เขมขิมหน้าแดงรู้ว่าคนในร้านคิดอะไรแต่ไม่ใช่อย่างที่พวกเขาคิดสักหน่อย เธอซื้อยาคุมไปกินรักษาสิวที่แผ่นหลังต่างหาก ได้แต่รีบควักธนบัตรสีแดงสองใบจ่ายค่ายาแล้วหมุนร่างหันกลับ
แต่คนที่เดินตามหลังจับข้อศอกเธอเอาไว้ “ไปขึ้นรถฉัน”
เขมขิมเงยหน้ามองคนช่างสั่ง “ไม่ได้ค่ะ ขิมมากับพ่อเลี้ยงโรจน์”
“ไอ้โรจน์มันกลับฟาร์มไปแล้ว”
“อ้าว! ทำไมแบบนั้นล่ะคะ”
“ทำไม เสียดาย เสียใจ ที่ซื้อยาคุมแล้วไม่ได้ใช้อย่างนั้นเหรอ”
มันจะมากไปแล้วจู่ๆ ก็ถูกตามมาหาเรื่อง เขมขิมก้าวออกจากร้านแล้วเดินหนี ไม่ฟังคำสั่งที่บอกให้เธอไปขึ้นรถ จนกระทั่งหญิงสาวเดินหนีเขาอีกไม่เกินสามก้าวก็ต้องตกใจเมื่อถูกแขนล่ำคว้าเอวบางไว้แล้วยกทีเดียวลอยสูงอยู่ในอ้อมกอดเขา
“พูดไม่ฟัง งั้นฉันอุ้ม”
เขมขิมหวีดร้องออกมา เธอไม่ชอบความเอาแต่ใจของเขาเอาซะเลย ถือว่าเป็นเจ้านายจะทำตามใจตัวเองได้ทุกเรื่องเลยหรือไง คิดจะอุ้มก็อุ้ม
“ปล่อยนะ อย่าทำแบบนี้
