และก็เป็นจริงดังที่คาดคิดไว้เมื่อวิ่งออกมาถึงหน้าผับนาราภัทรก็ได้เห็นแค่ไฟท้ายแดงๆ ของรถเมล์ที่วิ่งผ่านไปได้ไกลสักสิบเมตรแล้ว
“ตายแน่น้ำหนาว ได้นั่งแหง็กรอรถอีกชั่วโมงกว่ารถจะมา”
เมื่อออกมาไม่ทันรถเมล์และรู้ว่าตนเองต้องนั่งรอรถอีก 1 ชั่วโมงเต็มๆ ท่ากลางบรรยากาศอันแสนหนาวเหน็บและค่อนข้างหน้ากลัวกอปรกับท้องที่เริ่มร้องจ้อกๆ ด้วยความหิวเพราะยังไม่มีข้าวมือเย็นตกถึงท้องสักหมดก็ทำให้นาราภัทรหงุดหงิดออกอาการอารมณ์เสียฟาดงวงฟาดงาไม่เลิกหน้าอินทร์หน้าเจ้าชาย
“อีตาเจ้าชายซารีฟร์บ้า ย้ำหนักย้ำหนาให้รอหน้าผับ”
นาราภัทรหันซ้ายหันขวาด้วยความหวาดกลัวก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้รอรถในป้ายรถเมล์ หนาวก็หนาว หิวก็หิวยิ่งคิดยิ่งโมโหคนตัวใหญ่ยักษ์
“ตีสามน้ำหนาว เราจะรอหน้าผับ ห้ามหนีกลับก่อน”
หญิงสาวแกล้งเลียนแบบน้ำเสียงและท่าทางขึงขังของเจ้าชายซารีฟร์โกรธอีกฝ่ายจนอยากจะร้องไห้ออกมาโดยลืมไปว่าก่อนหน
