“คุณเข้ม! อย่านะ!” หนูมัทตะโกนออกมาสุดเสียง หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว ตื่นกลัวต่อท่าทางคุกคามของเขา เธอก็ตัวเล็กแค่นี้ ถ้าเขาใช้กำลังที่มีมากกว่าทำอะไรมิดีมิร้าย ลูกแกะน้อยอย่างเธอจะเอาตัวรอดจากเสือตัวใหญ่อย่างเขาได้อย่างไร มัทนาคิดฟุ้งซ่านตื่นกลัวไปต่างๆ นานา เธอยังคงหลับตาแน่นไม่กล้ามองเขา ทว่าพอรู้สึกว่าเวลาผ่านไปนานแล้ว เขาก็ยังไม่ทำอะไรเธอ หญิงสาวจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น แล้วลดมือลงช้าๆ
“นี่ถ้าใครมาได้ยินหนูมัทตะโกนเมื่อกี้ เขาคงคิดว่าพี่เป็นโจรปล้นสวาท กำลังจะขืนใจคู่หมั้น” คุณเข้มว่ายิ้มๆ
“แล้วคุณเข้มเดินเข้ามาหาหนูทำไม” พอเขาไม่ได้ทำอะไรเธอ แถมเธอยังรู้สึกว่าเขายิ้มแกมเยาะ เธอจึงถามด้วยความโมโหนิดๆ
“พี่จะพาลงไปข้างล่าง” คุณเข้มว่าแล้วจับมือนุ่มรั้งเบาๆ
“ไปกันเถอะครับ ป่านนี้ทุกคนคงรอเราอยู่”
มัทนาทำปากยื่นใส่แผ่นหลังคนที่เดินนำหน้า แล้วทำไมเขาไม่บอกเธอตั้งแต่ทีแรกล่ะว่าจะพาลงไปข้างล่าง
