายเขานั้นล้วนเป็นสตรีสกุลหยางทั้งสิ้น ประกอบด้วยพี่สะใภ้ ท่านน้า ท่านอา ท่านป้า สตรีทั้งหมดต่างเสียสามีในสงครามเพื่อปกป้องแคว้นต้าชิงให้ปลอดภัยจากศัตรูที่รุกราน ผู้คนที่มาร่วมงานหลายคนเป็นครั้งแรกที่มีโอกาสเห็นคนของสกุลหยางพร้อมหน้า แม้สกุลหยางจะเกรียงไกรแต่อีกใจพวกเขาก็นึกเวทนาไม่ได้ที่บัดนี้ในสกุลนั้นมีเพียงหยางเอ้อหลางคนเดียวที่เป็นบุรุษ กระทั่งหลานชายสักคนของสกุลยังไม่มีสกุลหยางในอีกมุมมองหนึ่งของชาวบ้านจึงเป็นสกุลที่ต้องคำสาบในเรื่องทายาทสืบสกุล
ด้วยเรื่องราวเป็นเช่นนี้บัดนี้หยางเอ้อหลางจึงเป็นบุรุษเพียงคนเดียวที่เป็นทายาทสกุลหยาง บรรดาแม่ม่ายสกุลหยางจึงห่วงใยเขาประดุจไข่ในหิน บุรุษท
