แม่จำปากับพ่อลำมูลนั่งมองลูกสาวกับว่าที่ลูกเขยสลับไปมาด้วยความสงสัย คนหนึ่งหน้าแดง เอาแต่ก้มหน้าตักกับข้าวใส่ปากไม่พูดไม่จา คนหนึ่งนั่งยิ้มกริ่ม มองน้องแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กินข้าวอย่างอารมณ์ดี
“กับข้าวถูกปากไหมคุณเข้ม” แม่จำปาเอ่ยถามทำลายความเงียบ เพราะรู้สึกว่ามันอึดอัดแปลกๆ
“อร่อยครับแม่จำปา แกงผักหวานใส่ไข่มดแดงอร่อยมากครับ”
“ปลาช่อนก็อร่อยนะคุณเข้ม เนื้อแน่นหวานดี ปลาจากหนองน้ำที่บ้านสวนใช่ไหม” พ่อลำมูลก็ชวนคุยอีกคน
“ครับ”
“ของจากบ้านสวนคุณเหมกับคุณขวัญนี่สดใหม่ทั้งนั้น ปลาก็เลี้ยงธรรมชาติ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีสารตกค้าง บ้านสวนเป็นแหล่งผลิตของดีจริงๆ” แม่จำปาเอ่ยชมจากใจจริง เพราะบ้านสวนของคุณเหมคุณขวัญทำเกษตรอินทรีย์ ปลูกผักไร้สาร เลี้ยงปลาด้วยการปล่อยในหนองน้ำธรรมชาติ กินได้อย่างมั่นใจไม่ต้องกังวลเรื่องสารเคมี
“ครับ...บ้านสวนของคุณพ่อคุณแม่มีแต่ของดี ผักก็สดใหม่ ปลาช่อนก็ตัวใหญ่ม
