จู่ๆ ก็มีคนผู้หนึ่งวางถุงเงินหนักอึ้งลงบนมือของผู้เป็นเจ้าของร้าน เถ้าแก่เงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นผู้ใดถึงกับยิ้มออกมาอย่างยินดี
"เชิญองค์หญิงและท่านแม่ทัพตามสบายเถิด"
องค์หญิงสิบสามมองผู้ที่มาใหม่อย่างตกตะลึง คำพูดหลายประโยคติดอยู่ที่ปาก เขาไม่อยู่ไม่ใช่หรือแล้วมาที่นี่ได้อย่างไร
"ทางที่ดีเจ้าช่วงนี้อยู่ในจวนจะดีกว่า สาเหตุที่พวกนางเห็นเจ้าแล้วหน้าแดงเพราะหนังสือนิทานเล่มนี้เจ้าไม่ต้องห่วงข้าสั่งคนกวาดล้างแล้ว"
กล่าวจบเขาก็มายืนข้างนางวางหนังสือเล่มหนึ่งลงในมือ องค์หญิงสิบสามขมวดคิ้วเป็นปมคลี่หนังสือออกอ่าน ด้านนอกเป็นหนังสือที่ดูเหมือนธรรมดา ไร้ชื่อเรื่องแต่ภายในเนื้อหาเต็มไปด้วยฉากโจ่งครึ่มของบุรุษและสตรีนางหนึ่งที่มีใบหน้าคล้ายแม่ทัพหยางและคล้ายๆองค์หญิงสิบสาม องค์หญิงสิบสามเห็นเช่นนั้นปากจึงร้องขึ้นอย่างเดือดดาล
"ทำเช่นนี้ได้อย่างไร ใครคือผู้วาดหนังสือเล่มนี้เห็นหรือไม่ว่าตาขอ
