“แม่งเอ๊ย! พูดแบบนี้คิดว่ากูจะยอมเหรอฮะ! จำใส่หัวไว้มิลาน ไม่ว่าวันนี้ฉันจะได้หรือไม่ได้เอาเธอเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปเอากับหมาหน้าไหน!” แอลฟ่าตะคอกฉันอีกครั้งแล้วก็ผละออกจากตัวฉันทีทัน เขาตะคอกแรงกว่าเดิมจนฉันสะดุ้งแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงเหมือนผนังห้องโดนทุบหนัก ๆ
ตุบ ตุบ ตุบ!
“แม่งเอ๊ย!” เสียงแอลฟ่าตะโกนลั่นห้องน้ำทำให้ฉันผวาตัวอีกครั้งตอนที่เขาตะโกนแล้วก็รีบหาผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้ด้วยเนื้อตัวที่มันสั่นไปทั้งตัว ฉันไม่รู้ว่าเขายอมปล่อยฉันแล้วหรือแค่ไประบายอารมณ์ ฉันกลัวเขากลับมาทำร้ายฉันอีกครั้ง
ฉันค่อย ๆ ใช้ปากพยายามแกะผ้าที่มัดมือตัวเองแต่มันแน่นเกินไป แน่นจนฉันแกะเท่าไหร่มันก็ไม่คลายปมสักนิดแต่ฉันก็หยุดความพยายามไม่ได้ ฉันต้องหาทางหนีจะยากแค่ไหนก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุด
“ฮื่อ ๆๆ” ฉันใช้ปากแกะผ้าที่มัดมือไปก็ร้องไห้ไปด้วย ชีวิตโคตรทุเรศเลยมีใครเจอแบบนี้แล้วไม่ร้
