ตอนที่ 3
1013 คำ
“ได้เงินมาไหม นังดาว”
เซเลน่าลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีพระคุณที่ล่วงลับไปแล้วรีบตะโกนถามเสียงดังลั่น
“ได้มานิดหน่อยน่ะค่ะ”
“ไหนมาให้ฉันสิ”
กระเป๋าเสื้อและกางเกงของวาดดาวถูกค้นด้วยฝีมือของเซเลน่า ผู้หญิงที่อายุแก่กว่าหล่อนสามปี แต่กลับไม่ยอมคิดทำงานทำการใดๆ นอกจากใช้เงินที่หล่อนหามาได้ไปเที่ยวเตร่ บางครั้งหล่อนก็อยากจะหนีไปจากห้องคับแคบนี้ ทิ้งให้เซเลน่าเผชิญกับชะตาชีวิตตามลำพัง แต่คำสั่งเสียงของผู้มีพระคุณก็กรีดร้องในหัวเสียทุกครั้ง
‘อย่าทิ้งพี่นะดาว... ดูแลเซเลน่าด้วย’
ฝรั่งแก่ๆ ที่เก็บหล่อนมาจากข้างทางหลังจากที่ถูกแม่บุญธรรมทอดทิ้งสั่งเสียก่อนจะขาดใจตาย และนี่ก็คือเหตุผลที่หล่อนเดินออกไปจากที่นี่ไม่ได้
“ได้มาเยอะเหมือนกันนี่ ตั้งสองพันเหรียญ”
เซเลน่าไม่สนใจที่จะถามไถ่บาดแผลที่ข้อศอกของวาดดาวเลยแม้แต่น้อย หล่อนมองเงินในมือด้วยดวงตาที่พึงพอใจ
“งั้นฉันขอหมดเลยนะ จะเอาไปเที่ยวคืนนี้”
“ไม่ได้นะพี่เซ ฉันต้องเอาไว้จ่ายค่าเช่าห้องด้วย พี่เอาไปแค่พันเหรียญก็พอ” วาดดาวจะคว้าคืน แต่เซเลน่าไม่ยอม
“ค่าเช่าห้องแค่สองร้อยกว่าเหรียญ เดี๋ยวพรุ่งนี้แกก็ไปกระโดดให้รถชนใหม่ก็ได้แล้ว”
“พี่เซ” วาดดาวครางด้วยความผิดหวัง
“แต่ฉันไม่อยากหลอกลวงคนอื่นอีกแล้วนะพี่ เรามาหางานสุจริตทำกันเถอะ”
เซเลน่าเบ้ปาก มองวาดดาวอย่างหมั่นไส้ “ทำมาตั้งเกือบปีแล้วไม่ใช่เหรอ ไอ้หลอกลวงต้มตุ๋นน่ะ อย่ามาทำเป็นหน้าบางเอาตอนนี้ดีกว่า น่ารำคาญ”
“พี่เซ... นี่พี่เซพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไงกัน”
“ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ แกลืมไปแล้วหรือไงนังดาว ถ้าไม่ได้พ่อของฉัน ป่านนี้แกตายข้างถนนไปแล้ว” เซเลน่าเอานิ้วจิ้มหน้าผากของวาดดาวแรงๆ
“ จำบุญคุณนี้ใส่หัวเอาไว้ด้วย”
น้ำตาของวาดดาวไหลพรากอาบแก้ม
“ก็เพราะฉันสำนึกบุญคุณของพ่อยังไงล่ะ ฉันถึงต้องไปหลอกลวงคนอื่นเพื่อพี่แบบนี้ แต่ฉันจะไม่ทำไปตลอดชีวิตหรอก สักวันบุญคุณนี้มันก็ต้องหมด”
เซเลน่าเบ้ปากหยัน
“ถ้าแกไม่อยากได้ชื่อว่าเนรคุณ แกจะต้องทำงานหาเงินมาให้ฉันใช้ ไม่ว่าจะงานสุจริตหรือว่าทุจริตก็ตาม”
“พี่เซ...”
“ไม่ต้องมาทำเป็นนางเอกบีบน้ำตาหน่อยเลย หลีกไป ฉันจะออกไปเที่ยว!” แล้วเซเลน่าก็เดินผ่านร่างเล็กของวาดดาวออกไปนอกห้องเช่าอย่างอารมณ์ดี ตรงกันข้ามกับผู้หญิงอ่อนวัยกว่าที่กำลังร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดปริ่มจะขาดใจ
“พ่อจ๋า... เมื่อไหร่พ่อจะมารับดาวไปอยู่ด้วยคะ”
“ช่วยด้วย! ดาวช่วยพี่ด้วย!”
เสียงเคาะประตูห้องดังโครมครามปลุกให้วาดดาวตื่นขึ้นมากลางดึก เด็กสาวรีบถลาไปที่ประตูห้องเช่าด้วยความรีบร้อน เพราะจำได้ว่าเสียงที่ได้ยินคือเสียงของเซเลน่า
“พี่เซ...?”
เซเลน่ารีบถลาเข้ามาให้ห้องทันที “ปิดประตูเร็วเข้า เดี๋ยวพวกมันจะตามมาทัน”
“ใครกันคะพี่เซ”
“แก... แกไม่ต้องรู้หรอกน่า รีบปิดไฟด้วย เร็วเข้า เร็วสิ”
สุ่มเสียงของเซเลน่าเต็มได้ความหวาดกลัว วาดดาวจึงต้องรีบทำตามคำสั่งทั้งๆ ที่ในอกเต็มไปด้วยความสงสัย
“พี่เซ... มันเกิดอะไรขึ้นคะ” คราวนี้หล่อนกระซิบถามเสียงเบา
“ไอ้... ไอ้คนในบ่อนมันตามพี่มา”
“บ่อน?” วาดดาวแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน “นี่หมายความว่าพี่เซ... พี่เซไปเล่นมาเหรอคะ”
“เบาๆ สิ เดี๋ยวพวกมันก็หาฉันเจอพอดี”
“พี่เซ... เอาเงินที่ฉันหามาไปเข้าบ่อนอย่างนั้นเหรอคะ” แม้จะเหนื่อยไปทั้งใจ แต่วาดดาวก็จำต้องพูดให้เบาที่สุด
“ฉันไม่ได้เข้าไปเล่น แต่ฉันตามแฟนฉันเข้าไปต่างหากล่ะ”
“งั้นพี่หนีพวกนั้นทำไมคะ”
เซเลน่าถอนใจออกมาแรงๆ
“ก็ไอ้แฟรงก์ระยำน่ะสิ มันดันไปโกงคนในบ่อน ฉันก็เลยซวยไปด้วยเนี่ย”
วาดดาวน้ำตาซึมพูดไม่ออกเอาซะดื้อๆ
“แต่แกไม่ต้องกังวลหรอก ไอ้พวกนั้นน่ะถ้ามันมาหาแล้วไม่เจอ เดี๋ยวมันก็กลับไป”
“แล้วถ้าพวกมันมาเจอล่ะ พี่เซจะทำยังไง”
เซเลน่าหน้าซีดอยู่ในความมืด “ฉัน... ฉันก็...”
“พี่เซจะทำยังไงคะ”
“ฉันก็ให้แกยอมรับแทนน่ะสิ”
“พี่เซ?!” วาดดาวแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่หูได้ยิน “พี่เซหมายความว่ายังไงคะ”
“ในบ่อนมืดมาก พวกมันจำหน้าฉันไม่ได้หรอก และถ้าแกยอมรับสมอ้างว่าเป็นฉัน ยังไงฉันก็รอด”
“พี่เซ... นี่หัวใจของพี่เซทำด้วยอะไรกันคะ”
“อย่ามาทำเป็นดราม่าเลย แกแง้มประตูดูสิว่าพวกมันไปกันหรือยัง”
วาดดาวเจ็บลึกเข้าไปในอก เจ็บจนน้ำตาแทบไหล ในสายตาของเซเลน่า หล่อนคงเป็นแค่ขี้ข้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง
“บอกให้แง้มประตูดูไงล่ะ เร็วๆ สิ” เซเลน่าเร่งเร้าอย่างหงุดหงิด
“ไม่มีใครค่ะ”
“เฮ้อ โล่งใจหน่อย นึกว่าจะแย่เสียแล้ว” น้ำเสียงของเซเลน่าไม่ได้มีทีท่าสะทกสะท้านแม้แต่น้อย
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวไปนอนก่อนก็แล้วกัน พรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า”
“ก็ไปนอนสิ ฉันไม่ได้ห้ามไว้สักหน่อย”
“ขอบคุณค่ะ”
วาดดาวกล่าวสั้นๆ ก่อนจะเดินกลับไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของตัวเอง น้ำตาไหลออกมาตลอดเวลา
- ผู้เขียน
