ซ่อนรักมาเฟีย

ตอนที่ 6

เธอยื่นมือวางบนมือเขาก่อนจะเต้นรำตามเพลงจังหวะแสนโรแมนติกปนเซ็กซี่ของแจ๊สที่เข้ากันได้ดีมาก ผ่านไปไม่นานแขกคนอื่นๆเริ่มเต้นรำอย่างมีความสุขและสนุกสนานมาก

"รู้ไหมว่าพี่หวงรันมากขนาดไหน ตอนที่รันเข้ามาในงานแล้วทุกคนมองรันด้วยแววตาแบบนั้นพี่ไม่ชอบเลย"

"ขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"

"รันสวยเหมือนนางฟ้าในเทพนิยายจนพี่คิดว่าฝันรึเปล่า"

"งั้นสงสัยว่าตอนนี้พี่กำลังเต้นรำกับนางฟ้าสินะคะ"

“เมื่อไรนางฟ้าจะรับรักสักทีนะ” เขาโน้นตัวมาจูบเธออย่างอ่อนหวานและอ่อนโยนอย่างไม่แคร์สายตาใคร เขาตั้งใจประกาศตัวว่าเธอเป็นคนของใคร ริมฝีปากนี้หวานล้ำไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆแม่นางฟ้าแสนสวยของเขา

"พอแล้วค่ะ คนเขามองกันหมดแล้ว!"

วิว่าเดินกลับเข้ามาเห็นภาพบาดตาที่ทำให้เธอต้องหยุดชะงักด้วยความเจ็บจี๊ดในใจ เชิญมีความสุขกันให้เต็มที่เถอะ เดี๋ยวหลังจากนี้เธอจะแย่งเขากลับคืนมาเป็นของเธอ

ไม่ว่ายังไงอีริคก็เป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น

คนอื่นแค่ของเล่นเท่านั้นแหละ

"เพลงจบแล้วพักก่อนเถอะค่ะ"

“หน้าแดงจัง”

“เพราะใครเล่า! ทำอะไรไม่รู้จักอายคนบ้างเลย”

“ทำแบบนี้แหละจะได้ไม่มีคนมาจีบ”

อีริคกับรันอยู่ในงานต่อสักพักแล้วพูดคุยเรื่องราวๆต่างของที่นี่ คุยเรื่องงานที่ค่อนข้างพอใจมากและคุยเรื่องส่วนตัวในเรื่องที่เราสองคนรู้กันดี ผ่านไปราวๆหนึ่งชั่นโมงถึงได้เดินมาส่งรันที่ห้อนนอนพักหรูด้วยความเสียดายนิดหน่อย

"ฝันดีนะครับ อย่าลืมฝันถึงพี่บ้างนะรัน"

"ฝันดีเช่นกันค่ะ"

อีริคกลับมาห้องพักด้วยอารมณ์ที่ดีมากกว่าหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ถึงแม้ตอนนี้รันอาจจะยังไม่รักเขาเหมือนแบบที่เขารักเธอ แต่ที่แน่ๆเธอจะต้องหวั่นไหวกับเขาบ้างแหละถึงยอมให้จูบอย่างดูดดื่มท่ามกลางคนมากมายในงานนี้

นางฟ้าของเขาปากหวานมากที่สุดเลย

อีกไม่นานเธอจะต้องรักกันแน่

รันกลับเข้ามาในห้องพักด้วยที่เต้นแรงมากจนน่ากลัว นี่เธอเริ่มหวั่นไหวกับเขามากเกินไปและคิดว่าตอนนี้คงเริ่มจะรักเขาไปแล้วแหละ ไม่รู้เลยว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นตอนไหนเลยเพราะมีเขาอยู่ใกล้ทุกวัน เธอรู้ตัวอีกที่ก็มีเริ่มมีเขาในใจแล้ว

รันตื่นเช้าขึ้นมารับอากาศบริสุทธิ์บนเรือ

แต่ก็เจอผู้หญิงอีกคนของเขา

"เธอคงเป็นของเล่นใหม่ของคุณอีริคสินะ" โซเฟียถามด้วยน้ำเสียงเหวี้ยง เมื่อคืนเห็นทุกอย่างและเธอจะไม่ทนอะไรทั้งนั้น

"ถามฉันเหรอคะ?" รันถามกลับโซเฟีย

"อย่ามาทำเป็นใสซื่อหน่อยเลย เธอคงเป็นของเล่นใหม่ที่เขาเห่อมากสินะถึงไม่แวะมาหาฉันบ้าง แต่ก็ช่างเถอะเดี๋ยวสักพักเขาเบื่อเธอแล้วมาหาฉันเหมือนทุกครั้งแม่ตุ๊กตาแสนสวย" โซเฟียพูดก่อนจะหัวเราะอย่างเหนือกว่า

"แต่อย่างน้อยตอนนี้เขายังเป็นของฉันอยู่และน่าจะเป็นของฉันอีกนานเลย ไม่แน่นะว่าเธออาจจะต้องรอจนลงโลงเลยก็ได้กว่าเขาจะหันกลับไปมองอีกครั้ง" รันตอบกลับเบาๆ

"แก!! ตุ๊กตาอย่างแกเหรอจะมาสู้กับฉันได้ คนที่เคยๆกันมาก่อนจนรู้ใจเขาทุกอย่าง" โซเฟียยิ้มอย่างเหนือชั้น

"พอดีว่าฉันเป็นตุ๊กตาที่แพงมากจนเขาไม่กล้าปล่อยทิ้งค่ะ ไม่เหมือนกับของถูกๆที่เขาอยากได้ก็ซื้อพอเบื่อก็ทิ้งง่ายๆเหมือนไร้ค่าไร้ราคา" รันยิ้มให้ แววตาที่เคยใสซื่อเปลี่ยนไปจนหน้ากลัว ก่อนจะเห็นว่าอีริคเดินมาทางเธอ

"ขอโทษนะคะ พอดีว่าคนรักมาแล้วไว้เจอกันให้นะ" รันบอกก่อนจะเดินไปหาอีริคที่หน้าบึ้งตึงเชียว

"มันไม่จบแค่นี้หรอกยัยตุ๊กตาเน่า!" โซเฟียกัดฟันพูดและพยายามระงับอารมณ์ที่พุ่งขึ้นมา ถ้าหากว่าเธอทำอะไรมันตอนนี้มีหวังได้นอนเป็นผีเฝ้าทะเลที่ใต้น้ำแน่นอน

ดังนั้นเธอต้องใจเย็นแล้วหาทางจัดการทีหลัง

คุณอีริคเบื่อง่ายจะตายไป

อีริคเดินหาเธอจนทั่วทั้งเรือจนร้อนใจกลัวว่าจะมีคนมาเป่าหูหรือทำร้ายเธอ ก่อนที่ลูกน้องจะบอกว่าเธออยู่บนดาดฟ้ากับโซเฟียตามลำพังนั่นเลยทำให้เขาต้องรีบขึ้นมาหาเธอทัน ก่อนจะโอบไหล่พาเธอไปกินอาหารเช้าด้วยกัน แต่ว่าเธอเงียบตลอดทางเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่จนเขาเริ่มหวั่นๆใจ

"พี่อีริคคะ" เธอเรียกเขา

"ครับรัน?" แววตาเธอที่มองเขามันแปลกๆ

"เรื่องในอดีตมันแก้ไขไม่ได้อันนี้เข้าใจนะคะ แล้วรันก็ไม่สนใจมากเท่าไรด้วย แต่ถ้าอดีตของพี่มาระรานเกินไปเรื่องของเราอาจจะต้องจบลง" เธอบอกตามตรงให้เขารู้ตัวดีกว่าเก็บเอาไว้ให้คิดมากและประสาทกินเปล่าๆ

"พี่จะรีบเคลียร์ทุกอย่าง รันอดทนรอพี่หน่อยได้ไหม?"

"รันรอได้ค่ะ แต่จะทนได้นานเท่าไรไม่รู้ค่ะ"

เขากำลังจะดีใจกับคำตอบเธอที่อ่อนหวานและน่ารักในประโยคแรก แต่ต้องชะงักเมื่อถึงประโยคหลังตามมาพร้อมกับรอยยิ้มและน้ำเสียงหวานเหมือนไม่ได้กำลังขู่จะทิ้งกัน

นี่แหละผู้หญิงที่น่ากลัวมากสำหรับเขา

เธอรักตัวเองและมีเสน่ห์ที่สุด

ลักเดินเข้ามาอย่างอารมณ์ดีมากเพราะงานทุกอย่างราบรื่นแถมยังได้รับคำชมจากหลายคน ส่วนเรื่องเมื่อคืนนี้ที่เกิดขึ้นก็ได้ยินเหมือนกันแต่ไม่แปลกใจเท่าไร เขารู้ว่ารันคบกับอีริคแล้ว แต่ว่าวันนี้เขามองเห็นรันทำหน้าตาไม่สบอารมณ์เท่าไร แถมแววตาก็ดุมากหลายครั้งไม่รู้ว่าไปอารมณ์เสียมาจากไหน

"พี่ลักมากินด้วยกันสิคะ" รันเรียกพี่ชายมานั่งกินอาหารเช้าด้วย เมื่อคืนก็ไม่เห็นเขาเลยไม่ได้ทักทายหรือแสดงตัวว่าเป็นใคร แต่ว่าพี่ลักน่าจะรับรู้ทุกอย่างแล้วแหละ

ก่อนที่สถานการณ์จะตึงเครียดไปมากกว่านี้ ลักชวนคุยเรื่องอื่นๆเกี่ยวการท่องเที่ยวในเส้นทางเดินเรือ จนเห็นว่ารันอารมณ์เริ่มดีขึ้นก็เบาใจขึ้นมาหน่อย ก่อนที่ทั้งสามคนจะถ่ายรูปเป็นที่ระลึกอย่างมีความสุข

เช้านี้มีอบอุ่นมากจริงๆ

ในที่สุดน้องก็เปิดใจมีความรักสักที