ตอนที่ 1 คืนธรรมดา
1256 คำ
ตอนที่ 1 คืนธรรมดา
ไฟรักอันเร้าร้อนระอุกำลังปะทุขึ้นอย่างเรื่อยๆ ราวกับสายน้ำไหลที่ยังไงก็ไม่มีท่าทางว่าจะหยุดยั้งได้ง่ายๆ
นอกจากจะมีใครคนใดคนหนึ่งประท้วง
มันเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ในยามแห่งค่ำคืนนี้ ไม่มีใครรู้ได้เลยแม้กระทั่งเจ้าของร่างกายของทั้งสองที่กำลังมีความสุข เสพสุขกันอยู่กลางห้องกว้างคอนโดหรูใจกลางเมืองหลวงก็ตาม
ในเวลานี้คงมีเพียงร่างชายหญิงทั้งสองกอดก่ายให้ความรู้สึกแต่ว่าต้องการการปลดปล่อยเท่านั้น
“โอ้..อ่าส์”
เสียงร้องครางออกมาอย่างไม่ได้ศัพท์ดังขึ้นลั่นสนั่นทั่วห้อง ความเสียวความซาบซ่านแล่นเข้ามาสู่ร่างกายของหญิงสาวอย่างไม่หยุดยั้ง
เมื่อฝ่ายชายที่คร่อมอยู่บนตัวเธอเริ่มที่จะบรรเลงบทเพลงแห่งรักอันร้อนแรงกระหน่ำด้วยการเคลื่อนจังหวะขึ้นให้ถี่จนสามารถได้ยินเสียงของเนื้อกระทบกันหนักหน่วงตามมา
“อ๊ะ โอ้...แวนเดอร์...”
“...”
ไม่มีเสียงตอบรับจากผู้ชายแม้นิดหรือสักเสี้ยวของเสียงพวกนั้นแทบไม่มีเปล่งออกมาให้ได้ยิน
“คุณช่างร้อนแรงเหลือเกิน เร็วขึ้นอีก โอ้..อ่าส์.”
“…”
ฝ่ายหญิงครางออกมาอย่างฟังไม่ได้ศัพท์เป็นครั้งสุดท้ายด้วยความรู้สึกที่หลากหลายที่ตัวเองอัดอั้นไว้อย่างสุดทน
แวนเดอร์
ชายผู้นี้เป็นคนที่เธอหมายตาว่าจะเอามาครอบครองให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม จะให้ไปตบตีแย่งชิงจากใครหน้าไหนก็สามารถทำได้หมด ถ้าของรางวัลที่ได้มาเป็นผู้ชายคนนี้
จนกระทั่งในที่สุดเธอก็ได้เขามาครอบครองจนได้และอีกไม่นานตำแหน่งนี้มันจะต้องเป็นของเธอเพียงผู้เดียว ซึ่งนั้นมันก็รวมไปถึงนายหญิงแห่ง VENDER MISCREANT CAR ด้วยมันถึงจะพอใจอย่างที่สุด
เงิน...
ทอง...
อำนาจ...
ผู้ชาย...
สี่สิ่งนี้มันอยู่แค่เอื้อมมือ
“อ่าส์...”
เมื่อความอั้นอัดถึงจุดสุดยอดไปแล้วเธอก็ค่อยๆ โน้มตัวนอนลงที่นอนอย่างอ่อนแรงเป็นที่สุดแต่ก็มีความสุขที่เปี่ยมล้นส่วนแวนเดอร์นั้นเขาก็เดินเข้าไปยังห้องน้ำทันที
“เงินอยู่บนหัวเตียง รีบเอาแล้วไสหัวไปซะ!”
แต่แล้วก็เหมือนฟ้าจะผ่าลงมาทันทีเมื่อเขาเดินออกมาจากห้องน้ำภายในเวลาไม่กี่นาที
น้ำเสียงอันราบเรียบพูดขึ้นมาหลังจากที่ใส่เพียงแค่ชุดคลุมสีขาวเผยให้เห็นแผ่นอกใหญ่แกร่งดูเซ็กซี่เข้าไปอีกเมื่อมีหยดน้ำเกาะตัวแพรวพราว ผมที่เปียกหมาดๆ
ชายผู้นี้พึ่งเดินออกจากห้องน้ำมาแต่นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่แสดงออกมาพร้อมกับเสียงพูดนั้นไม่สามารถบ่งบอกได้เลยว่าเจ้าตัวคิดอะไรอยู่
มันราบเรียบมากแทบจับไม่ได้ด้วยซ้ำ
“อะไรกันคะแวนเดอร์ เมื่อกี้เรายังสนุกกันอยู่เลย”
เสียงใสปรนกับความดัดจริตเปล่งออกมาอย่างทันท่วงทีเมื่อเห็นว่าจบประโยคที่ชายหนุ่มพูดแล้ว มีเพียงแววตาแห่งความเสน่ห์หาเท่านั้นที่เธอส่งไปยั่วอารมณ์ของชายตรงหน้า
ในขณะที่หญิงสาวผู้นี้กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยสภาพที่เปลือยทั้งตัวไร้ความละอายสิ้นดี ไม่คิดเลยว่าเซ็กส์ของเขาที่มอบให้มันช่างร้อนแรงและยังทำให้เธอติดใจเป็นบ้า
“สนุก หึ... อย่างเธอเนี้ยสนุกมากี่คนแล้ววะที่พามาเห็นว่าผู้หญิงอย่างเธอมันง่ายแค่นั้น ของที่มาง่ายๆ มักไม่มีอะไรให้น่าค้นหาครั้งเดียวก็เกินพอแล้วมั้ง บอกให้รีบออกไป!”
กรี๊ด!
“นี่คุณหลอกฟันแอมมี่!”
VENDEN: TALK
หลอกฟัน...
เข้าใจอะไรผิดเพี้ยนไปหรือเปล่า?
สำหรับผมไม่จำเป็นต้องไปถึงขั้นหลอกฟันคนอื่นก็มีผู้หญิงต่อคิวเรียงเข้ามาให้สนองถึงที่ด้วยซ้ำไป
เสียงกรี๊ดแหลมใสเข้ามาลึกยังโสดประสาทแก้วหูการได้ยินของผมทันทีอย่างไม่ทันตั้งตัว ผมคิดผิดมากที่เรียกใช้บริการผู้หญิงคนนี้
ลีลาก็งั้นๆ ไม่ได้ทำให้เร้าใจเลยสักนิดยากที่จะอยู่กับผมยาว
ผมมันขี้เบื่อ...
“จุ๊ๆ ถ้าคิดจะแรดก็ไม่ต้องมาแอ๊บปกปิดเพราะความดัดจริตมันซ่อนยังไงก็ไม่มิดหรอกวะ เชิญ!”
“แต่แอนนี่....”
“อย่าให้ได้พูดซ้ำ ฉันไม่ชอบคนที่ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง” เบื่อมากที่ได้พบกับผู้หญิงชนิดนี้ ไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยสักนิด “ไอ้วิน ส่ง!”
“ครับเฮีย!”
ปัง!
ผมเลือกเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวของตัวเองทันทีโดยไม่หันไปมองสนใจอะไรกับผู้หญิงคนนั้นเลยสักนิดเดียว
ช่างปะไรล่ะ?
ไม่แคร์สักนิด
ทำไมผมจะต้องแคร์มันไม่ใช่เรื่อง
ห้องของผมแยกเข้ามาอยู่ในอีกโซนหนึ่งของอีกด้านหนึ่งของคอนโด ส่วนห้องที่ผู้หญิงเข้ามานอนนั้นมันก็แค่ห้องไว้ทำเรื่องอย่างว่าเท่านั้น
ต้องใช้มันดับอารมณ์เป็นบางครั้งคราว
ว่าแล้วผมก็ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงใหญ่ของตัวเองทันทีพร้อมกับหลับตาลงผ่อนลมหายใจเบาๆ ขับไล่ความเมื่อยล้าหนักหนาที่พบเจอมาทั้งวันแล้วยังเป็นการพักผ่อนสายตาอีกทางหนึ่ง
ชีวิตของผมมันก็ไม่มีอะไรมากเลยเพียงแค่ไปๆ มาๆ ระหว่างคอนโดกับที่ทำธุรกิจของตัวเองเท่านั้น
แต่ก็ไม่ใช่ไม่เหนื่อย
และแล้วระหว่างที่หลับตา เหตุการณ์บางอย่างที่มันยังคงค้างคาใจของผมมาตลอดในระยะห้าปีที่ผ่านมา มันพยายามเข้ามาเล่นงานผมทุกๆ ครั้ง
ความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับการศูนย์เสียยากยิ่งที่จะทำใจได้
ทำไมผมยังต้องจำมันอีกนะ....
แวน...ก็รู้ว่าขวัญรักเพทายขวัญ”
สาวหน้าหวานงดงามดั่งสาวแรกแย้มบอกกับชายหนุ่มตรงหน้าด้วยการใช้คำที่มันทำร้ายจิตใจของเขามากที่สุด เธอคือทั้งชีวิตของเขาเชียวนะ
แต่ทำไมถึงได้...ใจร้ายแบบนี้
“แต่แวนรักขวัญนะ รักมากที่สุด รักข้างเดียวมาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าขวัญจะให้แวนทำอะไรให้แวนก็ยอมทุกๆ อย่าง ทำไมขวัญถึงไม่รักแวนบ้างทั้งๆ ที่เมื่อก่อนที่เพทายยังไม่เข้ามาขวัญยังบอกรักแวนอยู่เลย”
ชายหญิงสองคนนี้พูดกันขึ้นมาในชั่วกลางดึกที่ช่องตึกแห่งหนึ่งในเมืองหลวง ชายหนุ่มที่รูปร่างสูงโปร่งผมยาวดำถึงไหล่เหมือนกับผู้หญิงพูดออกมอย่างเป็นการตัดพ้อ
คำพูดใสๆ อ่อนต่อโลกของความรักเขาไม่มีวันรู้ว่าความจริงแล้วมันโหดร้ายมากเพียงไหน แผลที่ไม่มีร่องรอยแต่ฤทธิ์กับทำให้เจ็บปวดยิ่งกว่าเป็นไหนๆ
“ขวัญไม่ได้รักแวนสักนิด ที่ให้แวนทำทุกๆ อย่างนั้นก็เพื่อทำให้เกรดเฉลี่ยของขวัญดีขึ้นเท่านั้นเอง ขวัญอยากมีชีวิตที่ดีจะได้ไม่ต้องอยู่อย่างลำบากเหมือนที่ผ่านมา ขวัญเบื่อๆ มากที่ต้องใช้ชีวิตแบบนี้ เกรดเฉลี่ยเท่านั้นที่จะเป็นใบเบิกทางในอนาคตของขวัญ ขอบใจมากนะที่ทำทุกอย่างเพื่อขวัญตัดใจเสียเถอะนะแวน ยังไงๆ ขวัญก็รักเพทายมากกว่าแวนอยู่แล้ว”
“ขวัญ...”
-----------------------------------------------
- ผู้เขียน
