คลาสช้อนอุ้มคนที่งอแงเดินไปยังเตียงกว้างวางซ้อนให้นั่งบนตัก เมย์ลดากดหน้าซวนซบที่อกโดยไม่ยอมเหงิบเงย ยิ่งคลาสอ่อนโยนยิ่งทำให้เธอนึกถึงคนโตที่ทิ้งเธอไป
"ไหนคนเก่งมองหน้าพี่สิ คิดถึงเค้าขนาดนี้เลยหรอครับ ดูสิร้องไห้จนตาบวมเลย" ตาคมที่มองทอดถามเหมือนตัดพ้อแต่ก็ใจดีมากพอที่โน้มหน้าเข้าไปกดซับเปลือกตาให้อย่างอ่อนโยน จากเปลือกตามาจมูกไล่ลากพรมจูบจนมาถึงปากกระจับ ลิ้นร้อนไล่เลียดึงดูดบดจูบจนคนน้องเผยอเปิดปากรับ ลิ้นร้อนเกี่ยวพันตวัดสู้กันอย่างไม่ยอมแพ้ คลาสต้องรีบผละออกอย่างแสนเสียดายเพราะถ้าจูบนานกว่านี้เค้ารู้ดีว่าคงอดใจไม่ให้รังแกน้องไม่ไหว
"ไปทานข้าวกันนะคะหนูเมย์หิวแล้ว"เมย์ลดายิ้มอย่างเขินอาย คลาสกดจูบน้องซ้ำๆอีกครั้งด้วยความรัก ร่างทั้งสองโอบกอดกันลงมาอย่างยิ้มแย้ม โต๊ะอาหารที่มีทุกอย่างพร้อมทานกับข้าวสวยร้อนๆที่แผ่เป็นไอสีขาวขึ้นมาทำให้ท้องน้อยๆร้องขึ้น เมย์ลดานั่งลงเมื่อคลาสดึงเก
