“ขอโทษนะมิลค์ ฉันไม่อยากเห็นเธอเสียใจอีกแล้วว่ะ” แอลฟ่าพูดแค่นั้นก่อนที่เขาจะออกรถ ฉันว่าแอลฟ่าต้องเมาแน่นอนเพราะฉันได้กลิ่นเหล้า
พอมาถึงห้องเราก็ต่างคนต่างจัดการอาบน้ำทำธุระส่วนตัว ดีหน่อยที่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเขาไม่ทำอะไรฉันเลยสักครั้งมีแค่กอดบ้างหอมบ้างเท่านั้น แต่แค่นี้ฉันก็รู้สึกผิดกับพี่ธามจะแย่แล้วค่ะ
-วันรุ่งขึ้น-
ฉันตื่นนอนด้วยสภาพแฮงค์นิดหน่อย ดีนะที่วันนี้เป็นวันเสาร์แต่แอลฟ่ามันหายหัวไปไหนวะปกติตื่นสายจะตาย แต่ก็ดีแล้วล่ะช่วยหายไปสักพักเถอะให้ฉันได้พักสมอง พักใจ พักปากบ้าง
“ไง กว่าจะตื่น” เฮ้อ! ฉันก็นึกว่าเขาหายไปไหน ที่แท้มานอนเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างนอกนี่เอง
“นึกว่าขนข้าวของย้ายกลับไปแล้วซะอีก” ฉันพูดกัดขึ้นมาบ้าง แต่แอลฟ่ากลับมองหน้าฉันนิ่งแล้วไม่พูดอะไร
"อยากให้ไป?" แอลฟ่าเงียบไปสักพักก่อนจะถามขึ้นด้วยน้ำเสียงกวนส้นตีน เอออยากให้ไป แต่ถามทำไมในเมื่อไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไปส
