“เฮีย!”
“มีไรวะเสียงดังชิบหาย”
“ไม่ต้องมาทำหน้าเอือมระอาผมเลยเฮีย หน้าที่เฮียมีแค่อย่างเดียว คือตอบคำถามผม” ไอ้เชี่ยคูเปอร์เดินหน้าตึงเข้ามาในคอนโดของผมแล้วก็ยืนมองผมเหมือนจะเข้ามาต่อย ยังดีหน่อยที่คำพูดมันยังไม่เหี้ยเท่าไหร่
“เออ มีไรว่ามา
“เฮีย...เป็นเหี้ยไร”
“เอ้าไอ้เปอร์มึงนั่นแหละเป็นเหี้ยไรนี่กูเฮียมึงนะ” ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่งทันที จากที่เมื่อกี้นอนเล่นเกมอยู่ดีๆ ไอ้น้องเวรนี่ก็เข้ามาวอนตีน
“เฮียเหี้ยๆ เอาตีนเขี่ยก็หาเจอไอ้เตอร์ มึงทำอะไรพัดลมมึงบอกกูมา” หึ! ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร
“ทำไมเขาฝากมึงมาด่ากูเหรอ”
“เปล่า เขาฝากกูเอาตีนยัดปากมึง”
ตุบ!
“พูดดีๆ ไอ้เปอร์อย่าลามปามให้มาก” ผมเอาหมอนอิงปาใส่มันทันทีที่มันพูดจบ ต่อปากต่อคำเป็นสเต็ปได้ขนาดนี้มาจากสันดารของมันล้วนๆ ไม่ได้มาจากใครฝากมาหรอก
“ถ้างั้นพูดมา ตกลงมึงคิดยังไงกับพัดลม” มันนั่งลงตรงข้ามผมแล้วก็จ้องเขม็ง
“อยากรู้?” ผม
