คลาสกวาดเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานมากมายกระจัดกระจายเพราะความหงุดหงิด เสื้อสูทที่สวมทับมาถูกถอดเขวี้ยงไปที่โซฟาอย่างเดือดดาล เค้ายอมรับว่าระงับอารมณ์ไม่ได้ทั้งๆ ที่รู้ว่าน้องชายแกล้งแต่ก็เผลอปากเสียใส่อีกคน
เมย์ลดาวิ่งออกมาด้วยความไม่เข้าใจ เธอรู้สึกทุกครั้งต่อให้เธอพยายามแค่ไหนสุดท้ายเธอไม่เคยได้สัมผัสความจริงในใจจากเค้า ดวงตาสวยมันบวมขึ้นอย่างน่าสงสารเพียงแค่10นาทีที่เธอร้องไห้มันกลับบวมเป่งจนตาแทบปิด
ครืด~ครืด~ครืด
ความสั่นของโทรศัพท์ที่มีสายเรียกเข้าทำให้เมย์ลดารีบควานหาในกระเป๋า หน้าจอที่ปรากฏภาพถ่ายพร้อมชื่อที่ถูกบันทึกเอาไว้ถึงกลับทำให้เมย์ลดาน้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง
"คุณพ่อ"มือเล็กยกขึ้นป้องปากกลั้นสะอื้นด้วยความคิดถึง เธอรีบกดรับสายแล้วปรับเสียงให้เป็นปกติทั้งที่มือยังสั่น
"สวัสดีค่ะคุณพ่อ"ปากบางทอดเสียงตามสายส่งผ่านความคิดถึงไปกับคำทักทาย
("หนูเมย์สบายดีไหมลูก คุณพ่อกับค
