บทที่14

1240 คำ

ตลอดทั้งสติในการทำงานของโดมินิคลดเหลือน้อยลงเนื่องจากมีสิ่งจูงใจรบกวนการทำงานของเขาอยู่เรื่อยไป แม้ว่าจะเป็นท่านั่งธรรมดาในการทำงานแต่ความสวยและขาวในรูปแบบใหม่ชวนแปลกตาทำให้สติของเขาหลุดลอยออกไปไม่จอดจ้องอยู่กับงานบนโต๊ะเอาเสียเลย ซึ่งปฏิกิริยาของหนุ่มใหญ่อยู่ในสายตาของดาริกา แม้ว่าเธอจะก้มน่าสนใจอยู่กับเอกสารแต่อาการปฏิกิริยาของโดมินิคไม่รอดพ้นสายตาเฉี่ยวคมของเธอไปได้ กรี๊ง กรี๊ง เสียงโทรศัพท์เครื่องบางแผดเสียงร้องลั่น ก่อนผู้เป็นเจ้าของนั้นจะล้วงออกมาจากกระเป๋า สุ่มเสียงหวานหยดกรอกลงไปตามสายจนทำให้ผู้ฟังภายในห้องทำงานคิ้วกระตุกยิกด้วยความไม่ชอบใจ และยิ่งเมื่อได้ยินชื่อของผู้ที่โทรศัพท์เข้ามามันยิ่งสร้างความไม่พอใจให้ "ว่าไงคริสตัล"ริมฝีปากเรียวเล็กยิ้มกว้างเมื่อเอ่ยบทสนทนากับปลายสาย ขาเรียวยาวตวัดขึ้นยกไขว้จนเกือบจะทำให้เห็นซับในตัวบางจิ๋ว "ได้สิ เย็นนี้เจอกันนะ"บทสนทนาสุดท้ายถูกเอ่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม