คลาสที่ตื่นแต่เช้าเดินเข้าไปในห้องครัวสั่งให้ป้าใจทำข้าวต้มหอมๆพร้อมกับน้ำส้มคั้นเย็นๆแล้วรบกวนให้ยกขึ้นไปบนห้องให้ด้วย เพราะตอนนี้เมย์ลดาละยังไม่ตื่นและคลาสไม่อยากปล่อยให้เธออยู่คนเดียว
เปลือกตาสวยปรือขึ้นอย่างเหนื่อยล้า เธอสลัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันวาน มือที่พันผ้าสีขาวทำให้เมย์ลดาน้ำตารื้นเมื่อนึกถึงสายตาของคนโต ขาเล็กเหยียบลงที่พื้นกระเบื้องเย็นเฉียบแต่ร่างกายกลับโงนเงนเหมือนคนไม่พร้อมลุกเดินไปข้างหน้า ห้องทั้งห้องหมุนคว้างจนเมย์ลดาเริ่มตาลาย ร่างที่เพิ่งตื่นกลับชุ่มไปด้วยเหงื่อร่างทั้งร่างล้มลงเกือบถึงพื้น
หมับ!!
"คนเล็ก"
แขนแกร่งโอบรับร่างปลิวลมอย่างพอดิบพอดี เหงื่อเหนียวซึมขึ้นตามกรอบหน้าของเมย์ลดาทั้งๆที่อุณหภูมิภายในห้องค่อนข้างเย็น เมย์ลดาถูกอุ้มขึ้นมาดวงตากลมโตมองคนตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นถี่อย่างเจ็บปวด คลาสใช้สายตามองร่างบางที่อยู่ในวงแขนหนาด้วยค
