“กระผมนายรังสิโรจน์ อยากจะขอมาปลูกต้นรักฝากไว้ที่ไร่ส้มของพ่อเลี้ยงพนาสักต้น เพื่อนกันคงไม่ว่าใช่ไหม แล้วฝากให้น้องขิมช่วยรดน้ำ พรวนดิน ให้ด้วยนะครับ” รังสิโรจน์พูดไปยิ้มไป
ตรงกันข้ามกับพ่อเลี้ยงพนาที่กำลังกัดริมฝีปากส่ายหน้านิดๆ เพียงแต่รังสิโรจน์ไม่ได้มองเพราะเขายังเหลียวหลังชะเง้อตามเขมขิมที่เดินหายไปแล้ว
พนาส่ายหน้าแล้วพ่นลมหายใจยาวพรืด
ลองปลูกสิ กูจะตัดให้เรียบ’
เขาไม่ได้หวง ไม่ได้กันท่า แต่นี่มันเป็นเวลางาน...
“มองอะไร ไปออฟฟิศเร็วเข้า ตรงนี้ร้อนจะตายไป” พนากล่าวเสียงห้าวเร่งเร้าให้รังสิโรจน์เดินตามเขาเข้าออฟฟิศ ส่วนเจ้าตัวเดินฉับๆ ผ่านหน้าโรงคัดแยกผลผลิต
เมื่อเดินเข้าออฟฟิศ สีหน้าท่าทางของพ่อเลี้ยงพนาวันนี้ดูชอบกล แม่บ้านประจำออฟฟิศรีบเปิดประตูต้อนรับผู้เป็นเจ้านาย ดูหน้าตาท่าทางวันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“พ่อเลี้ยงรับกาแฟไหมคะ”
“สองแก้วครับป้า ของผมไม่ใส่น้ำตาล แล้วก็ของ
