หยางเอ้อหลางถูกเรียกเข้าเฝ้า ฝ่าบาทตรัสกับเขาว่าในงานพิธีต้อนรับจะเฟ้นหาองค์หญิงผู้ที่เหมาะสมให้เป็นฮูหยินน้อยสกุลหยาง อีกทั้งทรงลำบากพระทัยที่ต้องทำเช่นนี้ พระองค์เชื่อว่าไม่มีใครเก่งกาจเท่าแม่ทัพหยางที่จะควบคุมกองทัพ แต่ในเมื่อเป็นโองการสวรรค์เห็นทีว่าแม่ทัพหยางต้องวางมือเสียแล้ว
"ทูลฝ่าบาท เป็นพระกรุณายิ่งแล้ว น้อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ"
ความจริงเรื่องวางอำนาจในมือลงและส่งคืนให้แก่ฝ่าบาทเป็นแผนในใจของหยางเอ้อหลางอยู่แล้ว สกุลหยางมีเขาเพียงผู้เดียวที่เป็นทายาท เขาไม่ห่วงชีวิตตนเองที่ต้องตายในสงคราม แต่ผู้ชราเช่นท่านย่าของเขาจะทำใจได้อย่างไร เพียงแต่หยางเอ้อหลางไม่เคยคาดฝันว่าตนเองจะได้เป็นราชบุตรเขย องค์หญิงในวังล้วนสูงส่งหากแต่งเข้าไปแล้วนางผู้นั้นเอาแต่ใจอีกทั้งหากทำให้ท่านย่าของเขาลำบากใจเล่าเขาจะจัดการเช่นไรที่จะไม่บาดหมางกับฝ่าบาท
เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องที่เขาค่อนข้างให้ความสำคัญเป็
