พลีสตื่นขึ้นมาในช่วงเที่ยงของวัน ก่อนจะพบว่าไม่มีเธียเตอร์อยู่เคียงข้างแล้ว เสื้อผ้าทุกตัวของเขาหายไปจากตู้หมด แม้แต่เครื่องเล่นเกมก็หายไปด้วย เธอกอดขาตัวเองอยู่บนเตียงด้วยความโศกเศร้าและหงอยเหงา หลังจากครุ่นคิดมาพักใหญ่ก็ตัดสินใจแล้วว่าจะเอาเด็กออก ถ้าหากป๊ากับม้ารู้ว่าเธอท้องไม่มีพ่อ มีหวังได้โดนดุเรื่องนี้แน่นอน คิดได้ดังนั้นพลีสจึงเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ข้างหัวเตียงมาหาข้อมูลเกี่ยวกับคลินิกทำแท้ง ก่อนจะพบคลินิกหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก นั่งรถไฟฟ้าเพียงหนึ่งชั่วโมงก็ถึง เธอกดหมายเลขโทรศัพท์ตามที่เว็บไซต์บอกทันที
(สวัสดีค่ะ คลินิกชูใจสตรีค่ะ)
“สวัสดีค่ะ พอดีว่าหนูต้องการจะทำแท้งค่ะ”
(ถ้างั้นหนูมาลงทะเบียนนะ)
“ช่วงนี้มีตารางว่างไหมคะ”
(มีจ้ะ วันพฤหัสบดี เรื่องค่าใช้จ่าย ถ้าตั้งครรภ์ไม่เกินสามสัปดาห์ สามพันห้าร้อยบาทนะ)
“ค่ะ”
หลังจากวางสายกับคลินิกแล้ว เธอก็ได้ส่งข้อความไปในกลุ่มเพื่อนสนิท
“พวกมึง พฤหัสบดีนี้กูจะไปคลินิกนะ”
“ไปทำไม” เรย์ส่งข้อความมาถาม
“นั่นสิ ไปทำไม คลินิกเสริมความงาม” เอ็มส่งข้อความถามเสริม
“อีเอ็ม มันยังไม่บอกว่าเป็นคลินิกเสริมความงามไหมล่ะ ไอ้...”
“ไอ้อะไร พูดมา”
“กลับมาที่เรื่องเดิมเถอะ พลีส มึงจะไปคลินิกอะไร ทำแท้งรึไง” เรย์ถามตรงจุด จนพลีสที่กำลังอ่านข้อความอยู่ น้ำตาคลอเบ้าทันที เธอพยายามใจเย็น ไม่ร้องไห้ออกมา ใช้มือปาดน้ำตาก่อนจะตอบกลับไป
“อืม”
“แล้วไอ้พี่เธียเตอร์รู้เรื่องมึงท้องยัง” เอ็มถาม
“ยังไม่รู้”
“อ่า คือมึงจะปิดเรื่องนี้ ไม่ให้ผัวมึงรู้?” เรย์ถามต่อ
“อืม กูขอร้องพวกมึง อย่าห้ามกูทำแท้งเลยนะ กูตัดสินใจดีแล้ว ด้วยสภาพการเงินกูตอนนี้ไม่เหมาะจะเลี้ยงเด็กด้วยซ้ำ”
“อืม แต่มึงลองคิดใหม่ดูไหม มึงยังมีพวกกู ป๊ากับม้าซัปพอร์ตเงินให้มึงได้อยู่นะ” เอ็มเสนอความคิด
“ลองไปคิดดูดี ๆ พวกกูช่วยเลี้ยงหลานได้” เอ็มเสริมต่อจากเมื่อสักครู่
“อืม ขอบใจนะ”
เรย์รู้ได้ทันทีว่าพลีสต้องไปคลินิกทำแท้งแน่นอน กลัวว่าเพื่อนสนิทจะต้องมาตกอยู่ในสภาวะซึมเศร้าหลังแท้งเหมือนกับเธอ จึงลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับถือแก้วชานมออกจากร้านน้ำชาไป ตัดสินใจจะตามหาเธียเตอร์ทันที ไม่นานเรย์ก็มาถึงบริษัทของเป้าหมาย โชคดีที่เขากำลังนั่งดูดบุหรี่ไฟฟ้าอยู่ตรงหน้าโรงจอดรถของบริษัท จึงรีบเดินตรงเข้าไปหา
“เดี๋ยวนี้หัดสูบเหรอพี่เธียเตอร์”
“อืม มีอะไรเหรอ จะให้พี่กลับไปเคลียร์กับพลีสเหรอ ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนก็บอกให้พี่หายออกไปจากชีวิตพลีสเนี่ยนะ” เธียเตอร์ว่าแล้วยกบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นมาสูบ แต่ด้วยความที่เพิ่งหัดสูบครั้งแรก จึงทำให้เขาสำลักควันของบุหรี่ไม่ทันรู้ตัว ไอค่อกแค่กเสียงดัง เรย์จึงรีบคว้าบุหรี่ไฟฟ้าออกจากมือเขาทันที
“เลิกดูดเถอะ ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยสูบด้วยซ้ำ แล้วหนูก็ไม่ได้จะมาบอกให้พี่กลับไปคืนดีกับพลีสหรอก แค่จะมาบอกว่า ไอ้พลีสมันท้อง” เรย์พูดจบก็ยกบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นมาสูบแทนด้วยสีหน้านิ่งเฉย ขณะที่คนฟังทำสีหน้าตกใจและค่อย ๆ หันมาหาเธอช้า ๆ
“ว่ายังไงนะ”
“พลีส ท้อง” เรย์พูดย้ำอีกรอบ
“ท้องเหรอ” เธียเตอร์ยังไม่ปักใจเชื่อในทันที
“ใช่ พี่คิดเอานะ ว่าพี่รักพลีสมันมากแค่ไหน ถ้ารักมากก็กลับไปเถอะ ถ้าไม่รักแล้วนึกถึงลูกในท้องก็ดี ถ้ามันไปทำแท้ง เดี๋ยวก็เป็นโรคซึมเศร้าหลังแท้งเหมือนหนู กว่าจะหายก็สองปี”
“ทำแท้ง?” เธียเตอร์ลุกขึ้นมายืน
“ใช่ พลีสมันจะไปทำวันพฤหัสบดีนี้ หนูมาบอกพี่ได้เท่านี้ละ อยากรู้รายละเอียดเพิ่มเติมก็ทักไปหาพลีสเอาเองนะ” พูดจบเรย์ก็หันหลังกลับ ยกมือโบกลาและเดินจากเขาไปอย่างช้า ๆ
เธียเตอร์รู้แล้วว่าพลีสกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่ มือหนารีบล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกง แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าโทรศัพท์อยู่บนโต๊ะทำงาน เขาจึงรีบวิ่งกลับขึ้นไปเอาโทรศัพท์ทันที