บทที่8
1200 คำ
เสียงเพลงดังกระหึ่มภายในคลับสุดหรู เหล่านักท่องเที่ยวต่างพากันโยกย้ายเต้นไปกับเสียงเพลงอย่างสนุกสุดเหวี่ยง ผู้คนต่างมาปลดปล่อยความสุขความสนุกของตัวเองกันภายในที่แห่งนี้ แต่คงไม่ใช่กับโดมินิค น้ำสีอำพันภายในแก้วใสถูกกระดกกลืนลงคอไป ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาคมคายตามฉบับลูกครึ่งกำลังเป็นที่จับตามองของเหล่าผีเสื้อราตรีในครั้งนี้
"นายเป็นอะไรไปวะ ทำไมวันนี้ถึงได้ดื่มหนักตั้งแต่หัววัน"คอสโม่มือขวาของโดมินิคซึ่งพึ่งจะกลับมาจากการไปดูงานในต่างประเทศเอ่ยถามครูสซึ่งเป็นมือซ้ายคอยช่วยเหลือผู้เป็นเจ้านายอยู่ที่นี่ ทั้งสองกำลังยืนรักษาความปลอดภัยให้กับชายหนุ่มในขณะกำลังนั่งดื่มเหล้าภายในคลับของตนเองตั้งแต่หัววัน
"ก็นายทะเลาะกับคุณดาริกาจนเธอลาออกจากเลขาเลยยังไงล่ะ"
"ห้ะ นายกับคุณดาริกานี่นะเหรอทะเลาะกัน ว่าแต่ทะเลาะกันเรื่องอะไรวะคุณดาริกาถึงได้หมดความอดทนจนถึงขั้นลาออก"เป็นข่าวใหญ่พอสมควรเมื่อดาริกาเลขาผู้มากไปด้วยความสามารถลาออกจากงานที่มีเงินเดือนและสวัสดิการสูงสุด
"ก็เจ้านายเผลอขาดสติไปตบคุณดาริกาเข้าน่ะสิ"หลังจากนั้นครูสก็ได้เล่าเรื่องและเหตุการณ์ทุกอย่างให้คอสโม่ได้ฟังรวมทั้งเรื่องที่โดมินิคอาละวาดจนข้าวของในคฤหาสน์พังเสียหายและสุดท้ายไม่พ้นมานั่งดื่มเหล้าเคล้าน้ำตาอยู่ในที่แห่งนี้
"หึ ตบเอง เจ็บเอง เสียใจเองนักเลงพอเว้ยเจ้านายกู"คอสโม่ระเบิดหัวเราะออกมาด้วยความขบขันเมื่อได้ฟังคำบอกเล่าจากเพื่อนสนิทที่ร่วมทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่มาหลายปี
"แต่กูสงสัยว่ะ ว่าทำไมเจ้านายถึงได้มานั่งซึมราวกับคนอกหักเช่นนี้ด้วยวะ"ครูสเอ่ยออกมาด้วยความใสซื่อในเรื่องความรัก เขาไม่เคยเข้าใจอะไรในเรื่องพวกนี้ แค่ขึ้นเตียงจ่ายเงินครั้งเดียวก็จบแตกต่างจาก คอสโม่ เขาเคยมีความรักกับแฟนสาวในตอนที่ยังเรียนมหาลัย แต่ความรักในตอนนั้นเขากลับทำมันพังด้วยน้ำมือของเขาเอง
"ความรักมันเป็นเรื่องอะไรที่เข้าใจยาก แต่มึงเชื่อสิว่าอีกไม่นานเจ้านายของพวกเราจะรู้ใจตัวเอง"
"รู้ใจตัวเองอะไรกันวะ กูไม่เข้าใจในสิ่งที่มึงพูด"
"มึงลองใช้สมองน้อย ๆ ของตัวเองคิดดู เจ้านายจะโมโหอาละวาดเรื่องคุณดาริกาลาออกทำไม ในเมื่อเลขาคนก่อน ๆ เจ้านายของเราสองคนไม่เคยมีอาการหรือทำอะไรแบบนี้"ครูสคิดตามกับคำพูดของคอสโม่ ก่อนที่เขาจะพอปะติดปะต่อเรื่องราวบางอย่างเข้าด้วยกันได้
"เห็นทีงานนี้นายใหญ่กับมาดามคงจะได้ลูกสะใภ้สมใจอยากแล้วล่ะ"ทั้งสองหัวเราะกันออกมาราวกับว่ามันเป็นเรื่องน่าสนุกต่างจากผู้เป็นเจ้านายที่กำลังนั่งทุกข์หาทางออกให้กับชีวิตของตัวเองไม่ได้
น้ำสีอำพันแก้วแล้วแก้วเล่าถูกยกขึ้นดื่มจนตอนนี้ใบหน้าขาวใสกลับกลายเป็นสีแดงด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ภายในสองขวดเพียว ๆ โดยมีโดมินิคนั่งดื่มอยู่คนเดียวไร้เพื่อนสนิทท่ามกลางแสงสีและนักท่องราตรีในคืนนี้
"มาดื่มคนเดียวไม่เหงาแย่เหรอคะ"หญิงสาวนิรนามในชุดเดรสสั้นสีแดงผ่าหลังจนเห็นทั้งแผ่นเอ่ยทักชายหนุ่มในน้ำเสียงและท่าทียั่วยวนชวนลากเข้าห้อง
"แหม หยิ่งเสียด้วยคุยด้วยก็ไม่คุยตอบ"หญิงสาวผู้นั้นขยับร่างกายเบียดชิดหน้าอกให้เบียดเสียดกับท่อนแขนใหญ่เพื่อหมายจะให้โดมินิคหันกลับไปสนใจแต่สุดท้าย หญิงสาวก็ได้แค่เพียงยิ้มแห้งเมื่อชายหนุ่มผู้ที่เธอหมายปองไม่คิดจะหันหรือปรายสายตาไปมองและยังทำราวกับว่าเธอไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้
"นี่ ฉันคุยด้วยทำไมไม่สนใจห้ะ เป็นบ้าหรือไง"น้ำเสียงแหลมสูงดังขึ้นเมื่อไม่ได้รับความสนใจจากชายหนุ่ม ใบหน้าแต่งเติมไปด้วยเครื่องสำอางแสดงอาการไม่พอใจไม่ว่าเธอจะอ่อยผู้ชายคนนี้เท่าไหร่แต่เขาก็ไม่หันมาสนใจเธอเลยสักนิด
"ออกไป"น้ำเสียงเข้มเอ่ยสั่งโดยสายตาของเขายังจับจ้องอยู่ที่แก้วเหล้า สองลูกน้องเห็นว่าเจ้านายกำลังถูกรบกวนการพักผ่อนก็รีบเดินปรี่เข้าไปยังโต๊ะของผู้เป็นเจ้านายทันที
"มีเรื่องอะไรเกินขึ้นครับนาย"
"ลากตัวผู้หญิงคนนี้ออกไป แล้วอย่าให้ผู้หญิงคนไหนเข้ามาใกล้โต๊ะของกูอีก"โดมินิคหันไปสนใจกับแก้วเหล้าในมือของตัวเองต่อหลังจากเอ่ยคำสั่งกับลูกน้องทั้งสองเสร็จ
"เชิญออกไปจากโต๊ะของเจ้านายได้แล้วครับคุณผู้หญิง"คอสโม่พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก เขาไม่ยากทำร้ายผู้หญิงแต่ถ้าหมดความอดทนมันก็ไม่แน่
"ฉันไม่ไปถ้าฉันไม่ได้เบอร์โทรศัพท์ของผู้ชายคนนี้"หญิงสาวชี้นิ้วไปที่โดมินิค โดยที่เธอไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองเลยว่ากำลังเผชิญอยู่กับอะไร
"เชิญออกไปดี ๆ เถอะครับ อย่าให้พวกผมสองคนต้องใช้กำลัง"ครูสพยายามข่มอารมณ์ของตนเองเอาไว้ เมื่อผู้หญิงคนนี้ถือดีไม่ยอมถอยกลับไปอย่างโดยง่าย
"ก็บอกว่าจะไม่ไปไหนไง ถ้าฉันไม่ได้เบอร์ของผู้ชายคนนี้"
ผลัก ตุ๊บ
"สี่สิบสาม"รองเท้าหนังรุ่นดังสายไปมาให้หญิงสาวที่ล้มลงจากแรงกระโดดถีบได้เห็นตัวเลขที่อยู่ใต้พื้นรองเท้า
สายตาเรียบนิ่งมองร่างของหญิงสาวนิรนามบนโอดโอยอยู่บนกองพื้นเนื่องจากโดนฝ่าเท้าของเขาซัดเข้ากลางลำตัวจนล้มลงนอนร้องโหยหวนไม่เป็นท่า
"ลากร่างของเธอออกไปแล้วอย่าให้กลับเข้ามาเหยียบในคลับของกูอีก"น้ำเสียงเข้มเรียบนิ่งเอ่ยสั่งก่อนร่างใหญ่จะหมุนตัวกลับไปนั่งดื่มเหล้าเคล้าน้ำตาดั่งเช่นเดิม เพิ่มเติมก็คือ
'วันนี้เขาทำร้ายผู้หญิงถึงสองคนด้วยกัน
ร่างของหญิงสาวผู้นั้นถูกสองคู่หูลากออกไปและกำชับให้การ์ดเฝ้าตรงหน้าประตูห้ามให้หญิงสาวคนดังกล่าวกลับเข้ามาใช้บริการอีกก่อนที่ทั้งคู่จะกลับมายืนเฝ้าผู้เป็นเจ้านายที่กำลังอยู่ในอาการมึนเมา
"ฉันขอโทษ อึก ดาริกา ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเธอ"ชายหนุ่มพร่ำเพ้อออกมาพร้อมฟุบใบหน้าลงบนท่อนแขน ชื่อของหญิงสาวถูกพ่นออกมาจากปากของเขาไม่รู้กี่สิบครั้ง ภาพเหตุการณ์ในเมื่อเช้าหวนกลับเข้ามาในสมองจนต้องยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง
"ฉันขอโทษดาริกา ฉันไม่ได้ตั้งใจ"นี่คือคำพูดสุดท้ายก่อนสติขอโดมินิคจะหายไป
- ผู้เขียน
